Mama's zouden niet ziek mogen worden

Sinds het weekend ben ik geveld door een fikse griep, maar waar ik echt wakker van lig is een hevige keelpijn, zo eentje waarbij je niet meer kan slikken en er een grote prop in je keel zit waar niets langs wil. Met elke keer slikken lijkt het erger te worden. Ik eet niks, drink wel veel en kom de dag enigszins door op paracetamol. Twee nachten haast geen oog dichtgedaan. Mijn zoon heeft ook griep. Erg sneu, maar aan de andere kant ook wel makkelijk dat ie het nu heeft, want ik zou het niet kunnen opbrengen om hem naar school te brengen en iemand die dat voor me kan doen... die is er niet. Er wonen ook geen kindjes uit zijn klas in onze hoek van de wijk. Gisteren lagen we allebei nog met koorts op de bank. Vanmorgen zag ik het ietsje meer zitten om bij de dokter langs te gaan. Mijn zoon moet gewoon uitzieken, pufjes, neusspray en paracetamol en ik heb ontstoken amandelen. Pff... Tsja, heb je nog wel een schattige driejarige in huis ronddwarrelen die niks mankeert en die het wel erg gezellig vindt om dingen samen te doen. Ze komt om de haverklap kusjes uitdelen en voelen of we nog koorts hebben. Maar eerlijk gezegd maak ik me op dagen als deze wel makkelijk vanaf en ben ik blij met de programmering van Zappelin... en achteraf denk ik dan 'o, ze hebben wel erg lang tv gekeken' en voel ik me echt een slechte moeder. Dus mijn voornemen voor vandaag: ik zet de tv na Hoelahoep uit, stop er nog een paracetamolletje in bij mezelf en Sinaspril bij zoonlief en ga dan zitten kleien aan tafel. En vanmiddag gaan we wel de dierentuin van Abrick bouwen. Ik ben het zat om ziek te zijn! Hopelijk is het gauw voorbij, dan kan ik tenminste weer een leuke moeder voor m'n kinderen zijn...