Mijn eerste blogboeken zijn binnen!

Kunstproject

Het is donderdagavond, we komen net thuis van school. Afsluiting van het Kunstproject. We zijn natgeregend en hebben haast. We moeten eten, Dunya moet douchen en ik moet zo naar koor. De oppas kan er over een uurtje zijn. Dan gaat de bel. Ik schrik. De oppas is vroeg! Dat kan helemaal niet, want ze gaat eerst sporten. Ik kijk op het balkon. De postbode. Heb ik in een opwelling nou weer iets besteld wat ik niet nodig heb? Ik wil naar beneden rennen op sokken, maar als Dunya me achterna komt zeg ik dat zij maar moet gaan.

Albelli

Even later komt ze boven met een pakket van Albelli. Een fotoboek? Ik zie het handschrift op de doos, dat komt me niet heel bekend voor. Ik heb het dus niet zelf besteld. Wie zou er nou een fotoboek voor mij bestellen? Het is ook alleen aan mij gericht. Ik denk diep na terwijl Dunya aan het plakband peutert. Dan ineens...., weet ik het. Ik weet het ook meteen zeker! Dit is mijn eigen kunstproject! Ik ruk het bijna uit Dunya’s handen, pak een schaar en maak het open. Ik hou mijn adem in en ja hoor..... Blogboek  Henrike staat op de omslag. En als ik het in mijn handen pak zie ik nog een boek. Blogboek deel 2. Haha. De eerste honderd blogs van Mamaplaats passen niet in één boek en dus krijg ik twee boeken. Geweldig! De mooiste foto's van mijn blogs zijn op de omslag geplaatst.

Sociaal

We bladeren het even snel door. Leuk die blogs verzameld te zien in een boek. “Op naar de 200” staat er op de eerste bladzijde. Maak je maar geen zorgen, dat komt wel goed. Ik zit nu al bijna op 150 blogs als ik goed geteld heb. Dus binnenkort kunnen ze beginnen met het volgende blogboek. Ik vind het fantastisch! Dunya kijkt over mijn schouder mee en gaat uit haar dak als ze de boeken ziet. Ze zit op de bank te lezen en ik moet haar vier keer roepen om te komen eten. “Ik vind het zo leuk!” zegt ze dan. “Het is niet eens voor mij, maar ik vind het toch zo leuk voor jou!” Ik lach. “Dat is wel erg sociaal van je. Dat je gewoon blij bent omdat ik iets moois krijg!” Ze is ook trots op mij en heeft de afgelopen tijd vaak gevraagd wanneer ik mijn blogboek krijg. Het kost tijd, zo’n boek maken. Dat begrijp ik heel goed. Ik was niet ongeduldig. Hoewel...., laat ik het zo zeggen: Ik begrijp heel goed dat het lang duurde en geloofde wel dat ze ermee bezig waren. Maar ik was zo enorm nieuwsgierig.

Interactief

Ik neem de boeken mee naar koor. In de pauze laat ik wat mensen zien wat ik heb gekregen. De volgende dag neem ik ze mee naar mijn werk. Pas eind van de dag denk ik eraan om ze te laten zien. Zelf heb ik ze alleen nog maar vluchtig doorgebladerd. Wat een boel blogs en wat zijn ze lang. Misschien moet ik toch wat korter van stof worden. Sommige blogs kan ik makkelijk inkorten, maar ik heb altijd veel te vertellen. Ik vind dat een leerpunt. Op de eerste bladzij staat dat ze hopen dat ik nog lang voor Mamaplaats blijf bloggen. Dat is positief en heel fijn om te horen. Ik hoop het ook. Het voordeel van deze site is dat het meer interactief is met andere bloggers en met de redactie. Als ik een eigen site heb, is het erg voor mezelf. En erg alleen. Terwijl ik juist behoefte heb aan contacten met andere moeders.

Goede moeder

Op een dag krijg ik een mailtje van Mamaplaats naar aanleiding van mijn interview met RTL nieuws. Dat ze zo blij zijn met mij als themablogger. Dat ze mij zo’n goede moeder vinden. Ik krijg tranen in mijn ogen. Wat een toeval weer (of misschien ook niet?) dat iemand dat tegen me zegt op een moment dat ik het gevoel heb dat mensen dat in twijfel trekken. Dat ik er even doorheen zit. Dat ik het even niet meer weet. Ik heb even pauze en laat die tranen eventjes gaan. Het is toch prachtig als ik door mijn blogs zulke mailtjes krijg en er een beetje moed door kan terugvinden. Bloggen is een uitlaatklep en doet me goed. Ik vind het gewoon een eer dat mijn verhalen en foto’s op internet verschijnen. Dunya vindt het nu nog prima en leuk. Ik schrijf ook over leuke dingen en niet over dingen waar zij zich ongemakkelijk bij gaat voelen. Misschien ga ik later wel anoniem bloggen, of over andere dingen. Voorlopig doe ik het nog zo en is Dunya herkenbaar. En beroemd! De blogboeken zijn een kroon op mijn werk. Bedankt Mamaplaats! Ook bedankt aan de trouwe lezers die ook trouw reacties achterlaten onder mijn blogs. Die staan niet in het boek maar wel op de site en die koester ik nog steeds! En bedankt Dunya, dat je nog steeds mijn inspiratiebron wilt zijn!