Dat je geen te zware activiteiten mag doen omdat je een hernia hebt en je je peuter moet teleurstellen iedere keer wanneer hij vraagt of ik hem wil tillen. 'Nee schat, sorry, mama mag niet tillen nu.'
Bedankt voor je reactie!
Het is echt frustrerend dat ik vaak moet zeggen dat iets niet kan. Je gaat jezelf dwingen soms om toch mee te doen maar betaald dat later weer. Ben nu doorgestuurd voor een second opinion, ik hoop dat ik snel weer 'normaal' kan leven.
Het maakt je zo moe die pijn. Maar we blijven lachen hoor! Knap dat je er zo in staat. Wat voor chronische ziekte heb je? ? ?
Oef ik herken je pijn en verdriet, je machteloosheid en de boosheid. Zelf een 2e hernia gekregen toen mijn kleine pas 1.5 was en nu ze ruim 2.5 is weerhoudt ze mij van spullen oppakken "mama mag niet mama rugpijn" en papa tilt mama niet "papa is sterk mama rugpijn" of "mama moet dokter toe voor rugpijn" Het steekt, het doet pijn en ik ben boos, maar beter kan ik genieten van wat wel kan. Ik heb helaas nog een chronische ziekte erbij en mijn baan verloren door de hernia dus als ik niet geniet van mijn meisje en het leven heb ik echt niks meer. Ik hoop oprecht dat ook jij de mooie momenten onthouden gaat ipv de momenten dat het niet lukt. Enne...je kleine vindt jou toch echt onvervangbaar en geweldig ;) Sterkte!!
Jeetje hadden we dat eerder geweten van ortho in Drachten dan waren we daar eerst heen gegaan, nu staat er een operatie gepland op volgende week dinsdag in Groningen, wonen in Friesland dus afstand is geen probleem
Zo herkenbaar.. Ik ben nu net weer een aantal maanden bezig met het opbouwen van mijn werkuren na iets langer als een jaar thuis te zijn geweest. Heftig om steeds ook thuis maar een nee te verkopen maar ook om geen deel meer uit te maken van de maatschappij. Nee schat vandaag kunnen we niet naar de speeltuin. Zwemmen? Nee ook niet sorry. Geirriteerd zijn omdat ze niet snel genoeg haar broek aantrekt of de trap niet snel genoeg oploot puur omdat ik het zelf niet aan kon. Ik kon niet eens mijn eigen schoenen aandoen dus als niemand dat even deed zat ik de gehele dag verplicht binnen. Uiteindelijk is de hernia verdwenen maar de klachten bleven aan. Veel geprobeerd maar vooral veel zelf uit moeten zoeken. Ik geef je als tip je gevoel te blijven volgen en wanneer nodig weer een scan aan te vragen zodat je weet waar je staat. Ik ben afgelopen september begonnen met een traject bij een groot revalidatiecentrum en dit heeft mij echt mijn leven terug gegeven.
Sally1989
Bedankt voor je reactie! Het is echt frustrerend dat ik vaak moet zeggen dat iets niet kan. Je gaat jezelf dwingen soms om toch mee te doen maar betaald dat later weer. Ben nu doorgestuurd voor een second opinion, ik hoop dat ik snel weer 'normaal' kan leven. Het maakt je zo moe die pijn. Maar we blijven lachen hoor! Knap dat je er zo in staat. Wat voor chronische ziekte heb je? ? ?
Hoofdletter L
Oef ik herken je pijn en verdriet, je machteloosheid en de boosheid. Zelf een 2e hernia gekregen toen mijn kleine pas 1.5 was en nu ze ruim 2.5 is weerhoudt ze mij van spullen oppakken "mama mag niet mama rugpijn" en papa tilt mama niet "papa is sterk mama rugpijn" of "mama moet dokter toe voor rugpijn" Het steekt, het doet pijn en ik ben boos, maar beter kan ik genieten van wat wel kan. Ik heb helaas nog een chronische ziekte erbij en mijn baan verloren door de hernia dus als ik niet geniet van mijn meisje en het leven heb ik echt niks meer. Ik hoop oprecht dat ook jij de mooie momenten onthouden gaat ipv de momenten dat het niet lukt. Enne...je kleine vindt jou toch echt onvervangbaar en geweldig ;) Sterkte!!
japke
Jeetje hadden we dat eerder geweten van ortho in Drachten dan waren we daar eerst heen gegaan, nu staat er een operatie gepland op volgende week dinsdag in Groningen, wonen in Friesland dus afstand is geen probleem
SanneJula
Zo herkenbaar.. Ik ben nu net weer een aantal maanden bezig met het opbouwen van mijn werkuren na iets langer als een jaar thuis te zijn geweest. Heftig om steeds ook thuis maar een nee te verkopen maar ook om geen deel meer uit te maken van de maatschappij. Nee schat vandaag kunnen we niet naar de speeltuin. Zwemmen? Nee ook niet sorry. Geirriteerd zijn omdat ze niet snel genoeg haar broek aantrekt of de trap niet snel genoeg oploot puur omdat ik het zelf niet aan kon. Ik kon niet eens mijn eigen schoenen aandoen dus als niemand dat even deed zat ik de gehele dag verplicht binnen. Uiteindelijk is de hernia verdwenen maar de klachten bleven aan. Veel geprobeerd maar vooral veel zelf uit moeten zoeken. Ik geef je als tip je gevoel te blijven volgen en wanneer nodig weer een scan aan te vragen zodat je weet waar je staat. Ik ben afgelopen september begonnen met een traject bij een groot revalidatiecentrum en dit heeft mij echt mijn leven terug gegeven.