Snap
  • Mama
  • Vaccinatie
  • consultatiebureau
  • #momlife
  • vaccinaties
  • #moederschap

Mijn baby werd per ongelijk te vaak gevaccineerd!

Onlangs was ik bij het consultatiebureau en werd me tussen neus en lippen medegedeeld dat Beau (toen 7 maanden oud) bij de laatste afspraak per ongeluk een inenting had gekregen die al eerder was gegeven. Ze waren vergeten om die inenting in het systeem te zetten. Op dat moment wist ik niet zo goed hoe te reageren. Ik mompelde iets van “kan gebeuren” en het kon geen kwaad werd er me verteld. Mijn oudste Sammie was om eten aan het zeuren en ik had het bloedheet in mijn winterjas. Opgelucht dat het geen kwaad kon kleedde ik Beau snel aan en vertrok snel naar de frisse buitenlucht. En toen kwamen er allerlei gedachten in me op. Waarom had ik dit niet doorgehad? Ik besefte me dat ik me totaal niet meer had verdiept in de inentingen. Bij Sammie heb ik alles wel doorgelezen en aangezien hij nooit bijwerkingen had was ik er bij Beau totaal niet meer mee bezig wanneer en hoe vaak hij ingeënt moest worden. Eigenlijk had ik mijn vertrouwen bij het consultatiebureau gelegd. Niet beseffende dat daar fouten gemaakt worden hierin. Wandelend naar huis begon ik me steeds bozer te voelen. Ik keek naar Beau zijn kleine lijfje en voelde me schuldig dat ik hem niet had beschermd tegen deze fout. En ik vroeg me af waarom ik in godsnaam zo aardig heb gereageerd. Misschien omdat ik altijd aardig ben? Nooit echt boos durf te worden? Maar nu gaat het niet om mij maar om mijn kind. En ineens word ik heel erg boos! En besluit ik de arts te bellen en haar alsnog te vertellen hoe ik mij voel. Hebben jullie al eens een situatie meegemaakt waarin je sociaal wenselijk reageert terwijl je eigenlijk achteraf heel anders had willen reageren? En merk je ook dat het moederschap je heeft geholpen om meer voor jezelf en voor de kinderen op te komen?

Volg mijn leven op @anki_is_here 

4 jaar geleden

Ik reageer ook niet zo gauw fel. Dat gevoel komt later pas. Soms is dat lastig maar vaker komt het goed uit om eerst rustig te bedenken wat er gebeurd en wat ik daarbij voel. Ik heb het een keer bij de tandarts gehad. Mijn zoontje kreeg plots een verdoving zonder dat ik ervan wist. Ik zat erbij maar het gebeurde heel snel omdat ze niet wilde dat hij de spuit aan zag komen. Bij thuiskomst heb ik direct de praktijk gebeld. Ik was ongerust wat zo'n verdoving met hem kon doen en of het bijwerkingen kon hebben. Ook was ik boos dat ze het niet met mij besproken hadden zodat ik eerst een bijsluiter had kunnen lezen. Het was heel eng om de tandarts te bellen. Voor mezelf had ik dat ook echt niet gedaan. Maar achteraf voelde dat zo goed! Ik ben mijn boosheid kwijt en heb bij de tandarts laten noteren dat ze elke ingreep volledig voorbespreken met mij. Goed leermoment zoiets.

4 jaar geleden

Het overviel je ook. Je bent niet voorbereid op zoiets. Beter is om 'sociaal wenselijk' te reageren en dan later op terug komen en in weloverwogen woorden je boosheid/ongerustheid/vragen te uiten en de zaak op te helderen, dan dat je metéén boos wordt en dingen gaat zeggen waar je spijt van krijgt. En een dialoog niet mogelijk is, eea niet opgehelderd kan worden en je, in dit geval, met soort wrok naar CB blijft gaan. ?