Moving homes

Hiya!

Het is even stil geweest vanaf dit eiland. Volgende week verhuizen mijn man, Zoë en ik terug naar Nederland. Oh my dear! Na 3.5 jaar in Liverpool te hebben gewoond gaan we weer terug naar onze geboortestreek. En ik vind dit méga spannend. Hoe zal Zoë reageren op deze grote verandering? Zal ze het lastig krijgen of merkt ze er niks van?

Eigenlijk ben ik ontzettend gestresst over het feit hoe ík dit ga ervaren. Mijn hele leven is opgebouwd is Liverpool. Ik kwam mezelf tegen maar leerde hierdoor ook wie ik was als persoon, moeder en vrouw. Nu zou je misschien denken: waar maak je je druk om? In je geboortestreek ken je toch genoeg mensen? Ja, dat klopt maar eigenlijk heb ik vanaf het moment dat ik verhuisde naar het buitenland geen contact meer met mijn oude vriendinnen. Call it a girls thing, i guess. Uit het oog, uit het hart. Na mijn verhuizing raakte ik in een depressie, iets wat niet werd herkend of begrepen door mijn vriendinnen. In plaats van bij te helpen werd ik neergezet als iemand die in een slachtofferrol zat. Misschien lezen ze deze blog nu wel en snappen ze er nog niks van. But it hurts, really hurts. Ik stuurde kaartjes, appjes, belde ze op maar de vriendschap was weg. Ik begon ontzettend aan mijzelf te twijfelen. Ben ik dan zo’n nare persoonlijkheid? Ik vind het daarom heel spannend om terug te gaan naar Barneveld. Ik ken iedereen maar heb met maar weinig mensen nog een klik. Is het schaamte om wie ik ben en was?

Tuurlijk, er zijn nogsteeds hele lieve meiden waar ik contact mee heb. Misschien wel meer contact mee heb sinds ik ben verhuist. Maar de angst neemt de overhand. It sucks.

Vanaf volgende week wonen wij in het huis van mijn opa. Hij overleed op 10 mei 2018 en ik weet zeker dat hij het geweldig zou hebben gevonden dat wij zijn huis betrekken. We hebben een grote tuin, veel slaapkamers en wonen naast een groot bos. Zoë zal het geweldig vinden om de hele dag buiten te kunnen spelen. Nu wonen we op de 14e verdieping in een flat, buitenspelen is dan lastiger. Straks kan ik de deur opengooien en kan ze lekker buiten spelen. Onze reden om in juni naar Nederland te verhuizen in plaats van in september was mede omdat Zoë dan kan genieten van een lekkere zomer in de buitenlucht. Engeland blijft toch kouder en natter. Dát ga ik niet missen!

Omdat ik zoveel last heb van angsten en depressies heb ik besloten dat ik zo snel mogelijk in therapie wil gaan na onze terugkeer. Ik heb me veel ingelezen en ik hoop in aanmerking voor EMDR therapie te komen.

Nog maar een week, een week vol hectiek, dozen inpakken en afscheid nemen. Maar daarna wonen we weer dicht bij onze families; de grootste reden dat we terug verhuizen. Het zal gek zijn om ineens weer opa’s en oma’s in de buurt te hebben. We zijn nu zo gewend om alles zelf te doen met Zoë. Maar papa en mama kunnen dan wel vaker genieten van datenights, yes!

In mijn volgende blog lees je hoe het na de verhuizing met ons gaat!

Volg mij ook op Instagram: www.instagram.com/TheLetherFamily