Snap
  • Mama

Moeder Worden. Appeltje, Eitje.

De schok van de overgang van Nog Geen Kinderen hebben naar het plotseling moeder worden.

Moeder worden. Dat dóe je gewoon even. Moeders zijn er overal. Op straat, in de trein, en in vliegtuigen (terwijl jij er nerveus achter zit, oordoppen in de aanslag. Krijsende kinderen? Bah! Doe daar wat aan, moeders!). Moeders bestaan, als vanzelfsprekend, in boeken en in films. En ze zijn er binnen jouw familie; vrouwen die zowel nichtje als moeder zijn. Moeder en oma. Of zelfs, zus, moeder en tante in één. Appeltje, eitje. Toch?

Ja. Ja.

Totdat je zélf moeder wordt. Moeder. Het is een woord dat opeens oud aan klinkt. Stoffig. Serieus. Ik zie een grote, ronde gans voor mij die met stevige, wittte vleugels haar spelende kinderen angstvallig om haar heen houdt, té druk met opletten en zorgen om zelf nog Gewoon Gans te zijn.

Om eerlijk te zijn, zo ging het bij mij ook.

Ik ben mama geworden. Ik, het jonge, avontuurlijke, speelse, meisje met haar vrije, zwierige, gouden haren. Ik, die in vele continenten heeft gewoond, gestudeerd, gewerkt, geschreven, gevochten, en geliefd. Ik, die zonder al teveel twijfel wéér op een vliegtuig stapte op weg naar het volgende land, het volgende avontuur. Ik, die zich gemakkelijk aanpaste aan mensen, taal, klimaat en cultuur.

Mama worden voelde niet als een vliegveld waar op de eerst beschikbare vlucht kon worden gewacht. Mama worden doe je niet in een dag. Niet in een week, en zelfs niet in een maand.

Mama worden is de eerste dag van de rest van je leven. Het is zo drastisch en dramatisch dat je geen tijd hebt om je te beseffen dat die Oude Jonge Ik verdwenen is. Die werd bij het Toxic Waste gegooid, samen met je placenta. De foto’s zijn het enige bewijs van wie je ooit was, en die lijken genomen te zijn in een andere dementie van de wereld die nu opeens de jouwe is. Een wereld waarin IK niet meer telt. Waarin Even-Zitten-Hoor niet meer past. Waarin Ik-Bel-Je-Vanavond-Rond-Tienen een misdaad is, want Slaap is nu de hoogste priester. Jouw nieuwe wereld heeft geen handleiding. Je bent zomaar in het diepe gegooid.

En ik probeer zo goed als ik kan opnieuw te leren zwemmen.

Herkenbaar?

8 jaar geleden

Hoi Curlyim, ja dat heb ik ook.... Zie? Vergeet zelfs te reageren, iets wat ik al langer wilde doen! Hahaha.

8 jaar geleden

Anita, we zijn nu maanden verder, maar ik sta er nog steeds verdwaasd van te kijken! Je hebt helemaal gelijk.

8 jaar geleden

YER! Hilarisch! Cyanide!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (zal ik onthouden voor als ik OOIT weer aan de man mag.)

8 jaar geleden

Amen sis! Haha heeel herkenbaar! Of meneer komt thuis ploft kreunend op de blank, "Het was zo druk op de zaak, ik wil nu ff helemaal niks..." Dat je dan roerend in n pan eten staart en denkt Wat moest er ook al weer bij gestroeid worden, beetje zout of cyanide....