Mijn beste vriendin

Lieve Anniek,

Het is ergens rond 1991/1992, ik weet er alleen de verhalen nog van en kan mij er zelf weinig van herinneren.

Mijn ouders hebben een stuk grond gevonden, waar nieuwe huizen worden gebouwd. Jouw ouders hebben precies het zelfde en hebben zich ingeschreven. Beide huizen worden gebouwd en er ontstaat een vriendschap.

 Het enige wat ik verder nog weet is dat jij nog steeds in mijn leven bent. Altijd gebleven op twee middelbare schooljaren na. Toen zijn we elkaar een beetje verloren.

Ach, dat doet er niet toe, dat is geweest.

We deelden alles samen, samen met mijn tweelingzusje. Het was altijd de tweeling en jij. Dat kreeg je regelmatig te horen.

Jouw opa en oma noemden ons ook de tweeling en niet M & M. 

Zomers waren wij altijd buiten te vinden, skeeleren, hutten bouwen, in de speeltuin in het klimtoestel klimmen, parfum maken van bloemen en verkopen, bramen plukken en jam maken, jaja en zo kan ik ook nog wel een lijstje maken van wat wij deden. Als het minder weer was dan speelden wij vooral binnen met de Barbies bij jou thuis of waren wij bij ons aan het spelen.

Als het gordijntje voor het raam dicht zat betekende dat dat mijn moeder nachtdienst had gehad. Jij klopte dan altijd netjes op het raam of wij buiten kwamen spelen. 

Dat veranderde toen wij gingen verhuizen. Tussentijds ook nog bij mij oma gewoond en later een kilometer verderop. Wij werden ouder, gingen naar een andere middelbare school en verloren elkaar even twee jaar uit het oog. 

De vriendschap was er wel, maar minder die twee jaar. Toen je weer bij ons op de middelbare school kwam, waren we weer veel samen. We shopten veel, gingen op stap, maakten honderden foto’s en MSN’den en chatten veel achter de computer bij ons thuis. We lachden en gierden het uit. 

We volgden dezelfde opleiding SPW/ onderwijsassistent) alleen deed jij de volwassenopleiding (verkort) en deed ik de opleiding in 4 jaar, wij waren tegelijk klaar. We kregen allebei verschillende vriendjes, relaties gingen uit en er kwamen weer nieuwe vriendjes. 

Jij volgde de pabo in Emmen en ik ging verhuizen naar Arnhem en volgde de pabo daar. 

Er kwamen verschillende logeerpartijtje met stappen en shoppen als resultaat. We appten en hoefden elkaar maar te bellen. Een blik was al voldoende om te weten hoe de ander zich voelde. Als de een de ander nodig had dan stond degene er. Het maakte niet uit wanneer.

De relatie van mij liep stuk en jij vrolijkte mij op. Je ging met mij mee terwijl ik langs het werk moest gaan om te vertellen wanneer ik er weer zou zijn. Je reisde even een dagje op en neer naar Arnhem. Niets was teveel.

Ik kreeg mijn eigen huisje, een nieuwe vriend en slaagde voor mijn pabo opleiding. 4 maand later slaagde jij  ook.Na 1,5 jaar alleen te hebben gewoond verhuisde in naar Enschede. Daar woonde/ woont mijn huidige vriend. Ook daar kwam jij een paar keer helpen in ons klushuis. Bezocht jij onze feestjes en kwam jij vaak langs om te shoppen. Soms deed ik het andersom iets minder, jij was er altijd!

Jij weet al mijn geheimen, jij kent mij door en door en weet ook precies wanneer ik niet lekker in mijn vel zat. Je prikte er zo doorheen.

Toen ik je vertelde dat het tussen mij en mijn huidige vriend niet zo goed ging, praatte jij met mij en steunde jij mij. Jij was een van de weinigen die naar mijn verhaal wilde luisteren. 

Daar kwam het grote nieuws, iets waar ik jou heel trots mee zou maken. Je zou BONUStante worden. 

Een klein meisje werd geboren en jij hebt de hele dag in spanning in het ziekenhuis in Enschede gezeten. Toen ik aan het bevallen was.

Je wilde je niet opdringen toen ik vroeg of iedereen tegelijk binnen wilde komen . Jij dacht eerst familie.

Maar lieve schat, jij bent familie. 

Je kwam mee naar binnen en was en bent nog steeds mega trots.

Ik hoop dat dit jou ook gegund is, iets wat jij verdiend. Ik weet op zo’n dag als vandaag dat het niet voor iedereen van zelf sprekend is.

Jij kreeg je eigen koopwoning, ging aan het klussen, ik hielp je te weinig (sorry) en Je kreeg later een burn-out en krabbelde weer overeind. Rete trots dat ik op je ben met hoe jij nu in het leven staat! Je hebt nu een mega lieve hond Joly, wandelt veelt, wordt tot nadenken gezet en zingt alles eruit. Je hebt zo’n mooie stem en als ik ooit hoop te trouwen, zou ik niets liever willen dan dat jij gaat zingen op mijn bruiloft. 

Nu mijn eigen dochter 3 jaar is geworden en zo’n beetje de oren van mijn kop af aan het kletsen is besef ik maar al te goed dat, ik hoop en het haar ook gun om een vriendin te krijgen zoals jij! 

Nu ben ik nog haar beste vriendin zoals ze zowat iedere dag tegen mij zegt. En hoop ik stiekem dat ze dat nog heel lang zal gaan zeggen. Kan ik nu wel een traantje wegvegen bij de gedachten dat ze straks groter zal worden en mama niet altijd meer nodig zal hebben, dan hoop ik dat zij aan die dingen terug denkt zoals ik terugdenk aan onze vriendschap! En dat zij dan ook een vriendin heeft waar zij bij kan schuilen als dat nodig is.

Je bent een lief, zacht en energiek mens  met een grote bek (soms) maar met een hart van goud! 

Dikke kus en knuffel

Marjolein