Mommy, what do your tattoo's mean?

My first

Voor mijn 16e verjaardag kreeg ik van mijn lieve mama mijn eerste tattoo :). Niet omdat ik zo lief was geweest ofzo. Maar zodat ik zou stoppen met zeiken (en ze vond het zelf stiekem vast ook wel cool!). Een van mijn beste vriendinnetjes toen der tijd ging met me mee naar de tattoo shop om me bij te staan. 

We kwamen binnen en het zag er vet cool uit! Ze hadden een super grote slang in zijn glazen huis, midden in de shop. De tattoo artist stuurde me naar zijn computer om een plaatje uit te kiezen. Ik wist dat ik een elfje wilde maar ik wist niet wat voor een. Ik zocht tussen zijn plaatjes, en het was love at first sight.

Daar lag ik dan. Hij kwam op mijn linker onder been, recht boven mijn enkel. Hij is zo'n 2 uur bezig geweest. Wat deed dit pijn zeg!! Mijn vriendin kon gelukkig mijn hand vast houden op de terugweg, ik liep super mank.

The day after.. Pfff.. Ik wilde me bed uit stappen en viel gelijk plat op mijn bek. Meneer tattoo had me er niet bij vertelt dat de spier waarop getattooerd was nog wel is wat lam kon worden. Ik kon er niet op staan en heb de hele day after op mijn tenen gelopen. Maar het was het waard. (Toender tijd).

For my best friend

Mijn tweede is zo super lelijk terwijl hij wel in een tattoo shop is gezet en ik er dik geld voor heb betaalt.. Echt zo balen. Zo zie je maar, check altijd recenties!!! 

Ik wilde een tekst. Dat was toen in ofzo. Zo op je pols. Mijn aller beste vriendin en mijn broertje waren mee gegaan. Er staat: Let's Kiss The Tones (dat ik dit erbij moet zetten laat al zien hoe slecht hij gezet is..), dat sloeg op mijn verslaving aan muziek. De V is van Vivienne, zo heet mijn beste vriendin.

Ik heb er tot op de dag van vandaag super veel spijt van. Niet om de betekenis! Maar om hoe die eruit ziet. Dit kan ik 1000 keer beter over laten doen. Daarom wil ik er heel graag iets over heen laten zetten. Ik moet alleen even bedenken wat precies. :)

My star child ❤

Toen ik 17 was had ik een vast vriendje waar ik super verlieft op was. We waren niet veilig en dom. Ik was een leeghoofd en vergat altijd mijn pil.. Denkend 'Dat gebeurt mij toch nooit!'. Ik heb het geweten. Het gebeurde ons wel. Ik was misselijk en ziek. Ik woonde zowat bij hem zijn moeder en stiefvader in dus zijn moeder had het nog eerder door dan ik. Zo stondt ze op een ochtend met een test voor mijn neus te zwaaien. 'Doe normaal.' zei ik. Maar ik deed de test. Ik legde hem zonder te kijken naast haar neer omdat ik ervan overtuigd was dat hij negatief zou zijn. 'Nou gegeliciteerd.' zei ze. Donderslag.

Hij had een bijbaantje en ik zat nog op school, en wat voor een school! De school met de meeste lichamelijk actieve activiteiten die je je maar kan bedenken. Namelijk een vooropleiding voor het Leger/de Marine. Ik wilde mijn school zo graag afmaken en wij waren helemaal niet in staat om een kind op te voeden. Eerlijk gezegt hadden we beide wel een soord van depressie probleem, we waren veel te jong en hadden niet de financieen en niet de woning voor een baby. 

Met mijn verstand op nul heb ik het abortus traject doorlopen. Ik en mijn vriendje van toen spraken af dat als de psygoloog mij zou vragen of we echt 100% zeker waren dat we dit wilde, ik 'ja' zou zeggen alsof hij mij net ten huwelijk had gevraagt. En dat deed ik..

Op de after shock van dit hele gebeuren had ik me nooit kunnen voorbereiden. School werd fisiek te zwaar omdat het in mijn hoofd een gaos was. Ik stopte met school. Ik kon alleen maar huilen. Maanden en maanden lang. Wat had ik een spijt. Ik had het echt wel gekunt! Het was MIJN kindje! Zei mijn hoofd tegen mij, elk uur van elke dag. Voor maanden, als het geen jaren waren. 

Ik heb het nu een plekje kunnen geven en ik kan denken aan mijn sterrenbaby. Ik heb geen spijt meer maar ik wou dat ik wat beter na had gedacht..

Broeder

Dit is de eerste tattoo voor mijn broertje. Een vriend van mij had zelf een tattoo apparaatje gemaakt met o.a een tandeborstel, een batterij en een naald uit een naai machine. Waaauuww, wat deed deze pijn, ik heb echt gegild!

Ik sprak met mijn broertje af bij het skate baantje en liet hem met trots de tattoo zien :). Hij vond hem super cool en was vereerd. Volgens mij moest hij echt wel huilen maar hielt hij het in, haha!

Just because it looked cute

Deze is ook door dezelfde vriend gezet, wel met een nieuw apparaatje gelukkig! Deze is ook al 5 jaar lang niet af.. Het irriteerd me niet dat hij nog niet af is en mijn kids vinden deze leuk :). 

Toen deze was gezet ging ik niet veel later op bezoek bij mijn (oud) tante in Amerika met mijn moeder. We zaten in een mexicaans restaurandje toen er een jongen van mijn leeftijd vroeg: 'Are those the Blobs!?' wijzend naar mijn been. 'Euhm, yess..' zei ik. 'Waaauw, that's so cool! Can i take a picture, please?' 'Yess ofcourse!'. Haha, zo grappig. 

Later zocht ik mijn plaatje nog is op op google en ze heten inderdaad Emo Blobs. Ze zijn gewoon zo schattig!

For the writer insite me

Ook weer een werk van dezelfde vriend. Mij buurman heeft hem deze week afgemaakt. Deze was namelijk eerst ook niet af en achter af gezien super lelijk. Nu ben ik er super blij mee!! Hij staat voor een van mijn grootste passies: schrijven. En dat uit de mond van een mega dislect. 

Ik schrijf op het moment een boek maar die staat voor nu op een laag pitje. Het is een heel moeilijk boek om te schrijven. Uit de ogen van een man, in een stad waar ik nog nooit ben geweest, in situaties waar ik nog nooit in heb gezeten en met gevoelens die ik nog nooit heb gevoelt. Maar het word geweldig!! Wacht maar!! :)

More signes of friendship

Dit kruisje had ik samen met een paar andere dierbare vrienden uit onze groep gezet. Het verbond ons samen.

De andere foto is het echte teken van vriendschap. Gezet door degene die toen mijn beste vriend moest voorstellen. Ik zetten hem deels ook voor hem omdat hij zou verhuizen naar Spanje en ik hem bijna nooit meer zou zien. Ik was er kapot van en wilde iets om aan hem te herinneren. Ik heb zo gehuilt! 

Uiteindelijk heeft hij me zo vreselijk laten vallen en me zo veel pijn gedaan. We hadden afgesproken contact te houden maar dat deed hij niet. Dat kwam door zijn jaloerse vriendin, van haar mocht hij niet meer met mij praten. Ik was zo boos en verdrietig!! Eigenlijk moet er hier dus ooit ook nog wat overheen. Rotzak.. 

My heartbreaking loss

Deze is voor een hele speciale meneer. Toen ik een puber was (een lastige), was mijn echte vader en nooit voor me. Ik kon met hem niet praten over dingen die me dwars zaten, of dingen die ik wilde leren. Ik vroeg niet om advies van hem. Ik hielt van hem!! En ik hou van hem maar we hadden geen goed relatie. Duss.. Ik zocht een vader viguur en die vond ik! Het was de peet vader van degene die toen mijn vriendje was (dezelfde als van mijn sterrenbaby). 

We waren dagelijks en anders wekelijks bij hem. We keken samen tv en films, kookte samen. Ik en mijn vriend mogen blijven slapen wanneer we wilde. En het belangrijkste we konde samen praten. Over simpele dingen maar ook over dingen die me dwars zaten. Als vader-dochter. En soms was die band zo sterk dat ik hem zelfs is pap noemde. Ik hielt echt ziels ve van hem, zijnde mijn vader viguur. We hadden vaak avonde dat al onze gezamelijke vrienden kwamen het was dan altijd zo gezellig.

Toen kreeg hij kanker.. En niet veel later ging hij dood. Ik was kapot. Mijn hart deed zo'n vreselijke pijn.

Tot overmaat van ramp had ik op dat moment ook nog is erge ruzie met mijn vriend en hij zei dat ik niet op de begravenis mocht komen. Pff.. Natuurlijk deed ik dat wel! Ik en mijn beste vriendin gingen samen eerst naar de condeliance, een dag voor de begravenis. Daar lag hij, omringd door bloemen en met al onze vrienden huilend naast hem. Ik heb iedereen geknuffelt en naar hem gestaard, het was niet makkelijk.

Op de begravenis zelf brak ik toen zijn eigen dochters over hem spraken. Zij hadden hun echte vader verloren.

Deze tattoo had hij ook op zijn vingers.

For the kids! ❤

Dit is mijn favoriete by fare!! Hij is voor mijn kids. Ik vind hem prachtig! Eerst vond ik het een beetje een gek idee om rozen te doen omdat ik ook al een roos had voor mijn sterrenbaby. Ik wilde de twee niet aan elkaar koppelen. Maar toen dacht ik heeel plastisch: Hmm, deze roos ziet er best dood uit.. Als ik die andere gewoon super levend maak dan moet het goed komen. 

De klokjes staan op de geboorte tijden van de kids. Mijn buurman heeft hem gezet, we zijn bezig met een langdurig project qwa tattoo's, hij gaat mijn hele arm vol zetten, we zijn aardig op weg, hihi.

Peace

Na de aanslagen in Parijs was ik super aangedaan. Twee dagen na de aanslagen moest ik naar de bieb en wilde mijn zoontje meenemen. Ik durfde niet, serieus. Ik heb zelfs nog overwogen hem thuis te laten en zelf snel te gaan. Ik heb me er uiteindelijk overheen gezet maar dat je zo denkt, in NL, een vrij land. De onbezorgde vrijheid in mijn hoofd was duidelijk aangetast. I want nothing but peace!

Daarom deze tattoo, om me eraan te herinneren dat vrijheid en vrede niet vanzelf sprekend zijn. Maar dat ik me ook niet moet verliezen in angst.

Tribute to my brothers dreams

Mijn nieuwste aanwinst, de tekst: I know a place where we can be Golden. Een tekst uit het liedje Golden. Gescheven en uitgebracht door de band van mijn broertje, waar ik al eerder een blog over schreef :) 

Alle tatoo's hebben verhalen, sommige zijn fijne herinneringen, andere zijn om te herdenken. Mijn tattoo's zijn niet allemaal even mooi maar wat ze betekenen is belangrijker. En ja, sommige laat ik nog afmaken of verwijderen :) Maar vooral komen er nog super veel bij!!

-Don't judge a book by it's cover-