Mama/oma is ziek...2

Zaterdag 23 juli 2016.

Na het nieuws van afgelopen woensdag besluiten we om vandaag langs te gaan.

We zitten met z'n 3tjes in de auto. Vanessa zingt een liedje wat ze geleerd heeft bij onze gastouder en verder is het stil. Blijkbaar staat mijn gezicht op blik piekeren want Robert legt een hand op mijn been, knijpt er zachtjes in en zegt; het komt wel goed. 

"Het komt wel goed" iets wat ik nu al best vaak gehoord heb. Wat goed bedoeld is maar ergens krijg ik er ook een beetje jeuk van. We hopen het, maar zekerheid is er niet. En tuurlijk moet je positief zijn! Wat wij met elkaar ook zeker zijn. Maar realistisch gezien kan het alle kanten op, en voor mezelf is het goed om òòk daar rekening mee te houden. Niet alles komt altijd maar goed, helaas.

Ik antwoord met; laten we het hopen schat, en even later stappen we bij mijn moeder de deur in. 

Vanessa staat nog even in de tuin met eila te spelen. (hond)

"Hoi mam" we geven haar een kus en dan heeft ze een moeilijk moment. Ik wil haar knuffelen maar voor dat ik het weet staat ze al buiten in de tuin, geeft Vanessa een kus en spelen ze samen wat met de hond. 

Ik besluit koffie te zetten en even later zitten we met z'n allen aan tafel. Ze oogt helemaal niet ziek, zo gek. De map vanuit het ziekenhuis ligt ook op tafel, ik blader er doorheen en dan grapt mijn moeder dat het weer eens wat anders is dan een tijdschrift bij de koffie. We lachen. Ze staat er vrij nuchter in en dat stelt ons ook weer gerust. 

Hoe het nu gaat. 

Inmiddels zijn we alweer augustus en zijn alle onderzoeken afgerond, heeft ze een mri scan gehad, en is er een operatie datum bekend. 

Helaas was er met de mri scan goed en minder goed nieuws. Inplaatsvan 2 tumoren zitten er 3, maar wel allemaal in dezelfde borst. Dat is positief! Èn op de mri waren er geen verdere uitzaaiingen te zien. 

Of het niet in de lymfeklieren zit weten we pas als de arts een klier verwijderd met de borstamputatie, en opstuurt voor verder onderzoek. Dat is dus nog even spannend!

Voor nu staat de operatie gepland op 9 september. Vrij laat wat ons wel zorgen baart maar volgens de artsen kan het geen kwaad. Omdat kanker zich elke 200 dagen deelt, en dus eigenlijk niet zo snel groeit als je in eerst instantie zou denken. Eerder is helaas niet mogelijk vanwege vakanties en 2 agenda's die op elkaar afgestemd moeten worden. Die van de chirurg, en de plastisch chirurg. Als alles goed gaat wordt mijn moeder wakker met gelijk een borstprothese en hoeft ze dus niet 2 keer onder het mes. Fijn! 

Een voor allen allen voor een.