Mijn sprong in het diepe… TV debuut!

Hoe het begonMijn allereerste blog, was een feitelijk artikel over Kinkhoest, de bacterie en het gevaar ervan.

Ik besloot om het online te posten, ging op zoek naar een kanaal en vond Mamaplaats. Mijn eerste post, ‘Kinkhoest, de stille moordenaar’, schreef ik en postte hem 1 maand na het verlies van Tess.

https://www.mamaplaats.nl/blog/kinkhoest-een-stille-moordenaar

Het artikel werd veel gedeeld en er werd over gesproken. Facebook, Twitter, Instagram en Mamaplaats. Overal waar ik Kinkhoest in de zoekmachine typte, kwam mijn artikel naar boven. Ik heb het artikel geschreven, omdat ik van de kennis af moest. Ik wilde dit delen met anderen. Alles wat ik eerder niet wist, maar door de week in het ziekenhuis en uiteindelijk het verlies van Tess geleerd had, wilde ik kwijt. Uit angst om alles te vergeten, maar ook om andere bewust te maken van de gevaren.

ReactiesDe reacties waren geëmotioneerd, verdrietig, positief, verslagen, medelevend en naïef. Naïef? Ja. Zeker. Naïef negatief. Anti-vaxxers pakte hun podium. Bedreigingen, wantrouwen en ongeloof werd een ding. Ik besloot om de opmerkingen te laten voor wat het was. Ik las ze wel, maar ze raakte me niet. Mijn hart had een zwarter gat, waar deze negatieve reacties niets bij waren. Mensen om me heen maakte zich boos. Voelde de behoefte om te reageren. In sommige gevallen gaf ik zelf een reactie, maar meer om de situatie te verduidelijken. Of onjuiste aannames weg te nemen. Het bleek echter een onmogelijke opgave, omdat er schijnbaar een maatschappelijke discussie was los gekomen door mijn verhaal. Ik liet het los.

Een uur na het posten van mijn artikel over Kinkhoest, werd er contact met mij opgenomen door een interviewster van de Flair. Kort daarna zaten we aan mijn keukentafel en vertelde ik ons verhaal. Het artikel verschijnt in week 26, nummer 26, in het weekblad.

En verder...Ik merkte dat schrijven mij hielp in het verwerken van mijn verlies en schreef meerdere blogs.

Zwangerschapsverlof zonder baby maakte veel in mensen los. Het heftige verlies van mijn pasgeboren, gezonde baby, raakte veel mensen en ik kreeg een enorme boost van de reacties.

https://www.mamaplaats.nl/blog/zwangerschapsverlof-zonder-baby

Af en toe kwam er zomaar ineens een gedicht los en dit plaatste ik op Mamaplaats, welke ik direct door linkte naar de Facebookpagina, die inmiddels vele volgers had.

Facebook: SomewhereRainbowMamaMo

Ik schreef een tweede artikel over Kinkhoest en het vaccin wat beschikbaar is voor zwangere vrouwen. Feitelijke artikelen, omdat ik vind dat dit belangrijke onderwerp niet geschikt is voor een mening. Verhalen of artikelen over onderwerpen als vaccins, of ziektes, zijn sterker als ze opgebouwd worden uit feiten en cijfers. Ook dit artikel werd veel gedeeld.

https://www.mamaplaats.nl/blog/kinkhoest-en-het-vaccin

Ik schreef over de week in het ziekenhuis, de uitvaart en later ook een artikel om te vertellen hoe belangrijk een uitvaartverzekering is en wat er op je af komt. Ik schreef ook een Mamatorial, in samenwerking met Mamaplaats en Monuta. Dit heb ik gedaan, omdat ik het belangrijk vind dat mensen met kleine kinderen weten waar je zomaar ineens voor kan komen te staan.

https://www.mamaplaats.nl/blog/marjolein-ze-is-gezond-geboren-maar-overleed-vier-weken-na-haar-geboorte

Ik begrijp de reacties van lezers op het bovenstaande blog. Lezers die het vervelend vinden dat een blog met een verhaal zoals die van ons, eindigt in een reclame. Maar dit is wel hoe het werkt.

Je reageert pas ergens op, als je je ermee kan identificeren, of als het je raakt. Deze blog is 22.000 x gelezen. Mijn schrijven en het delen van ons verhaal op deze manier werkt.

QuotesIn elke blog of artikel vond ik wel een doeltreffende zin, die in een paar woorden de intentie van de blog beschreef. Na het posten van elke blog, plaats ik ook een quote. Die quotes gebruik ik vooral op mijn speciale Intragram account, waarbij ik doorlink naar de blog op Mamaplaats.

Instagram: Somewhere.rainbow.mamamo

TV-debuutToen ik ineens een mail ontving van de redactie van Eenvandaag, was ik met stomheid geslagen. Echt? Gebeurt dit echt? Mag ik op TV? Is ons verhaal zo groot, dat mensen dit willen horen? Ik overlegde met Marco en we besloten hier vol voor te gaan. Eerder had ik al eens gekscherend gezegd dat ik best bij Humberto aan tafel wilde zitten, om te vertellen over de gevaren van Kinkhoest, met als uitkomst het verlies van onze dochter. Ik heb gedroomd dat het zover kwam, maar nooit gedacht dat het echt zou gebeuren.

Eind mei was de opname bij ons thuis. Ik vond het spannend. Mijn keuken werd omgebouwd tot studio en daar gingen we. We hadden eerder al besloten dat ik het gezicht bij ons verhaal zou zijn. Marco en de kinderen bleven uit beeld. De schoolfoto’s van Elise en Lucas heb ik opgeruimd tijdens de opname. Ik vind niet dat ik nu voor hun kan beslissen of zij hun leven lang zichtbaar willen zijn op TV en YouTube met dit aangrijpende verhaal. Ze bleven uit beeld.

De vraag werd gesteld, of ik foto’s van Tess wilde delen. Een lastige vraag. Ik deel zeer weinig foto’s van mijn kinderen op social media, dat heb ik altijd zo gedaan en nu kwam de vraag of ik een van mijn kinderen op TV wilde tonen. We hebben erover gesproken en ik heb getwijfeld. Toch heb ik foto’s van Tess gedeeld. Omdat ik het belangrijk vind dat de naam in ons verhaal een gezichtje krijgt. Onze Tess, ze is er echt geweest. Ze heeft geleefd, is gezond geboren. Ik heb haar geknuffeld, getroost en we hebben voor en met haar gestreden. 3,5 week was ze bij ons. Om ons verhaal kracht bij te zetten, hebben we foto’s van haar laten zien. Tess is niet alleen een naam in een verhaal. Ze heeft een gezichtje en wat voor 1. Een prachtige baby.

Afgelopen vrijdag werd ik verschillende keren gebeld door de redactie van Eenvandaag. Om de laatste dingen af te stemmen. De laatste zekerheden vast te leggen en het pad wat bewandeld werd met ons te delen. De vraag of ik zeker wist dat we de foto’s van Tess wilden laten zien, kwam weer. Ja! De kijkers mogen zien hoe mooi en gezond Tess was en hoe ze met slangetjes en infuusjes in een bedje in het ziekenhuis lag. Ja! Het is goed.

Zaterdagochtend, Marco lag nog te slapen. Ik opende Facebook en zag een post van Eenvandaag met mijn hoofd. Wauw! Dat is gek! Ik wilde wachten met kijken en lezen tot Marco wakker was. We keken en huilde samen bij het horen van ons eigen verhaal. Ik realiseerde me dat ik mezelf zag. Ik hoorde de woorden en besefte me dat het om ons verhaal ging. Onze Tess, haar leven, haar strijd, onze strijd. Mijn missie. Doel bereikt! Op TV! Een groot programma, net na het 6 uur journaal. Vele kijkers per avond. Ongelofelijk!

https://eenvandaag.avrotros.nl/embed/522153/https://www.npostart.nl/eenvandaag/15-06-2019/AT_2115111

ReactiesWederom vele positieve reacties. Medeleven en steun. Wat voelt dat goed! Ik zit niet bij een praatgroep, ga niet naar een psycholoog, heb weinig aan lotgenoten groepjes. Ik schrijf! Ik vertel en ik praat. Dat is voor mij genoeg. Op mijn tijd, mijn moment, in mijn ritme.

Ik kreeg berichten van mensen, appjes. Mensen die zich boos maakte om de reacties onder het artikel van Eenvandaag. Weer naïef en negatief. Reacties als ‘natuurlijke selectie’, ‘propaganda’, aanstelleritis’. ‘De ‘Big Pharma’ heeft de baby nu een naam gegeven.’ ‘Wat zou ze verdienen’. Mensen die zeggen dat je niet dood gaat aan Kinkhoest. Ook deze reacties doen me weinig. Ik ga er maar van uit dat deze toetsenbordterroristen niet weten waar ze het over hebben. ‘Het staat op Facebook, dus het is waar’. ‘Google maar eens! Dan vindt je wel resultaten die vaccinaties tegenspreken. Het is gevaarlijk! Niet doen!! Je spuit je baby gif in’.

Mensen, kom op! Het RIVM, een onafhankelijke overheidsinstelling. Ze doen wetenschappelijk onderzoek. Dit is niet de instelling waar je vragen kan stellen. Hier is de GGD voor. Natuurlijk weten we allemaal dat er overal mensen te kort zijn. En daarom vind ik het statement van Meneer Roel Coutinho ook zo dapper. Hij geeft duidelijk aan dat het RIVM meer informatie moet geven, maar hier gewoonweg niet de instelling voor is. Ik hoop dat de Staat hier iets gaat doen.

Antwoorden op vragenEr kwamen reacties binnen die ik graag even uitlicht en antwoord op geef, om de interpretatie verschillen en aannames te verduidelijken of weg te nemen.

Ik beweer niet en nergens dat Tess ziek is geworden door een niet-gevaccineerd kind. Kinkhoest hangt in de lucht. Ze kan het overal hebben opgelopen. De supermarkt, school, sportvereniging, tijdens het uitlaten van de hond. Gelukkig weten we niet hoe Tess aan de bacterie is gekomen.

‘Je kan niet ziek worden als je ingeënt bent’: Onzin! Als je ingeënt bent, kan je de bacterie alsnog oplopen en hier ziek van worden. Echter, doordat je lichaam de bacterie min of meer herkent, gaat je afweer direct aan en maak je de ziekte in een mildere vorm door.

‘Niet-gevaccineerde kunnen andere kinderen niet besmetten’: Onwaar. Als je de bacterie bij je draagt, kan je iemand besmetten. Of je nu niet gevaccineerd bent of wel. Of de persoon tegenover je wel gevaccineerd is of niet, het maakt niet uit. De hevigheid van de complicaties is alleen anders.

‘Gevaccineerde kunnen andere niet besmetten’: Als je het vaccin haalt, krijg je de bacterie of virus ingespoten. Je wordt moe, slap, lamlendig en kan je ziek of zwak voelen. Je lichaam is aan het werk, maakt antistoffen aan. Hierdoor krijg je verschijnselen. Een gevaccineerde kan een niet-gevaccineerde besmetten. En daarom is het ook zo belangrijk om te weten dat je na het krijgen van een vaccinatie niet op bezoek gaat bij pasgeboren baby’s of mensen in een risico groep.

‘Dit is een verzonnen verhaal, door de pharma industrie’: Mensen die dit gezegd hebben, hebben geen idee. Ik heb wel eens gedacht ‘zou ik echt haar overlijdensakte moeten delen?’ Dit verhaal is echt. Ik zit er midden in. Het is niet verzonnen, ik krijg geen geld. Ik heb haar zelf op de wereld gezet, met haar 4220 gram. Dat ging echt niet vanzelf. En ze is er echt niet meer. Haar bedje blijft leeg, waar ze echt in heeft gelegen. Ik hoop met heel mijn hart dat mensen die deze mening durven te uiten nooit terecht komen in de achtbaan waar wij in hebben gezeten en af en toe nog in zitten. Dit is geen nepnieuws. Mensen die dit verkondigingen zouden zich moeten schamen!

‘Je gaat niet dood aan Kinkhoest’: Wedden van wel! Een baby of iemand in een risicogroep kan zeker overlijden aan kinkhoest. Oudere kinderen of volwassenen komen hierdoor heen. Die gaan inderdaad niet dood. Maar daar gaat het nou juist niet om. De baby’s en de risicogroepen! Daar gaat het om.

‘Het vaccin werkt niet, want ik heb hem zelf 100 jaar geleden gehad en ik kreeg alsnog Kinkhoest’: Als de dekkingsgraad terugloopt, blijven mensen in de risicogroep en baby’s gevaar lopen. In de feitelijke artikelen die ik schreef over kinkhoest, vertel ik dat de entingen die je krijgt als baby, tot 10 jaar, niet je leven lang werken. Na een aantal jaren loopt de werking terug. Gelukkig ben je dan oud, sterk en groot genoeg om het van de Kinkhoest bacterie te winnen. Waarom denk je dat het vaccin beschikbaar is voor zwangere vrouwen? Omdat het in opkomst is. Omdat er meerdere gevallen van Kinkhoest bekend worden. Omdat er baby’s aan dood gaan!

Ik heb het vaccin niet nodig, want ik heb ‘m al gehad en het komt niet bij mijn baby: Oké, dan haal je hem niet. Maar het vaccin wat jij als baby kreeg, heeft de werking verloren. De baby krijgt een enting minder als de moeder hem tijdens de zwangerschap haalt. Je baby is niet 100% beschermt, maar al wel voor een deel. Ons lichaam is slim, maar er is echt geen deurtje in de navelstreng die de stoffen in het vaccin niet doorvoeren naar je baby. Dus ja! Je baby krijgt afweer. En nee, die geef je niet door als je het vaccin niet hebt gehaald. De vaccins die jij als baby kreeg, werken niet meer.

‘Waarom komen mensen die nog leven en ziek zijn geworden van vaccins nooit aan het woord?’: Omdat zij gewoonweg de publiciteit niet opzoeken, vermoed ik. Ik vertel ons verhaal. Ik schrijf, ik deel en ik praat. De aandacht die ik krijg, stond niet ineens voor de deur. Dat is eigen inzet, energie en moeite. Het gaat niet vanzelf. Als je iets wil bereiken, moet je er iets voor doen.

Negatieve reacties, Ja ze zijn er in overvloed. Ik kan er weinig mee. Artikelen die gedeeld worden door specifieke groepen zijn vaak verouderd en allang weerlegd door de wetenschap. We zijn slimmer dan vroeger, weten meer, stellen vragen en we hebben Google. Maar laten we bij de feiten blijven, die actueel zijn. Dat helpt je. Kost minder energie en strijd. Ik hoop dat de uitzending van gisteren de maatschappelijke discussie aanwakkert. Ik ben niet pro vaccineren, ik ben zeker niet anti vaccineren. Ik vind dat je het gewoon doet. In het belang van je kinderen en de kinderen om je heen. Er is meer dan je eigen hachje.

ToekomstEr komt veel op me af. Ik krijg veel reacties. Gelukkig vele goede. Ik ben gegroeid, het gaat goed. Mijn leven is fijn. En ook al zien we Tess niet, ze is er wel. Ik weet het zeker.

Elke avond, voor ik naar bed ga, loop ik de babykamer even in en zie ik het lege bedje. Ik zeg haar welterusten als ik de sterren zie. Ik zeg dat ik van haar hou en dat ik haar mis.

Dit media-kanon, de Tess-tijd, deze blog, het helpt me allemaal. En ik ben trots! Trost dat ik dit verhaal mag vertellen namens onze prachtige Tess.