4 jaar geleden
Mijn liefste lachebekje,
Liefste Daan, ik mis je!
Vorige week heeft het gemis naar jou mijn week gebroken. Maar ik weet nu dat dat niet uitmaakt, ik vind het fijn om aan je te denken. Maar het is soms zo intens dat de tranen in mijn ogen staan. Dat gebeurde vorige week zelfs op het werk, maar door lieve collega's kwam ik de middag door.
Een paar weken geleden had ik kinder-EHBO cursus op het werk. In het theorie-boek vond ik reanimatie al moeilijk door te lezen. Maar toen het die avond in de praktijkles aan orde kwam, kreeg ik het ook wel even moeilijk. Niet dat ik jou echt zelf reanimeert heb, maarja.. het deed me wel wat.
Bij een feest sprak ik een vrouw die 21 jaar geleden haar kindje is verloren. Ze denkt nog elke dag aan hem. Dat zet me aan het denken; wat staat er mij nog te wachten?!
Hoeveel dips ga ik nog krijgen en hoe ga ik er elke keer mee om? Hoe ga ik hier met mijn vriend samen doorheen? Gelukkig is de vraag niet of ik er met hem doorheen kom, maar hoe. We gaan er zo anders mee om, hij is
rationeler en nuchter. Daarom heb ik besloten toch maar hulp te vragen. Vanwege lange wachtlijsten kan het natuurlijk nog even duren. Maar het begin is gemaakt.
Om niet continu met het gemis geconfronteerd te worden heb ik je foto al van het start- en vergrendel scherm van mijn telefoon afgehaald. Dit op advies van je papa. Ik voelde me even schuldig, maar ik moet toegeven dat het wel werkt.
Je zus is overigens echt geweldig, ze brengt elke dag een lach op mijn gezicht. Ze noemde jou naam vandaag nog in de auto. En als ik verdrietig ben pakt ze me extra goed vast.
Vandaag heb ik nog een foto gezien van je vriendje. Hij is bijna even oud en zo zie ik dus hoe jou groei zou zijn geweest. Het was een mooie foto met een mooie lach, gelukkig heb ik ook die foto's van jou!
Mama van 2 meisjes
En wat een mooie foto.. prachtige lach! ?
Mama van 2 meisjes
Wat is dit moeilijk! Loslaten en proberen door te gaan. En dat terwijl het zo anders had moeten zijn. Ik heb afscheid moeten nemen van mijn nichtje ons sterren nichtje zoals wij haar noemen. Zo moeilijk en vergeten doe je het nooit. Wel geef je het een mooi en speciaal plekje in je hart. Ik hoop dat je het ooit ook een plekje kan geven het mooiste plekje in je hart! Heel veel sterkte en liefde voor jullie gezin. ?
mamavandrie. J*.F.F
Lieve mama, als eerst wil ik je veel sterkte wensen! Het zal denk ik altijd een worsteling blijven en het ene momenten is er beter mee om te gaan dan het andere moment. En het stukje van de reanimatie, zo herkenbaar! Ik werkte in de kinderopvang en m’n EHBO moest verlengt worden, en ook al heb ik mijn zoontje niet zelf gereanimeerd de flashbacks vlogen me om m’n oren! Wat blijft het soms lastig. En dan die wachtlijsten voor hulp.. Je kan soms zolang opzoek zijn en bezig zijn. Sterkte ❤️
anoniem2017
Sterkte. Misschien een eigen plekje maken waar je jezelf kan terug trekken als je het te moeilijk hebt. Goed dat je hulp zoekt. Maar rouwen mag. Dat hoort er gewoon bij. En het verdriet zal er altijd zijn, lopen hier een paar blogs die ook over het verlies van hun kindje gaat. Eentje is nu 3 jaar geleden. Misschien doet het je goed om die te lezen. Dat zijn de blogs over Julliette . Heel veel sterkte