Mijn sneltrein bevalling

De sneltrein bevalling 

Voor dat we kunnen genieten van onze kleine Wout en van de kraamweek moet ik eerst bevallen. Iets waar ik niet tegen op keek, en toch ook wel weer. Mijn vorige bevalling werd ingeleid omdat ik een hellp had. Nu stond er wel een 41 wkn inleiding gepland, maar onze Wout besloot toch zelf te komen, en dat op 5 december. Mijn vriend en ik hebben de hele tijd geroepen als die maar niet op 5 december komt, en wie komt er op 5 december? Natuurlijk onze zoon. 

Het begint!

`S ochtends om 10 uur voelde ik mijn eerste wee, die avond daar voor hebben mijn vriend en ik lag voor de open haard gezeten, genieten van een alcoholvrije wijn en fantaseren over de bevalling en het leven opnieuw met een kindje. Dus we lagen nog in bed toen de eerste wee kwam. Ik dacht eerst nog "pfff de voorweeën worden ook steeds irritanter en pijnlijker". Maar nee, dit was geen voorwee, dit was een echte. Dus ik mijn vriend langzaam wakker gemaakt "Schat, je zult het niet geloven maar de weeën beginnen nu". We maakten ons niet druk, ik belde alvast mijn moeder dat ze er rekening mee kon houden dat ik ergens die dag richting ziekenhuis moet. We hebben zelf geen auto dus we waren afhankelijk van hun auto. Mijn vriend en ik hebben nog even rustig gedoucht en tot 11 uur was het redelijk rustig. Toen kwam er wat meer vaart in, mijn vriend belde om 11:30 het ziekenhuis en we mochten ons melden bij het observatorium om de weeën te monitoren. Ze zeiden nog aan de telefoon "doe rustig, ga je niet haasten". Dus dat deden we ook niet. We gingen er van uit wel een uurtje of 6 tot 12 bezig te zijn met de bevalling. Dus mijn moeder gebeld en om 12:15 waren we op het ziekenhuis, ik werd in een rolstoel gezet want mijn weeën kwamen steeds sneller. Naar boven richting vrouw kind centrum naar het observatorium. Daar stonden we in de gang en we hielden een verpleegkundige aan. Op dat moment gingen de weeën steeds vlotter en ze vroeg ook dood leuk aan me "Ben je aan het bevallen?" Ik denk dat ik nog nooit zo chagrijnig "ja" heb geroepen. Ik mocht gelijk door naar de verloskamers waar we dus om 12:30 ongeveer aankwamen. Ik moest verplicht plassen, maar op de wc zitten ging niet meer van de pijn. Ik werd half uitgekleed en met de rolstoel naar het bed gereden. Op bed gingen de weeën steeds sneller en ik begon ze al weg te puffen. Om 12:45 werd er gekeken en had ik 6 cm ontsluiting, 5 minuten later had ik er 8. Dit ging veel te snel en mijn weeën kwamen aan 1 stuk door achter elkaar. Mijn vliezen werden gebroken en voor Wout ging het allemaal te snel. Ik kreeg een zuurstofmasker op en kreeg een infuus ingeprikt. Ik vroeg nog of dat voor pijn medicatie was. "Nee mevrouw, dit is voor weeën remmers en omdat alles zo snel gaat krijgt u extra zuurstof voor de baby." Maar tegen de tijd dat het infuus er inzat mocht ik al persen. Om 13:17 werd onze Wout geboren. Wat een mega snelle bevalling. Aan de ene kant fijn, de andere kant totaal niet. Er was veel stres om me heen en er gebeurde heel veel, heel snel.

En daar is hij al!

Maar daar lag hij dan, onze Wout, onze 2de wonder. Met zijn 3615 gram en 51 cm een gezonde huil en een heerlijk kontje. Wederom in 1x verliefd op onze kleine. Wat een compleet andere bevalling als toen met Anne. Wout mocht bij me blijven, we hebben wel een uur non stop geknuffeld. Anne moest toen gelijk mee, naar de neonatologie omdat ze medicijnen van mij binnen had gekregen. Toen ben ik nog ruim een dag duf geweest, afwezig, en mocht ik niet van het bed. Nu mocht ik Wout naar een uur al aanleggen om de borstvoeding opgang te laten komen. Na een uurtje kreeg ik eten, en ik zat recht op in bed, was aan het lachen terwijl een gynaecoloog daar beneden haar knipwerk weer dicht maakt. Ik voelde me goed, vol energie, alert en ongeduldig want ik wou graag douchen. Ik moest eerst een oké krijgen van de gyn, en daarna mocht ik letterlijk mijn bloed, zweet en tranen van me af spoelen. Heerlijk was dat, maar ook vreemd. Er hing een spiegel. Ik voelde me goed, maar zag er niet uit. Er hing een laf uitgezakt buikje en mijn verdere lichaam had ook sporen van een zwangerschap. Maar ik had een gezonde prachtige zoon op de wereld gezet. Om 5 uur reden we weer richting huis, met z`n drietjes. Wat een andere bevalling als toen met Anne, ik kijk omhoog en bedankte haar voor het prachtige cadeautje en dus het begin van een bijzondere feestmaand.

XoXo Moeke