Snap
  • Mama

Mama (niet) in balans

In balans een zoektocht die nooit eigenlijk nooit echt eindigt, tenminste niet voor de mama.

Fay gaat alweer 3 weken naar school. De eerste week vonden we het beide niet zo leuk, tenminste Fay vond het afscheid nemen niet zo leuk maar de rest van de dag wel. Ik vond het afscheid nemen niet zo leuk maar ook de stilte thuis om me heen.

Nu zijn we weer 2 weken verder en gaat ze iedere dag met plezier naar school, zonder tranen, zonder aarzeling. De juf krijgt een handje, haar stoel zoekt ze zelf op en dan gaat ze lekker haar eigen gang. Ik zwaai om mijn dag te vervolgen naar werk of naar huis. Fay heeft haar draai wel gevonden, maar mama iet.

Ik wist net dat ik fibromyalgie had, toen we ontdekte dat we zwanger waren. De zoektoch naar balans ging van start. Eerst lag de focus op balans vinden tussen mijn werk en ziek zijn, dat verschoof met de komst van Fay naar de balans vinden tussen werk, moeder zijn en ook nog mezelf. Een zoektocht die gepaard ging met diepe dalen, huilbuien, lange dagen, korte nachten, gevechten met mezelf en boze buien. Maar ook met overwinningen, een uurtje langer werken, meer energie, Kim-momentjes. De balans werd gevonden, een balans waar ik wel moest aan blijven werken. Het was altijd de weegschaal af blijven stellen. Rustmomenten van Fay die verschoven, sociale activiteiten die we meer gingen oppakken, extra uurtjes werken, werkdagen die veranderen, verhuizen, tot het afbouwen van mijn medicijnen. Het waren allemaal momenten dat we weer even moesten kijken naar de weegschaal. Sloeg hij te ver door dan moesten er dingen even anders worden gedaan, een nieuw ritme. Soms had ik even wat meer tijd nodig en soms was ik ook wel te laat met het kijken naar de balans. Maar het lukte iedere keer weer.

Vandaag storte de weegschaal compleet in. De balans is weg. Al een tijdje denk ik, een kwestie van te te lang op de zelfde manier willen doorgaan en te laat willen toegeven. Een nieuwe werkplek zorgde voor een drukke periode, extra werken om mijn oude werkplek goed achter te laten. Nieuwe werkdagen en tijden, zorgde voor een nieuw ritme in huis. Het voelde als een kleine aanpassing in mijn balans. Die werd opgevangen met onze knuffelochtendjes in bed. We starten langzaam op en ik keek wat er haalbaar was die dag. Geen paniek, geen zorgen.

Met Fay naar school is er een compleet nieuw ritme ontstaan in huis. Geen knuffelochtendjes die zorgen voor een rustige start van de dag. Om half 9 vertrekken we naar school en vervolg ik mijn dag om haar later weer op te halen. Er zijn geen rustmomenten meer, geen rustige aan momenten, geen we-doen-het-later-wel of we-gaan-gewoon-even-niet momenten.

Ik dacht dat ik het wel kon, maar mijn lichaam en batterij geven nu duidelijk anders aan. Het nulpunt is weer even behaald, misschien wel -1. Maar verder dan dat ga ik het echt niet laten komen. Daarvoor hebben we te hard gewerkt de afgelopen 4 jaar. Het is dit keer alleen even niet de weegschaal bij stellen, maar een zoektocht naar een geheel nieuw ritme met balans. Gelukkig hebben we de handvaten van de afgelopen jaren. Ook dit keer gaat het lukken, misschien duurt het even langer, maar lukken gaat het. Misschien de komende tijd wat vaker "nee, nu even niet" en wat vaker gelijk met Fay naar bed. Maar de balans komt er weer.

Misschien dat mama toch meer moet wennen aan school dan Fay....het komt wel goed schatje

8 jaar geleden

De eerste stap is het je weer eens bewust zijn.. Ik herken me zo in je verhaal.. Want je bent zo bewust bezig met die weegschaal tot je erachter komt dat je toch alweer weken naar een weegschaal kijkt die toch duidelijk doorslaat naar een kant. Ik heb ook fibro en ben ook mama.. En dat vind ik een lastige combi soms. Ik wist dat ik fibro had voordat ik zwanger was en wij hebben samen heel bewust overwogen of wij wel papa en mama konden worden in doe situatie. Wij hebben toen besloten dat wij de fibro niet ons leven wilde laten regeren.. Maar als je denkt wel even sterker te zijn en even door de pijn heen te gaan.. Zorg je er zelf alsnog voor dat de fibro je leven kan regeren. Wat ik eigenlijk wil zeggen.. Dank je wel voor je verhaal! Ik voelde mij een stuk minder alleen vannochtend.. Toen ik al kreunend uit bed stapte haha. Succes met die weegschaal.. Ennuh soms kan een nieuwe weegschaal in een leuk kleurtje bijvoorbeeld helemaal geen kwaad ;-)!

8 jaar geleden

Ik heb gemerkt voor mezelf dat balans vinden altijd lastig blijft met fibromyalgie. Heb zelf ondertussen 6 jaar de diagnose, maar al sinds de basisschool de eerste symptomen. Zolang je in jezelf blijft geloven en blijft kiezen voor jezelf (alleen als het met jou goed gaat kun je ook voor een ander wat doen), dan komt het allemaal wel goed uiteindelijk. Voor mezelf weet ik ook heel goed dat ik over een paar maanden weer een nieuwe balans moet gaan vinden. Dan komt mijn 1e kleine en dat zal zeker voor wat veranderingen zorgen. Die weegschaal komt uiteindelijk wel weer in balans.

8 jaar geleden

Dank je wel Mylene! Jij ook veel succes in jouw zoektocht....we komen er wel!

8 jaar geleden

Dank je wel voor reactie suus! Leuk dat je me webshop gaat opzoeken. Ik heb veel steun aan mijn lieve man, die het soms ook moet ontgelden in mijn zoektocht maar er altijd is. Mijn ouders zijn ook grote steun en zijn er altijd voor mij en mijn dochter. Dat voelt goed.