Snap
  • Mama

Meneer en een vraag waar ik geen antwoord op heb

Na dat we verhuisd zijn, volgen de weken van klussen en werken, veel klussen en veel werken, klinkt misschien beter

Samen met mijn vader, besteed ik elk vrij moment aan het opknappen van mijn huis, het wordt steeds mooier en steeds meer van mij. Om dit allemaal te betalen werk ik elke aangeboden dienst die ik maar te pakken kan krijgen. Mijn vader is zo lief om door te gaan als ik er niet ben, ik zou echt niet weten wat ik zonder mijn ouders zou moeten.

De kinderen zitten weer op school en die doen hun best om van hun nieuwe leven wat te maken. Kleine meid heeft een zware start, naar de brugklas en om het weekend naar vader, die haar weinig tijd geeft voor haar huiswerk. Zoon blijft op zijn oude school 17 km verderop, maar dat waren we al gewend en vanaf nu kunnen we carpoolen dus dat scheelt voor mij een hoop geregel. Maar ook hij vind het lastig om, om het weekend naar zijn vader te gaan.

M is nog steeds in beeld en helpt waar hij kan, hij is heel onzeker in het klussen, maar hij kan het best wel. Ook vangt hij zo nu en dan de kinderen op en dat gaat ook prima. Na een paar weken heeft hij de sleutel van mijn huis gekregen, ik vond het spannend maar ik kan hem vertrouwen ben ik achter gekomen.
Helaas wordt ik nog steeds lastig gevallen via de sms en af toe wordt ik daar zo onzeker van dat ik er heel verdrietig van wordt.

De relatie met meneer gaat ook steeds beter, sinds lange tijd kunnen we normaal met elkaar praten en hebben we het zelfs over de opvoeding van de kinderen.
Eigenlijk heb ik niets te klagen en toch voel ik me niet gelukkig. Hoe kan dat toch, komt het doordat ik zo vreselijk moe ben, ik heb het gevoel dat ik jaren kan slapen, of komt het doordat ik niet goed weet wat ik wil.

Het werk dat ik doe vind ik echt vreselijk, ik solliciteer me suf, maar in mijn branche is niet veel te vinden. Komt het doordat ik het gevoel heb dat ik mijn kinderen te weinig aandacht geef, komt het doordat M na een weekje vakantie met een vriend thuis kwam met de vraag: wil je de moeder van mijn kinderen worden........

Die vraag laat me maar niet los.
Wil ik nog een keer moeder worden, de jongste is bijna 10, kan ik dat wel aan, weer die zorgen en die slapeloze nachten.
In mijn hoofd blijft het maar malen, we kennen elkaar een aantal maanden, dat is geen stabiele relatie voor een kind, maar ik heb altijd gedacht dat ik oud zou worden met meneer en dat is ook niet gelukt.
Trekken we het financieel, want dat zou betekenen dat M dan bij mij komt wonen en dat de alimentatie dan weg valt. Allemaal vragen waar ik geen antwoord op kan geven en waar ik heel onzeker van wordt.

In de wekende dat de kinderen bij meneer zijn, praten we er veel over, maar genieten we vooral van de tijd die we samen hebben. Antwoord kunnen we niet geven op deze vraag en we spreken af dat we het maar even parkeren (makkelijker gezegd dan gedaan blijkt voor mij). Het genieten van elkaar is fijn, lekker lang in bed liggen samen, naar de film of spontaan uit eten, het kan allemaal, allebei hebben we het gevoel dat we het ervan moeten nemen, want ergens is er een onderbuik gevoel dat deze momenten samen niet lang meer gaan duren.

Als mijn zoon jarig is gaan we met zijn vieren en meneer uit eten, het is gezellig en we spreken af dat we dit erin houden en zo met elkaar de verjaardagen van de kinderen zullen blijven vieren. Als ik vraag hoe het met het daten staat van meneer, want zo af toe had hij een date, maar dat werd steeds niets. Krijg ik schorvoetend te horen dat er een vrouw is die hij erg leuk vind en wat begint te lijken op een relatie.
De gevoelens die deze reactie oproepen zijn raar, ik ben blij voor hem, want ik gun meneer net als ik een fijne relatie. Maar  andere kant voel ik me nu echt aan de kant gezet. Het is duidelijk dat ik meneer nooit meer terug wil en dan toch dit voelen. Raar heel raar. Ik probeer er een weg in te vinden.

Maar als ik de dame op facebook opzoek zie ik een vrouw die werkelijk in alles anders is als ik, bruin-blond, dik-dun, blauw-bruin en sorry, ze ziet en komt heel dom over........

Ik neem een besluit: ik stel me neutraal op en we gaan er wat van maken.

Tja.....dat mocht ik willen.........