Snap
  • Mama
  • Relatie

Mama heeft verkering, maar dan?

Een nieuwe relatie als er kinderen bij betrokken zijn, het geeft wat denkwerk..

In mijn eerdere blogs hebben jullie kunnen lezen over mijn Tinder avontuur. Inmiddels is het al een week ongeveer officieel 'aan' , maar hoe doe je dat met kinderen?

Hoteldebotel. Tot mijn grote verbazing val je, als 34-jarige, gewoon keihard terug in puberaal giechelgedrag wanneer je de ware ontmoet. Uren hebben we er al over gepraat. Verklaringen gezocht. Geprobeerd te relativeren. Proberen te ontnuchteren. Het lukt niet. Allebei hoteldebotel. Met iedere minuut dat we elkaar spreken ( en dat zijn er veel) groeit het gevoel. Dit is wat iedereen zoekt. Dit is wat iedereen wil. Dit is wat ik tot nu toe alleen uit de film kende. Ware liefde. Het bestaat dus toch.

Ongetwijfeld vinden sommigen dat ik/ we te hard van stapel loop/lopen. Precies 2 weken geleden zagen we elkaar voor het eerst. Zat ik te bibberen van de zenuwen in de auto met de laarsjes die mijn bff voor me had uitgezocht. Om een paar uur later zwevend terug naar huis te gaan. De roze wolk is alleen maar gegroeid. Aangevuld met roze bril en een flinke kudde vlinders.

Sinds die eerste ontmoeting hebben we elkaar bijna dagelijks gezien en als we elkaar niet zien zitten we bijna non-stop op de chat. Jammer dat hij af en toe toch echt moet werken.

Afgelopen week hebben we, eerder dan gepland, de kinderen voorgesteld. Het kwam zo uit en voelde goed. In eerste instantie puur als 'een' vriend. Zodat ze niet direct een kaper op de kust zouden zien. Het ging geweldig! De klik was er vrijwel direct en op een heel natuurlijke manier draait hij mee in ons vrouwenhuishouden.

Mijn oudste heeft nogal een zwaar jaar gehad en loopt daardoor nu bij een psycholoog. Ik kon haar alleen niet helpen dus gelukkig bestaan daar professionals voor. Het doet haar goed, maar ze heeft nog een lange weg te gaan. Haar vertrouwen in mensen is bijna helemaal kapot. Bijna. Tot een week geleden dacht ik helemaal. Nu weet ik het.. bijna.. Weken heb ik er aan moeten werken om zelf weer wat vertrouwen van haar te winnen. Ze was boos. Teleurgesteld. Verdrietig. Beschadigd. Iemand die zij en ik  vertrouwden bleek verkeerde bedoelingen te hebben. En dat sloopt. Dus sinds een paar maanden ben ik keihard aan het werk om mijn lieve vrolijke onbezorgde meisje terug te krijgen. Grote liefde daar natuurlijk over verteld. Verwacht niet teveel. Dring je niet op. Houd het luchtig. Laat haar de regie in handen houden.

En dat deed hij. En het werkte. Gisteren zag ik mijn meisje weer zoals ik haar ken. Onbezorgd. Vrolijk. Klimmen en klauteren. Lachen. En terwijl ik de tranen van geluk wegslik kijkt hij me aan. Hij ziet het ook. En snapt mijn gevoel. Zegt niets. Geeft een knuffel en maakt foto's. Foto's die ik voor altijd zal koesteren. Mijn meisje. Dromerig starend naar de waterkant omdat er een kikker zit. Met open mond kijken naar een buizerd die bidt voor een muis en hem vangt. Balancerend op een stok die ze op 2 keien heeft gelegd om een brug te bouwen.

Thuis gekomen is het tijd voor wame chocolademelk met slagroom. Daarna loop ik even naar buiten om de modderschoenen schoon te maken en gooi snel de zwart geworden spijkerbroeken in de was. Als ik terug kom in de woonkamer lopen weer de tranen. Daar ligt hij.. languit op de bank. Oudste dochter tegen hem aangekropen. Vingers in haar mond. Arm om hem heen. Hoofd op zijn schouder. Jongste bovenop hem. Geen gek gedoe. Gewoon knuffelen. Ontspannen. Hij kijkt me aan en in zijn blik zie ik ontroering. De kwajongensogen hebben plaatsgemaakt voor pure liefde. Liefde voor mijn meisjes. Voor mijn meisje met de gebruiksaanwijzing die hij feilloos door lijkt te hebben. Voor mijn andere meisje met haar kwajongensstreken. Ik heb het vaak gedacht, maar nu weet ik het zeker.. Mijn meisjes hebben de verkeerde vader. Maar waar hun vader slecht een donor bleek te zijn zie ik nu hoe het hoort. Mijn meisjes vertrouwen. Willen hem niet loslaten.

Opeens maak ik me geen zorgen meer over hoe hij in ons leventje past. Hoe ik om moet gaan met een nieuwe liefde in combinatie met mijn kinderen. Hoe ik een relatie opbouw zonder dat mijn kinderen het idee hebben dat ze niet meer op nummer 1 staan. Bij hem staan ze ook op nummer 1. De relatie loopt vanzelf. Moeiteloos rolt hij ons en wij zijn leventje binnen. Alsof het altijd zo is geweest. We horen bij elkaar. Alle vier.

's avonds stuurt hij me een link door. Zou dit iets voor de meisjes zijn? 2 bedden.. Voor bij hem thuis.. Voor op hun kamertjes daar.. en weer zijn er de tranen.. 2 weken.. zo snel.. zo goed.. zo perfect.. We zijn thuis.

8 jaar geleden

Wauw wat geweldig zo goed als dit gaat! Liefde kun je niet sturen en komt zoals het komt. Geniet ervan met z'n viertjes!

8 jaar geleden

Leuk dat het zo goed gaat en ook via Tinder, net zoals ik. We hebben allebei 3 kinderen uit een eerdere relatie en inmiddels zijn we getrouwd en is onze liefdesbaby onderweg. Heel veel geluk samen.

8 jaar geleden

Wauw, wat een heerlijk verhaal en wat ontzettend herkenbaar! Mijn man en ik hebben elkaar een kleine 2 jaar geleden leren kennen via Lexa en hebben elkaar na de eerste date ook niet meer losgelaten. Na 2 maanden woonden we samen en na ruim 3 maanden was ik zwanger. Afgelopen augustus hebben we ons 1-jarig huwelijksjubileum gevierd en ons dochtertje is onlangs1 jaar geworden. Ook wij keken en kijken elkaar nog regelmatig aan: wat heerlijk dat we elkaar gevonden hebben en dat het hele plaatje gewoon helemaal klopt... Al het goede komt snel zegt men, dus geniet ervan!!

8 jaar geleden

Hallo, wat fijn om te lezen dat je zo gelukkig bent. Toch wil ik je waarschuwen. Je zult het misschien niet willen geloven of kunt je er misschien niks van voorstellen maar helaas helaas zijn er ook mannen met minder goede bedoelingen. Mannen die precies weten wat ze moeten doen en zeggen. Als ik in jouw verhaal lees dat ze samen op de bank liggen en dat hij bedden wil kopen voor in zijn huis krijg ik kippenvel en een raar gevoel in m'n onderbuik. Normaliter reageer ik nooit op dit soort dingen, ik ken je tenslotten helemaal niet. Maar laat ik het dan voor je kinderen gedaan hebben. Please please please loop niet te hard van stapel en ben voorzichtig met je lieve kindjes. Ze zijn het kostbaarste wat je hebt. Ik weet vrijwel zeker dat je mijn reactie nu als absurd aanziet maar ik verzin dit echt niet zomaar uit m'n duim. Let gewoon een beetje op.