Snap
  • Mama
  • mamaplaats
  • Momlife
  • momblogger
  • eerlijkeblog
  • lovethefamilyyoufollow

''MIJN STRIJD MET DE KILO'S , HOE IS HET NU''

'Wat voor invloed heeft dit voor mij en mij als moeder?'

Mijn strijd met de kilo's, niet om af te vallen maar juist om aan te komen. Eerder schreef ik er al een blog over! Dat ik al vanaf klein meisje een strijd heb mijn kilo's oftewel mijn ondergewicht, en het pesten wat daarbij kwam kijken en ook de onzekerheid over mijn zelf wat mij aardig beschadigd heeft. Mensen die even klakkeloos zeggen wat ben je dun, of wat heb je dunne polsen , eet eens wat meer... Dat soort uitspraken ben ik nu te baas en weet ik zelf wel beter. Maar als jong meisje besef je dat nog niet en ben je daar wat gevoeliger voor.

Ik at veel maar wat ik ook at ik kwam gewoon niet goed aan, Na de zwangerschap van Vince en Tess was ik 58 kilo ! menn wat was ik blij! Ik woog altijd max 53 a 54 kilo, Dus je kan je voor stellen met mijn 1.69 dat ik blij was met 58 kilo iets hoger in m'n BMI en iets meer reserves! Als ik wel ziek ben dan vliegen de kilo's er met een dag al vanaf, Dat is zo lastig voor mij want het opbouwen is een ramp.

Nu heb ik een pittig anderhalf jaar er op zitten! met onderzoeken naar mijn ziekte (me/ cvs , POTS , en hartritmestoornissen) Ik was ziek , viel flauw , kon niets meer eten en alles kwam er uit dit heeft 2 maanden geduurd dat ik zo beroerd was, dat is nu anderhalf jaar geleden. Ik moest mij ziek gaan melden en de onderzoeken volgde … , Ik was op m'n laagste gewicht toen 50.3 kilo. Dit is veel te laag voor mijn BMI.

Toen ik de molen in ging met specialisten en een psycholoog krabbelde ik langzaam weer op, Het vertrouwen in mijn lijf was weg! Ik zat thuis en ben nu pas weer aan het re-integreren, Dit nu anderhalf jaar verder, ik heb ondertussen diëtisten gezien en heb hart revalidatie gehad, ik liep bij kop en lijf , heb EMDR sessies gehad  en ben wel 3 keer door een scan geweest en nog veel meer. Ik leefde in een soort roes.. Dit heeft ook veel impact gehad op m'n kindjes  en man, Mama was ziek , mama sliep veel , mama moest een paar keer met de ambulance mee, mama huilde veel, mama was even mama niet , ik was het wel maar ik was zo ziek dat het anders was dan anders, Daarnaast kwamen er privé ook nog het een en ander gezeur bij waar mijn hoofd echt niet naar stond de afgelopen tijd , ik heb wel wat anders aan me hoofd gehad dan gezeur wat letterlijk voor kleuters is bedoeld maar dat beseft men helaas niet altijd!, Dus mijn hoofd liep door alles over. En de kindjes waren verdrietig voor mama, Onze zoon die was zo zorgzaam en zo onwijs lief in die tijd, Als hij van school kwam moest ik even gaan liggen, en hij zij al standaard mama ga jij maar lekker slapen. Nou je kan je voor stellen dat je hart breekt , zo onwijs lief maar niet de situatie die je voor ogen ziet! 

Ik kon de kindjes even niet zo veel geven als dat ik gewild had die anderhalf jaar! Maar wat zijn ze lief geweest , ik heb dan ook wel onwijs goede gesprekken gehad met Vince en hij reageert er zo lief op! Ik ben nu anderhalf jaar verder en zit lekker in mijn vel en heb het me zelf ondertussen vergeven dat ik even wat minder mama was dan ik gewild had!

Nu ik een hoop strijd heb gewonnen en mijn ziekte een plekje geef ., mijn  therapieën gehad heb en revalidatie  en ook met 2 grote voetstappen over het privé akkefietje heen stap wat 2 jaar geduurd heeft en met opgeheven hoofd verder ga met mijn leven geeft mij dit rust!

En die rust dat merk ik, ik woog anderhalf jaar geleden 50 kilo ,en had een hoop stress en was goed ziek, Nu ik rust heb en ik me stukken beter voel merk ik dat dus ook in mijn gewicht en mijn contact met mijn kindjes , Ik ben weer blij ik heb weer iets meer energie , Ik ben minder onzeker, Ik durf voor me zelf op te komen, En ik heb snaai buien!!!! Speel weer heerlijk met m'n kindjes , geniet intens van mijn twee kanjers , mijn man en ik zijn weer onwijs blij en dat heeft een hoop  rust gegeven, Ik ben weer lekker met mijn hobby's bezig en pak mijn werk weer op!

En voor al het laatste is iets wat ik merk .. want nu sinds 3 maanden stijgt mijn gewicht langzaam waar ik nu zit op een gewicht van 57,7 ''YEAH DE VLAG KAN UIT'' ik ben zo blij en happy ik voel me sterk en weer lekker in mijn vel! Het kan dus wel! en ik kan wel mijn mannetje staan ( waar ik lang aan getwijfeld heb ) ik kan dus wel mijn leven lijden zoals ik dat wil want daar heeft niemand wat over te zeggen! ik kan dus  wel aankomen, ik kan dus wel vertrouwen op mijn lijf.

Ik wil aan iedereen laten zien in de strijd met het aan komen of het afvallen , dat waar een wil is is een weg!  evenals een strijd met je zelf! waar een wil is is een weg, en schaam je niet om met iemand te kletsen!

Wat ik heb gedaan om het ondergewicht te verslaan is:

*Geen stres, dat is echt een boos doener of je gewicht kwijt te raken, dit geld voor mij dan!

*Eet meerdere keren per dag probeer minimaal je aantal dagelijkse calorie behoefde te halen liefst iets meer! dit verschilt per persoon en is makkelijk uit te rekenen online of bij een diëtiste.

*Kijk met een voeding coach wat voor jou geschikt is.

*Probeer dus minimaal 4 maaltijden te eten. Denk aan in de ochtend 2 boterhammen met bijvoorbeeld extra pindakaas dus alles in dubbel fout! dit telt voor meer calorieën , net als boter! tussen door een a twee keer een handje nootjes, bijvoorbeeld walnoten! bij de lunch idem eet 2 a 3 boterhammen met extra beleg en eventueel een soepje of een bakje yoghurt met fruit en muesli, avonds door de pasta kan je bijvoorbeeld meer olijfolie gebruiken, en schep een schepje meer.

*In nood kan je in overleg met een diëtiste altijd een pakket aanvragen voor drink voeding extra om je in het begin te helpen, daar zitten namelijk al 300kcal in per flesje chocolade melk.

*Sporten en extra eiwitten, met sporten en eiwitten kan je je spieren aan sturen om te groeien! door groei in spiermassa creëer je ook meer lichaam gewicht!

*Zorg dus voor voldoende kcal in voeding , sporten, ontspanning en vooral geen stress!

Ik ben blij met me zelf en ik kijk trots in de spiegel en ook kijk ik nu trots naar mijn kindjes!

Ik hoop meerdere hiermee te inspireren dat je niet in een dip blijft zitten maar er voor gaat vechten! Waar een wil is is een weg.

liefs Patricia

Snap
Snap
Snap
Snap
Snap