Snap
  • Mama
  • overlijden
  • verdriet
  • rouw
  • Verlies
  • kindverliezen

Mijn rauwe rouw...

Ik zit midden in mijn periode van diepe rouw, precies 1 maand geleden kregen wij te horen dat Ties niet meer beter ging worden.. het mogelijke werd onmogelijk onze nachtmerrie kwam uit.. het werd zwart.. pikzwart!

Hoe ik mij voel? We zijn inmiddels bijna 5 weken verder na het overlijden van onze allermooiste baby Ties.. want wat was hij mooi! Alles klopte, wat een prachtig mooi mannetje! Mijn liefde voor hem is oneindig groot.. hoe kan zoiets moois zoiets onschuldigs van ons afgenomen zijn? We begrijpen het niet en zullen dit waarschijnlijk ook nooit gaan doen.. mijn knappe mannetje!

Ik vraag me soms wel eens af ‘hoe moet je rouwen’? Want tja een overlijden binnen de familie (opa/oma) had ik al wel eens meegemaakt maar nu je eigen kind verliezen dat is toch wel heel wat anders! Emoties voelen die soms zo diep gaan dat je jezelf soms even helemaal verliest.. soms zo boos omdat ik weken/maanden in de stress heb gezeten en het ook nog op deze helse manier moest eindigen.. want het overlijden van Ties was niet zo vredig zoals gehoopt..  en soms ook even niets kunnen voelen.. Is dat oké? Ik denk dat elke manier van rouw oké is en dat je dat op je eigen manier moet doen..

De eerste dagen werden we geleefd, hebben we veel moeten regelen rondom het afscheid van Ties en hadden we ondanks de corona toch heel veel aanloop.. Maar nu het stil is en je soms echt even alleen zit (of ligt) komen gevoelens en emoties los. Ik durfde dit niet te voelen maar ik geef me over… De ene dag boos en uit je vel willen springen de andere dag jankend op de bank en weer een andere dag denk je dat je de wereld en alle pijn wel aan kan. We doen dit samen ik en mijn partner op ons eigen manier.. Ik geloof dat onze liefde dit aankan mits er maar respect is voor elkaars rouwproces.. Soms best lastig hoor als je, je gevoel wil delen met de liefde van je leven maar het soms even helemaal niet lukt omdat je partner het er gewoon even niet over wil hebben.. Het is het accepteren en respecteren en de draad weer met elkaar oppakken.. Het heeft tijd nodig, soms samen en soms alleen..

Veel liefs, Mirjam mama van Ties *.  

ps. soms kijk ik even naar deze prachtige foto.. Ties gaf niet op en dat moet ik nu ook niet doen.. Ik mag leven en zal leven!

Bedankt ♡

3 jaar geleden

Wat vreselijk voor jullie, ik weet hoe het voelt. Maar toch ieder rouwt op zijn of haar manier. En dat is goed. Maar het blijft zeer doen, of het nu na en paar weken, maanden of jaren is. De pijn wordt onderdeel van je leven, maar komt ieder jaar in de geboortemaand weer omhoog, om op de stervensdag heel fel te branden. Heel veel sterkte.