7 jaar geleden
mama van een zoon met autisme
4 kinderen waarvan een oudste met autisme ... poeh! Hard werken en genieten van de kleine momenten.
Soms.... als je alles vooraf geweten had. Dat verzucht ik weleens na de zoveelste driftbui van mijn zoon.
Hij is inmiddels 8 jaar oud die mooie zoon van mij. Heeft 3 pittige zussen onder zich en is niet het stereotype autist. Het in zichzelf gekeerd, stil in een hoekje is hier niet aan de orde.
Bij gebrek aan overzicht, structuur en alle andere minuscule dingen die onrust veroorzaken, verzand hij in boosheid... nou boosheid ik noem het inmiddels razernij.... alles vliegt door de kamer, slaat, schopt, scheld en raakt buiten zichzelf. Inmiddels kost het me moeite hem te houden.
De kleine momentjes 1 op 1 genieten we van hem. Even een spelletje samen of even knuffelen. De momenten die we helaas zo weinig zien.
Hij heeft het moeilijk met zichzelf en de wereld met hem. Ik heb de taak gekregen hem te begeleiden en op te voeden. Niet de makkelijkste opgave.
Maar toch.... ondanks dat ik soms denk... poeh.... hou ik zielsveel van hem.
ilsevanmeer
Lief van je Anne Martine! Het is elke dag weer een uitdaging maar dat geld ook voor de leerkrachten! Samen vorm je toch een soort van team vind ik altijd. Het is hier helaas wel dagelijkse realiteit en dat is vaak lastig ook voor de andere kinderen maar we doen ons best :)
Anoniem
Hey! Enorm lastig kan ik me zo voorstellen. Ik werk op een VSO school speciaal voor kinderen met autisme dus ik snap heel goed wat je door moet maken en door maakt. Want andere ouders regelmatig zijn als vervelend, storend ed is voor jou waarschijnlijk (dagelijks) realiteit.. Hoewel ik hoop dat het niet dagelijks is.. Als ik zie hoeveel de kinderen groeien en om leren gaan met hun autisme dan ben ik enorm trots op ze. Maar vooral op de ouders want die blijven er toch maar weer mooi elke dag voor gaan. Enorm veel liefde en succes en plezier gewenst!