Moet er nog even niet aan denken...

Ik ben een HSP. Daar ben ik inmiddels wel van overtuigd. En over een paar maanden gaan we verhuizen. Dat is iets waar ik nu al tegenop kan zien. En dat past wel weer binnen het beeld van HSP. Want o, wat vind ik het moeilijk. Continu die gedachten door mijn hoofd wat er allemaal geregeld moet worden voor die tijd. Hoe zal het gaan met de kinderen op een andere school, zullen we een beetje kunnen wennen aan de nieuwe omgeving (nou ja, nieuw, ik kom er vandaan, maar als gezin beginnen we er echt helemaal bij 'nul', ik heb er geen vriendinnen meer ofzo), wat komt er dan allemaal op je af. En met enige regelmaat word ik hardstikke moe van mezelf.

Gelukkig bestaan er handige sites, die je proberen op een ander spoor te zetten. 'Wat gaat er minder worden na de verhuizing' ; lekker begin, zo'n vraag. Maar ook 'wat zal er vanaf nu beter worden?' en da's een lastige. Teruggaan naar mijn oude woonplaats betekent terug zijn in de plaats waar mijn ouders wonen. En dat leek ons geweldig, zeker ook voor de kinderen die dol zijn op opa en oma. Maar wie andere blogs van mij heeft gelezen, weet misschien nog dat mijn moeder ernstig ziek is en mogelijk niet lang meer te leven heeft, wat pas bekend werd toen we ons huis al te koop hadden gezet. Dat voelt dubbel. Ik hoop dat ze onze verhuizing nog gaat meemaken. Het is moeilijk voor te stellen dat wij er zullen wonen als zij er niet meer is. Toch waren er meer redenen om wel te verhuizen (mijn werk bijv.) In mijn hoofd weet ik dat we er goed aan doen, mijn hart zegt soms iets anders.

You don't know what you've got 'till you loose it: zo'n zinnetje uit een liedje wat maar in m'n hoofd blijft rondhangen. Mijn grootste angst is dat ik heimwee krijg. Harderwijk is een fijne plaats om te wonen. Na ruim 6 jaar hier wonen weet je alles wel te vinden en ben je er echt vertrouwd geraakt. Loslaten is niet mijn sterkste kant. Ik ga een fotoboek maken met alle (leuke) plekjes waar we kwamen, voor mijn kinderen, zodat ze later kunnen terugkijken waar ze hun eerste jaren hebben doorgebracht. Klinkt dat nou erg sentimenteel?

Ik ben vast niet de enige HSP die met verhuizing te maken heeft (gekregen); ben dan ook superbenieuwd hoe anderen hier mee om zijn gegaan...