8 jaar geleden
Mijn leven als gastoudermoeder (deel 1)
Mijn huis voelt soms als een museum waar iedereen rond mag lopen, een restaurant waar iedereen te eten krijgt... en ik voel me soms vergeten
Ik schrijf dit blog anoniem omdat het erg persoonlijk is, mijn inkomen toch ook wel heel belangrijk is, maar ik het heel graag met jullie deel. Ik ben mama en daarnaast gastouder. Een besluit wat ik jaren terug heel bewust heb genomen. Wij kiezen voor kinderen en ik wil ze graag zelf opvoeden voor ze de grote maatschappij ingaan en naar school moeten. Daarnaast wil ik graag mijn steentje bijdragen in de huishoudpot en vind ik het voor onze kindjes belangrijk dat ze wel met andere kindjes leren spelen en delen. En omdat ik een groot hart heb voor kindjes en het gewoon heel erg leuk en gezellig vind.
Maar gastouder zijn is veel meer dan dat en veel meer dan ik ooit had kunnen denken. In die jaren dat ik nu gastouder ben heb ik al een heleboel dingen meegemaakt die mij echt aan het denken zetten en me soms afvraag waar ik het voor doe. Maar ja het gras aan de overkant is niet echt groener en buitenshuis werken heeft zo ook zijn nadelen. Dus dit doe ik nog altijd met heel veel plezier, hoop dat dat echt voorop staat voordat je doorleest.
Ik stel mijn huis ten toon voor anderen. Elke dag (in het begin vreemden) komen hier mensen over de vloer die van mijn huis gebruik maken. In het begin vond ik dat erg lastig en wou ik dat het altijd spik en span was. Maar laten we eerlijk zijn, als moeder lukt dat gewoon niet altijd en al helemaal niet als er hele dag veel kindjes in huis zijn die graag leuke dingen knutselen en spelen. Daar heb ik me bij neergelegd, dit is het en hier moeten ze het mee doen. Maar het blijft mijn huis en soms vraag ik me af op welk moment het veranderd is in een apenkooi en er spelletjes worden bedacht door de kinderen die de hele boel afbreken. Uiteraard zeg ik er dan wat van en dan wordt ik aangekeken alsof het bij hen thuis de normaalste zaak van de wereld is dat spullen kapot gemaakt mogen worden. Dat wil ik eerst zien voor ik het geloof dus ik hou vast aan mijn eigen regels. En ik ben er ook van overtuigd dat die regels nodig zijn en gehandhaafd worden. Hier wordt er met respect omgegaan met elkaar en met onze spullen. Op de bank springen doen ze thuis maar.
In de jaren tot de basisschool maken kinderen een grote ontwikkeling door. Ik vind het belangrijk ze daarbij de begeleiden en te sturen en ze aan het eind van driejarige leeftijd goed zelfstandig zijn om zich te kunnen redden op school. Sommige ouders zien dit ook als mijn taak. Natuurlijk is dit op bepaalde punten ook zo, kindjes zijn veel hier en wij ondernemen vaak samen leerzame dingen. Maar ook veel veel dingen kan ik niet alleen en voelt het soms wel alsof het gezien wordt als mijn taak. Zoals bijvoorbeeld zindelijk worden. Ik sta er helemaal voor open om de kindjes hierin te begeleiden maar ook thuis moeten hierin stappen ondernomen worden, anders werkt het niet. Maar het gevoel dat ik krijg dat ik dat wel 'even' regel overheerst. Vooral als een kindje uit het niets zonder luier gebracht wordt, er hier amper of niet over gesproken wordt en ik het die dag uit mag zoeken. Om er vervolgens achter te komen dat het de eerste dag zonder luier is en het kindje thuis ook nog niets op de wc of het potje gedaan heeft.
Laat nog steeds voorop staan dat ik dit echt met plezier doe, maar soms gewoon vraagtekens in mijn hoofd heb over wat er van mij verwacht wordt en of dit reëel is.
Gastouder mama
Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die deze dingen soms zo meemaakt. Ik heb uiteraard een luier aangedaan, maar ook het potje wel geprobeerd. Dit wou dit kindje toen niet, ik heb het daarom ook niet meer doorgezet! want een kindje moet er wel klaar voor zijn, dwingen werkt absoluut niet. En ik heb dit uiteraard later besproken met de ouders. Dat ik er dus helemaal voor open sta om bij te dragen aan zindelijk worden, maar dat ze de eerste stappen in de eigen thuissituatie moeten zetten en ik het daarna hier ook kan doorzetten. Ik heb de afgelopen jaren wel meer en beter geleerd voor mezelf op te komen. Ik ben inderdaad geen dumpplek. Ik heb hier een bepaald ritme en als het me niet lukt iets voor een opa of oma te maken, jammer dan dan moet papa of mama thuis maar iets met ze doen. O dat is ook helemaal niet handig nee! Dat zou ik ook zeker aangeven. Gelukkig passen de breng en haal tijden hier goed in het ritme. Mocht dit niet zo zijn dan geef ik dat ook aan. Ik heb ook eens meegemaakt dat ik een half uur voordat een kindje opgehaald zou worden werd gebeld of ze het kindje later op mochten halen omdat ze een prive afspraak hadden. Ik ben de beroerdste niet als er een noodsituatie is op het werk van een van de ouders. Maar voor prive afspraken die buiten mijn werktijden vallen mogen ze andere oppas regelen. Daar ben ik niet voor en dit heb ik ze ook gezegd.
Anoniem
Wauw, dat van die luier..wat heb je gedaan? Ik heb hier mandjes met luiers en doekjes van kinderen. Dus ik zou een luier uit t mandje gepakt hebben. Maar ik neem aan dat je de ouders hier over aangesproken hebt? Ik heb soms ook wel het idee dat ze dingen aan mij overlaten dat kinderen uit een beker kunnen drinken bijv en dat gaat dan ook 9 van de 10 x goed maar dan blijken ze thuis nog vaak een tuit of rietjesbeker te krijgen. Wat zindelijkheid betreft ze gaan hier pas op t potje of de wc als ze dat thuis oom doen. Ik heb 1 kindje gehad die zat rustig 1,5 uur op t potje re spelen maar dan poepte ze wel deed ik dat niet deed ze t rustig in dr luier. Plassen net zo. Eigenwijze kinderen laat ik aan de ouders over. Daar doe ik geen moeite voor. Toen moeder besloot dat de luier gewoon af ging kon ze t prima aangeven en heeft ze masr weinig ongelukjes gehad.. Ik hoop dat je wel voor jezelf opkomt. Je bent geen dumpplek. Grenzen zijn belangrijk voor kinderen, maar ook voor ouders! Ik heb ouders gehad die meldde dat ze later kwamen op t moment dat t kindje er had moeten zijn. Omdat hij nog sliep en ze hem niet wakker wilden maken. Veel gesprekken gehad dat ik met school tijden zat en de slaaptijden daar binnen vielen. Uiteindelijk hielden ze daar enigszins rekening mee. Maar het later brengen bleef toen ik daar een x wat van zei (in de vakantie was ik voor jan snot vroeg mn bed uit voor hun kind) waren ze not amused en wilde ze een andere gastouder. Prima, zulke ouders ben ik liever kwijt dan rijk