8 jaar geleden
"Monster in law VS. Zacht ei"
Mijn eerste blog.. Waarom bloggen? Omdat ik niet zo van me af bijt als ik soms zou willen, dus nu van me af schrijven ipv bijten ;)
Omdat ik nogal een zacht ei ben, omdat ik niet zomaar zeg wat ik denk (ookal doe ik dit nu al meer dan eerst) en omdat ik soms het gevoel heb dat ik de enige ben die tegen bepaalde dingen (en mensen) aanloopt. En dan heb ik het vooral over mijn schoonmoeder.
Toen mijn vriend en ik iets kregen zaten we op de middelbare school, toen liet ze ons al weten dat we vast nog wel nieuwsgierig zouden worden naar anderen. Dat we toch niet lang bij elkaar zouden blijven of zouden gaan trouwen want daarvoor waren we veel te jong en er waren nog meer vissen in de zee.. En als mijn vriend niet in de buurt was kwam ze met nare opmerkingen over ons en over hoe verschillend wij waren enz. Nee, ze stond niet echt achter onze relatie zegmaar. En als tiener was ik helemaal een kei in reageren als iemand iets naars zei.. Niet dus. Ze heeft er zelfs voor gezorgd dat mijn vriend en ik ontzettende ruzie hebben gekregen toen we (allebei in een ander land) op vakantie waren. Nou, dan heb je toch wel een missie denk ik zo.
Maar goed, aangezien wij ontzettend verliefd waren en na jaren nog steeds niet uit elkaar waren ;) heeft ze het, soort van, opgegeven. Dat wil zeggen: de nare opmerkingen werden minder naar en minder vaak. Toen mijn vriend mij ten huwelijk vroeg, deed ze ontzettend aardig en wilde ze helpen waar ze helpen kon. Nu moet ik er wel bij vertellen dat helpen bij haar meer betekend: aan de kant, iedereen stil, ik regel dit wel even. Bridezilla was geboren.. En dan heb ik het niet eens over mezelf!
Wij hadden namelijk besloten dat wij niet zo'n grote bruiloft wilden geven, niet alle kennissen van kennissen en via via contacten uitnodigen, maar een intiem klein feestje met de mensen die ertoe doen. Nou, dat was toch echt niet de bedoeling! Als je gaat trouwen "hoort" het toch groot, "hoort" iedereen die dat wil erbij te zijn, enz enz.. Kortom: wij hadden totaal andere ideeën over een bruiloft. En dan heb ik het nog niet eens over de jurk! Die heb ik namelijk samen met mijn zus uitgezocht, met z'n tweetjes, zonder iemand erbij.. Nou, dat vond ze toch wel erg jammer hoor. Ja. Ik ook. Ik was liever met m'n moeder, zus, vriendinnen en schoonmoeder (en wie er ook maar mee wilde) gegaan. Maar door de steun en de goede band die wij hebben (ahum), ben ik gewoon samen met m'n zus gegaan.
Maar dit zei ik niet.. Ik hield mijn mond. Als ze ergens naar vroeg gaf ik netjes antwoord, maar nooit gaf ik de echte reden als ik zei dat ze iets niet hoefde te regelen. Nooit heb ik een echt weerwoord gehad als ze een nare opmerking maakte, als ze begon over hoe het eigenlijk "hoorde" of "wat we beter konden doen".
En dit was een half jaar voor de bruiloft, dus het plannen en regelen was nog lang niet klaar. En het bemoeien en pushen zou nog veel erger gaan worden..
MissMama
Haha, onee help! Respect hoor erbij inwonen, zou er niet aan moeten denken.. Dat doet mijn man ook idd, ja knikken ookal doet hij er niets mee, Oja ik hoop toch wel dat het slijt anders gaat het niet goedkomen ben ik bang.. :s
MissMama
Heerlijk lijkt me dat, gewoon alles eruit flappen! Maar dat is idd misschien weer het andere uiterste ;) Mijn man staat gelukkig helemaal achter mij en zei er ook wel iets van, Maar vaak zei ik laat maar omdat ik het dan zelf wilde doen, wat er dan toch weer niet van kwam.. Komt me bekend voor dat ze wel naar hun eigen zoon luisteren, dat is hier precies zo!
MAMAONDEMAND
geloof mij met de tijd zal die bemoeizucht wel wat slijten maar nooit helemaal, wat ik geleerd heb over schoonmoeders, is dat je beter kunt doen alsof je haar advies en kritiek serieus neemt, maar ondertussen niet.. van je afbijten heeft geen zin, want dat zorgt er vaak voor dat je met je partner weer onenigheid krijgt. Ik spreek uit ervaring, ik heb 2 jaar met mijn schoonma onder een dak geleefd, en uiteindelijk weggegaan omdat ze dacht dat mijn dochter uit haar buik kwam, haha. succes
anoniem2017
Jammer dat je eigenlijk niet voor jezelf op durft te komen. Je hebt zoveel met je schoonmoeder van doen. Ik ben ook vanaf mijn 16 de met mijn vriend samen. Niet getrouwd, vind schoonmoeder ook jammer. Ik zie er niet het nut van in en besteed het geld liever aan iets anders, dus mijn standaart antwoord, " ik vind mijn achternaam mooier" Ja ook ik kan een draak van een schoondochter zijn. Toen ik zwanger was, zei ze dat ze graag bij de bevalling wilde zijn, mijn antwoord. " dan heb je pech, vriend is erbij en de verloskundige en dat is genoeg." Nu flap ik er soms te snel iets uit waarvan ik later denk, dat had ik misschien beter anders kunnen brengen. Nu gaat het al weer geruime tijd gewoon goed. Soms ontploft de bom. En daarna komen we er wel weer uit. Belangrijke zaken die ik anders wil gaan via mijn vriend ( hun zoon) zodat het wel aangenomen word. Wat zegt jouw man er eigenlijk van? Als die er iets van zeggen komt het meestal wel aan.