Mijn 1e jaar als mama

Hoe cliché maar wat gaat het snel. Over 2,5 week wordt Mason alweer 1 jaar oud! Waar blijft de tijd. Van minimensje nu al uitgegroeid tot een eigenwijs mannetje met een eigen willetje die maar al te graag op ontdekkingsreis gaat. Daarbij ontzettend vrolijk en een echt grappenmakertje, dat wordt wat!

Toevallig vroeg iemand mij gister nog, "goh, vond jij het eerste jaar ook zo heftig?". En zeker dat ik dat vond, vooral die eerste 3 maanden. Het geven van borstvoeding wat niet makkelijk ging, de slapeloze nachten, de enorme reflux tot stikken en verslikken aan toe inclusief ziekenhuisbezoekjes en het uitzoeken waar zijn klachten nou vandaan kwamen. Daarna ontstond er gelukkig een stukje rust waardoor we eindelijk echt konden gaan genieten van de komst van die fijne mannetje.

De eerste maanden draait vooral om eten, slapen en luiers verschonen. Daarnaast veel knuffelen maar er is nog weinig interactie mogelijk, opeen gegeven moment het eerste lachje, de eerste geluidjes etc. En dan merk je dat het steeds leuker wordt, althans als ik voor mezelf mag spreken. Mason ontwikkelt steeds meer zijn eigen karakter waarin veel herkenbaar is van mijn partner en mij oftewel best confronterend haha.

Je leven staat op zijn kop zo een eerste jaar. Opeens ben je met zijn drietjes en draait je leven vooral om je kleintje. Door zijn reflux waren wij en zijn wij nog steeds gebonden aan de rust, regelmaat en reinheid waardoor we een redelijk strak ritme hebben en dit kleintje zijn slaapjes in bed moet doen. Dit is aan de ene kant lastig omdat je gebonden bent en 'm niet overal mee naar toe kan nemen. Nog een stukje vrijheid weg.

Maar wat dit mannetje ons vooral brengt is heel veel liefde en lachbuien want oh oh wat is dit een clowntje. Gelukkig is ie 9 van de 10 keer vrolijk en vind ie iedereen leuk en aardig (na even de kat uit de boom gekeken te hebben). Hij doet alles wat niet mag, wanneer je nee zegt schud ie hard met zijn hoofd nee om het vervolgens gewoon nog een keer te doen. Eten en drinken doet ie momenteel het liefst zelfs om het vervolgens op de grond te gooien of uit zijn mond te laten lopen. Soms moet je streng zijn en mag je eigenlijk niet lachen om de streken die ie uit haalt maar toch doen we het stiekem.

Hoe hebben jullie het 1e jaar als mama ervaren?