Moeder dochter trekjes

Mijn moeder is journaliste. Ze kan prachtige schrijven en is hoofdredactrice van een bekend vakblad geweest. Nadat haar man ongeneeslijk ziek werd verklaard heeft ze de volledige zorg voor hem op zich genomen en was er geen plek voor een baan.

Vroeger als jong meisjes zeiden veel mensen dat ik zoveel op mijn vader leek. Zowel qua uiterlijk als qua innerlijk. Nadat ik de 20 passeerde werd ik meer als kopie van mijn moeder gezien. Ik heb van beide wat. Ik lijk inderdaad qua uiterlijk meer op mijn moeder. Nu dan tenminste. Dat zie ik ook. Qua innerlijk is het meer een mengelmoes van beide. Ik heb, net als mijn moeder, een grote passie voor schrijven. Ik merk ook dat ik hierin groei. Anderzijds maak ik me ook snel zorgen. Dat heb ik denk ik van beide ( of is gewoon een moederding :)

Ik zie veel karaktereigenschappen van mij terug in mijn kinderen. Ik merk dit nu vooral bij mijn oudste. Ik denk ook dat dit met leeftijd te maken heeft. Mijn jongste wordt in juni 2 en mijn oudste wordt eind mei 6. Qua uiterlijk is altijd gezegd dat ze een kopie van haar vader is. Mijn man is Indonesisch en mijn oudste heeft een prachtige tintje, donkerbruine ogen en tevens lange bruine lokken. Ik heb blauwe ogen en geen tintje. Daarom wordt er ook niet gauw gezegd dat zij op mij lijkt. Hoewel ik regelmatig een bepaalde blik in haar ogen zie die ik herken van mezelf. Dromerig en een tikje onzeker. Maar ook fantasierijk. Ze kan de meest fantastische verhalen verzinnen, die mij terug doen denken aan toen ik jong was en precies hetzelfde deed.

Ze is nu vooral erg druk bezig met lezen, schrijven en tekenen. Ik zie talent. Niet alleen omdat het mijn dochter is, want natuurlijk vindt je je kind altijd talentvol:) Maar ze is 5. Ik vind het knap. Ik ben niet zo'n moeder die haar kind wil vergelijken of gaat vergelijken met andere kinderen. Op welk niveau ze nu behoort te zitten. Dat ze minder of beter dan het gemiddelde kind presteert. Want wat is gemiddeld? Er is geen gemiddeld kind. Elk kind is uniek en elk kind heeft bepaalde kwaliteiten. De 1 blinkt uit in rekenen de andere in talen, tekenen, dans of iets heel anders.

Ik push mijn dochters ook zeker niet. Ik vind het prachtig te zien dat mijn oudste zelf aan mij vraagt of ze bij de bibliotheek een boek mag uitzoeken om zo nog beter te leren lezen. Ik merk dat ze het echt leuk vindt. Haar ogen stralen wanneer ze de eerste zin opleest. Al glunderend kijkt ze naar mij op.

Dwingen om iets leuk te vinden, maakt het niet ineens leuk. Ik merk dat ze minder affiniteit heeft met rekenen. Ik zie dat haar interesse daar ook niet ligt. Natuurlijk behoort ze dat ook te leren op school. Ik was ook absoluut geen ster in wiskunde & economie of natuurkunde. Ik vond het drie keer niks. Natuurlijk leer je het en doe je je best. Ik voelde me dan wel extra trots als ik (na veel & hard studeren) alsnog met een goed cijfer naar huis kwam. ( of in ieder geval met een dikke voldoende)

Ik was wel altijd gedreven om te leren. Dat wil ik mijn meiden wel meegeven. Blink uit waarin je goed bent en wat goed voelt, maar laat hetgeen waarvan je denkt het niet te kunnen niet naast je liggen. Probeer het, oefen en als je er geen ster in wordt is dat ook goed. Maar dan weet je dat je er alles uit hebt gehaald wat je eruit halen kon. Want als je iets echt wil, dan lukt het je. Geef niet op en geloof in jezelf.

Ik heb een periode gehad dat ik ontzettend onzeker was en niet wist wat ik wilde. Ik liet me veel leiden door anderen en door wat ik dacht dat verwacht werd van mij. Ik probeer mijn meisjes te laten inzien dat ze goed zijn zoals ze zijn. Wat ze later ook willen worden en waar hun passie ook mag liggen.

Iedere dochter heeft ooit een keer een keerpunt in haar leven waarin ze overeenkomsten met haar moeder ziet en haar moeder ineens begrijpt of beter begrijpt dan voorheen. Of je dochter nu wel of niet op je lijkt. Hoe oud jij ook bent, ze zal altijd je kleine meisje zijn en trots ben je sowieso!