Mama is de baas in huis!

Hij is even thuis van zijn werk en Hayley trekt hem mee naar de snoepkast, waar een koekje uit wordt getoverd. “Nee ze heeft net een koekje gehad, doe dat nou niet”,roep ik. Tevreden propt Hayley het koekje in haar mond, terwijl ik gefrustreerd naar hem kijk. “Dat wist ik toch niet.”, zegt hij dan en fronst zijn wenkbrauwen. Zo gaat dat wel vaker, in ons huis gelden nou eenmaal mijn regels.

Vaak zegt hij dan ook met een lach op z’n gezicht: “Ik heb helemaal niks te zeggen thuis!” Ik beaam het nooit in het openbaar, maar ergens heeft hij wel een punt. Als mensen om ons heen vragen wie het voor het zeggen heeft, antwoorden we altijd: ”We beslissen alles samen.” Of “We hebben altijd wel dezelfde mening.” Maar is dit ook wel zo? In een zekere zin, ja. Dan heb ik het over ‘grote’ beslissingen, zoals het boeken van een vakantie of het uitzoeken van een nieuwe bank. Maar in het huishouden bepaal ik eigenlijk alles! Wanneer wat wordt gedaan, wat we eten, wanneer Hayley eet, wanneer de katten eten en ga zo maar door.

Het hele huishouden en opvoeden van Hayley is mijn taak, aangezien ik fulltime huismama ben. Een lang en vaak ondergewaardeerd begrip, maar niks is minder waar! Ik neem mijn taak bloedserieus. De hele dag door ben ik bezig in huis met het huishouden, opvoeden en voeden van dochterlief. In de ochtend word ik altijd al wakker met een waslijst aan dingen in mijn hoofd, die ik allemaal ga doen in huis. Het is mijn baan, mijn bezigheid en het is iets waar ik goed in ben. Het huis is mijn domein, ik bepaal wat er allemaal gebeurd.

Zo ging het vroeger ook bij mijn ouders thuis. Als ik vroeg:“Pap, mag ik dit?” ,was zijn antwoord vrijwel altijd: “Vraag maar aan je moeder.” En mijn moeder was dan degene die de knoop moest doorhakken met het antwoord ja of nee. Ik weet dus eigenlijk niet beter dat de vrouw des huizes zwaait met de scepter.

En of Pablo er dan een probleem mee heeft? Nee dat helemaal niet! Met een eigen zaak heeft hij genoeg aan zijn hoofd. Hij is blij dat hij zich niet hoeft bezig te houden met de ‘kleine’ dingen in het huishouden. Het enige wat hij wil is: thuiskomen, bordje met eten krijgen en daarna lekker zitten op de bank met een kopje koffie en de afstandsbediening. Hij vindt het allemaal wel best.