Mijn leven als kat......

Mensen: je hebt ze in alle soorten en maten. Positieve mensen, negatieve mensen, kort, lang, dik, dun, grappig, serieus, mensen met een handleiding en mensen waarbij de handleiding al heel lang geleden van zoek is geraakt (daar ben ik!).... Ik ben er van overtuigd, dat er een kans bestaat, dat er wellicht wel meer verschillende soorten mensen bestaan dan dieren in het dierenrijk. Lekker vaag weer. Wat ik bedoel te zeggen is... Wacht dit wordt te zwaarmoedig zo. Laten we het anders doen...

Een goede oefening om jezelf beter te leren kennen (heb ik gelezen) is je een dag voor te stellen als dier. Hier begint het natuurlijk bij de vraag, welk dier ben ik? Dat is makkelijk voor mij. Hoewel veel mensen zullen denken (gezien mijn eerdere blogs) dat ik voor een hond zou kiezen, is dat echt een mispoes. Als ik een dier zou zijn, zou ik toch echt als kat door het leven gaan. Cats rule! Ze zijn misschien uit de hoogte, sarcastisch en ijdel maar ook avontuurlijk, zorgzaam en (meestal) hebben ze een hart van goud. Ja, kat zijn dat past wel bij mij.

Goed, de ochtend dan. Nou ja, geen ochtend voor mij als kat. Ik zou beslist slapen tot een uur of 12, om vervolgens op te staan, me dramatisch uit te rekken, om te draaien en even een na dutje te doen. Katten slapen zo'n 20 uur op een dag toch? In mijn mensen leven heb ik het gevoel soms maar 20 minuten te slapen dus als dier zou ik het er van nemen haha.  Geen schreeuwende "mama mama mama" roepende kinderen, want ook al hoor je dat als huisdier natuurlijk wel, als kat negeer je alle commotie gewoon lekker. Zalig lijkt me dat. 

S'middags, na natuurlijk een middagdutje te hebben gedaan, zou ik mijn neus achterna lopen richting visboer. Me voordoen als zwerfster en met mijn zieligste blik een klagelijke "miauw" op zetten in de hoop dat er een heerlijk visje mijn kant uit wordt geslingerd (ik heb mijn kat hier een keer op betrapt, het werkt wel). Daarna zou ik met een volle buik eens lekker op avontuur door de buurt gaan. Een vogeltje hier en daar laten schrikken, kopjes geven aan mensen die er aardig genoeg uit zien, mijn eigen mens negeren ook al staat hij als een gek te roepen "kom dan poekie", schooien om eten bij de buren (gewoon omdat het kan), de hond plagen en een emmer water ontwijken van die ene buurman die echt niet van katten houdt.

Tegen de avond zou ik tevreden naar huis rennen, en aanschuiven voor het avond eten. Hoewel mijn mens een hopeloze poging doet om mijn affectie te winnen, zou ik arrogant op de bankleuning gaan zitten en de andere kant op kijken. Een beetje plagen mag. Vervolgens zou ik toch naast hem gaan liggen en luid spinnend in slaap vallen. Slapen, slapen en nog eens slapen..... Het leven als kat, lijkt me wel wat.

Terug naar de realiteit en einde van deze oefening. Wat heb ik geleerd over mezelf? Dat ik van vis houd, over een gezonde dosis zelfspot beschik en lijd aan chronisch slaapgebrek. Hmmm, uit wel tijdschrift kwam dit idee ook al weer? Aan het einde van zo'n dag als vandaag kan ik toch wel relativeren. Fantaseren over "hoe iets zou kunnen zijn" is leuk en ontspannend, maar valt altijd in het niet bij de werkelijkheid. Als ik zo eens een rondje door mijn huis loop, alles keurig opgeruimd zie, de wasmachine (nog) hoor draaien, mijn kinderen rustig in hun bedjes zie liggen slapen,  de hond hoopvol kwispelend met zijn "gaan we wandelen?????" blik naar me kijkt, dan denk ik; veel perfecter als dit had mijn mensen bestaan niet kunnen zijn. Ik geniet met volle teugen, en " moeder" is de leukste soort mens :-)