Mijn eerste stageweek als mama

Man, man , man.. Dit is wel ff andere koek..Petje af voor alle andere werkende mama's. En al helemaal de mama's met niet door de nacht slapende baby's.

Ik loop stage op een basisschool, voor speciaal onderwijs. Een 'zmok' school, voor 'zmok' kinderen.  Zeer moeilijk opvoedbare kinderen. Nu ben ik niet van de labeltjes en vind ik ook niet dat wij deze kinderen moeten bestempelen als zmok, want wat voo boodschap geef je hen dan mee? Maar het zijn zeker de makkelijkste niet. Je hebt je handen er vol aan. Maar een basisschool betekend vroeg beginnen. En voor deze dame zonder rijbewijs, betekend het vroeg op pad.

Mijn dag begint om 6 uur in de ochtend. Correctie.. tussen 3 en 5 in de ochtend, wanneer mijn nog net niet door de nacht slapende lieverd wakker wordt. Elke keer is het weer de vraag, "heeft het nog wel of geen zin meer om nog terug te gaan naar bed?" Ik kies altijd voor 'ja', waar vaak 'nee' beter was geweest. Ik sta dan nog net even ietsje brakker op. Top! Perfecte staat om in te gaan werken!

6 uur sleep ik mezelf uit bed en maak mezelf klaar. Douchen, aankleden, haren etc. Dan loop ik naar beneden en pak ik alle spullen bij elkaar. Van mij en van mevrouw. Het meeste leg ik de avond van te voren al klaar. Ja, zo slim ben ik dan weer wel. Ook alle outfitjes hangen al voor alle dagen van de week klaar. Dat is al 3 punten voor Dewi, en 0 punten voor haast. De eerste dag maakte ik Pooks om 7 uur wakker. Lekker wassen. aankleden, eten en weer slapen. Papa brengt haar naar de opvang, dus dat is één kopzorg minder in de ochtend. Ik moet zelf half 8 weg, eigenlijk 5 voor half 8, maar ik neem het altijd net even iets te krap. Zo ook het 7 uur wakker maken. Tegenwoordig is eten een soort van spelletje geworden.. ze laat haar tong lekker uit haar mond hangen en laat haar melk er zo langs lopen.. Ja.. het onintelligente beeld wat je nu voor je ziet klopt.. 
Maar rarara, wie was er daardoor niet om tien voor half 8 klaar met eten.. en wie had er daarna ongelofelijke haast... Juist ja, Dewi 3, haast 1.

Dag twee proberen we het om 10 voor 7. Dit geeft al iets meer succes. Maar is nog steeds vrij krapjes. Maar we doen het ervoor, want nog veel eerder opstaan zien we ook niet zitten. Dit doen we even 4 dagen in de week. Donderdag mogen we iets later opstaan, dat is wel even een fijn op adem kom momentje. 

Donderdagnacht merk ik dat ik niet helemaal lekker wordt. Last van mijn keel en een volle neus. No, no, nooo! Please, be whatever, maar geen griep! Ik sta op en voel me redelijk oké. Ik doe mijn nu dagelijkse ding en ga naar stage. Op stage aangekomen voel ik me al iets minder fit, maar hey duh.. eerste week, logisch dat ik een beetje moe ben. 

Een uur later begint mijn neus te lopen en het ging alleen maar down hill from there. Tegen de avond over de 39 graden koorts en brakker dan brak. Zaterdag volgde mijn lieve Pooks. ook 39 graden koorts. Zo zijn wij samen het hele weekend ziek geweest. Maandag zakte bij mij de koorts, maar bij Pooks niet. En ook niet willen eten. Daardoor konden we een gezellig avondje op de spoedpost doorbrengen. Maar 'niks' aan de hand en weer naar huis, maar "morgen toch nog maar even terugkomen". En zo zaten wij de volgende dag weer in het ziekenhuis. En daar was Pooks erg vrolijk, koorts gezakt en at weer prima. 

Het is ondertussen dinsdag, maar het voelt alsof ik nog vast zit in het weekend, en mijn week nog moet afsluiten. Ook heeft mijn meisje ondertussen gewoon weer koorts. It's an ongoing adventure. En zo ben je ook na een week stage, bijna een week weer niet op stage.. maar mijn kindje voor alles..  morgen nog een dagje 'vrij', hopelijk kunnen we allebei even bij komen en beter worden!