Mijn eerste werkdag

Er is geen ontkomen meer aan. De eerste werkdag... Ik wil graag en het begint ook wel weer te kriebelen, maar toch... Ik sluit er ook iets mee af... Veel vragen over wat dit met me zal gaan doen, maar ik wil en moet dit doen!

Ik ben de avond ervoor druk in de weer geweest om maar niets te vergeten. Mijn tas is ingepakt, mijn kleding ligt klaar en er is door manlief een bakje met allerlei lekkers gemaakt. Aan de voorbereiding zal het dus niet liggen.

Na drie kussen en knuffels van manlief en dochterlief stap ik de volgende ochtend op mijn fiets. Ik voel me rustig en heb er toch wel zin in. Door mijn oordopjes hoor ik fijne muziek. De trein is net geweest als ik bij het spoor kom. Wachten hoeft dus niet en dat voelt als een klein gelukje.

Als ik bijna bij school ben kom ik mijn collega tegen en als vanouds lopen we samen het laatste stukje richting school.

We zijn niet alleen collega's, maar zien elkaar ook buiten school. We kunnen samen lachen en plezier maken, maar elkaar ook steunen als het nodig is. Ze weet wie Mees is en durft naar hem en naar ons te vragen.

Al pratend over Mees, de afgelopen vakantie en de start van de laatste periode lopen we naar school. Het stukje van de voordeur naar het plein doe ik alleen. Precies op dat moment start een liedje uit 'The Passion' van een aantal jaar geleden. Maria zingt samen met Jezus 'Hou van mij'

Muziek is iets wat me steeds meer kan raken. Kort na de geboorte en het overlijden van Mees kreeg ik via vrienden uit Australië een linkje met het lied 'Winterbear' van Coby Grant. Een prachtig liedje. Dit liedje hebben we veel gedraaid en staat bij ons en onze familie bekend als 'Mees zijn liedje'. Toch bleef het bij dit liedje en zocht ik geen troost in muziek. Tijdens 'WereldLichtjesDag maakte 'Zo mooi, zo mooi' van Blöf veel indruk en laatst kwam ik erachter dat een liedje van Paul de Leeuw, 'Toch hoor jij er altijd bij', heel erg bij onze situatie past. Ik voelde dit lied binnen dringen. Het lijkt alsof ik naar liedjes begin te luisteren. Er zijn liedjes die hele mooie en herkenbare teksten hebben. Het is nog maar kort dat ik me hierdoor laat raken.

Ineens komt ook dit lied bij me binnen. Het is de tekst maar ook de manier waarop het gezongen wordt. Een moeder en zoon die elkaar niet kunnen missen, maar die weten dat ze elkaar wel zullen moeten gaan missen. Herkenbaar en daardoor doet het even pijn. Tranen prikken in mijn ogen.

Met waterige ogen kom ik de teamkamer binnen. Mijn lieve collega staat daar en vraagt of het zo hard heeft gewaaid. Ik zeg dat dit niet door de wind komt en laat haar de muziek horen. 'Ow ...' en ze geeft me een knuffel. Dat is genoeg.

We zijn weer begonnen, ik ben er weer. Het is fijn er weer te zijn en het is goed dat precies op dit moment dit liedje werd afgespeeld. Mees en ik houden van elkaar en kunnen elkaar eigenlijk niet missen. We zullen altijd bij elkaar horen. De eerste werkdag is met een liefdevol gevoel begonnen. Ik voel me gesteund. Ik weet dat ik het kan!