Mijn nieuwe belofte.

Ik trek mijn broek aan en met wat moeite krijg ik de knoop dicht. Dit was, voor mijn zwamgerschappen, toch echt wel mijn favoriete broek.

Ik kijk omhoog en zie mijn spiegelbeeld. Een klein buikje hangt over mijn broek heen. De strepen op mijn buik heb ik zeker wel verdiend. Maar die flubber zie ik toch liever verdwijnen.

Als mijn buik met mijn beweging meedanst kom ik tot het besluut dat ik hier iets aan ga doen. Een topmodel figuur hoeft van mij niet. Als mijn, voorheen favoriete, broek mij weer goed past ben ik "dik" tevreden.

Met deze nieuwe belofte om er werk van te gaan maken, loop ik beneden de woonkamer in. Mijn man heeft al een heerlijke kop koffie voor ons klaar gezet met een open pak koekjes ernaast.

Mijn nieuwe belofte ga ik echt zeker uitvoeren hoor! Maar wel na deze koekjes...