9 jaar geleden
mijn emoties tijdens zwangerschap
Ik heb veel te verwerken gehad tijdens mijn zwangerschap. Normaal ben ik niet snel emotioneel maar tijdens de zwangerschap was ik dat wel.
Ik ben vorig jaar in December zwanger geraakt van mijn ex. We woonden toen die tijd bij mijn vader in Duitsland. Mijn ex had voor de zwangerschap eigenlijk al best wel losse handjes. Tijdens de zwangerschap was dat ook zo. Maar ik hield hem wou een gezin samen met hem mij en de kleine. Op een gegeven moment verhuisde hij weer naar Nederland zonder mij. We hadden eigenlijk niets in Nederland alleen familie en vrienden. Dus kon ik eigenlijk ook niet mee want dan zou ik dakloos en zwanger op straat staan en dat kan natuurlijk niet. Ik mist hem heel erg. Hij kwam regelmatig naar Duitsland om mij te zien. Nadat hij ongeveer een week in Nederland was begon hij weer zo nu en dan te gebruiken. Ik werd daar zo boos om en dat snapte hij niet. Toen ik bijna 5 maanden zwanger was maakte hij het uit. Ik was er kapot van want ik zag de vader van mijn kind in hem. Hij Keek niet om ne kleine. Vroeg niet hoe het er mee ging enzovoort. Normaal huil ik niet snel maar ik bleef dagen lang om hem huilen . Op een dag ging ik zelf ook weer naar Nederland en kon ik bij een vriendin in wonen. Gelukkig maar want dan hoef ik niet zwanger op straat te staan. Nu moet ik bijna bevallen en neemt hij ineens weer contact op met me. Ik kreeg in de tijd dat ik weer in Nederand was een nieuwe vriend. Mijn ex accepteerde dat niet en wou mijn relatie kapot maken. Dat is hem gelukkig niet gelukt. Nu is het wel uit tussen mij en me nieuwe vriend. We houden nog steeds van elkaar maar de relatie kwam te snel. De kleine is wel erg belangrijk voor hem en ik ben dat ook. Ik heb zoveel gehuild tijdens de zwangerschap en zoveel stress gehad dat ik bang ben dat dat effect gaat hebben op me kind. Ik hoop dat het wel weer goed komt tussen mij en die jongen want ik ben echt gek op hem en hij heeft echt een sterkte band met de kleine al is ze er nog niet. wat denken jullie komt het goed??
michelle van den brink
Anoniem
Tjah,ik kan daar wel een antwoord op geven michelle...ten eerste...als je zoiets schrijft.....de hele geschiedenis vertellen....ten tweede....maak er geen huilgeschiedenis van want je liegt alles weer eens aan elkaar...ten derde.......maak je elke relatie(de vierde in twee jaar)zelf elke keer kapot...je bent een egoistische narcist......en dat alles ten koste van de kleine.....hoe weet ik dat?ik heb zelf van die korte tijd dat ze op deze aarde is 7 maanden voor ukkie gezorgd.....gewoon omdat jij EN teveel met jezelf bezig was EN omdat sophia teveel in jullie wegstond.....nu ben je weer naar de volgende.....weer zonder inkomen,eigen woning en WEER zonder verzekering voor jullie allebei....kom gewoon eens met beide benen op aarde.....als niet voor jou dan voor mn kleindochter....ik ben niet altijd op aarde om je weer uit de shit te halen.......je vader
Anoniem
Wat een verhaal... Maar ik denk wel dat je de goede keuzes hebt gemaakt. Ik zou je eerst even vol op de baby en de bevalling richten. Hierna kun je verder nadenken over je gevoelens voor je (ex) vriend. Maar als jullie zoveel van elkaar houden, dan denk ik wel dat het goed komt, alleen even rustig aan beginnen :).