MIJN EERSTE AFSPRAAK MET DE PSYCHOLOOG! (20)

Ondanks de nare gedachtes die ik heb geniet ik wel van dit bijzondere moment, maar toch doet het pijn, pijn dat ik niet alles heb meegemaakt vanaf het moment dat hij geboren was. NIet zijn eerste huiltje gehoord, niet gezien dat hij voor het eerst zijn oogjes open maakte en ga zo maar door! Yvar is 2 dagen oud en vandaag mag ik hem voor het eerst helpen met het verzorgen. Door die nare gedachtes voelt allemaal niet goed! Ik heb schone kleertjes voor Yvar meegenomen en deze trekken we hem aan. Wat is hij toch mooi! Na de verzorgen voed ik Yvar nog een keer. De borstvoeding is goed opgang. Ik heb flink last van stuwingen. Maar dat hoort er allemaal bij. Paul en ik knuffelen nog even met Yvar en dan gaat hij lekker slapen. Hij heeft geen dipjes meer gehad dus morgenvroeg komt hij bij mij op de kamer. Ik kijk er zo naar uit om Yvar naast mij te hebben. Dat ik hem kan knuffelen wanneer ik dat wil! Paul brengt mij terug naar de kamer en hij gaat even wat boodschappen doen voor mij aangezien ik hier nog 5 volle dagen moet blijven. Na de lunch ga ik proberen wat te slapen en weer flitst de bevalling voorbij. Het is ook allemaal nog zo vers! Vanmiddag komt de psycholoog, hopelijk gaat het daarna wat beter. Rond 16:00 uur komt Paul terug met mijn boodschappen. Lekker wat sapjes en wat te snoepen! Niet veel later komt mijn verloskundige binnen samen met de stagiaire. Het is net diegene waar ik geen klik mee heb. Zij is nog niet zo lang werkzaam bij de praktijk en heb haar nog maar 2 keer gezien. Ik vind het lastig om te praten met haar maar toch vertel ik van alles over de bevalling. Hun hadden van de gynaecoloog inmiddels ook gehoord hoe het allemaal gegaan was. Na een kwartier komt ook de psychologe binnen gelopen. Inmiddels zijn Paul, de verloskundige met de stagiaire en de psycholoog binnen. Mijn favoriete verpleegster komt binnen en ze vind het veel te druk. Ik geef haar aan dat ik de psycholoog nu het belangrijkste vind en zij is het volkomen met mij eens. De verloskundige word vriendelijk verzocht een andere keer terug te komen. De deur van mijn kamer gaat dicht en het gesprek met de psycholoog gaat beginnen. Het is een heftig en emotioneel gesprek. Op dit moment heb ik alleen last van de nachtmerries en het doet mij veel verdriet dat het ruim 2 uur heeft geduurd voordat ik Yvar voor het eerst heb gezien. Ook spelen de gedachte door mijn hoofd dat mijn lichaam het niet aankon om Yvar te baren. Dat mijn lichaam gefaald heeft. En het niet begrijpen van waarom het zo is gegaan! Het vreet zo ontzettend aan mij. Ik moet mijn verhaal van vooraf aan vertellen tot het eind en wat lucht het op om het tegen iemand te vertellen die ik niet ken. Ze stelt tussendoor vragen aan mij die ik meteen kan beantwoorden. Het gesprek voelt zo fijn en ze adviseert mij het e.e.a. op te schrijven. Het gesprek heeft mij op dit moment echt opgelucht. Ik kom vrijdag weer even terug zegt ze. Mocht je mij eerder nodig hebben dan geef je dat maar even aan de verpleging door. Doe ik! Voor het eerst voel ik mij wat opgelucht. Morgen als Yvar bij mij op de kamer is zal vast alles goed komen!