"Mam, mogen we een filmpje kijken?" Mijn idee over schermtijd.

En toen ontstond er ineens een blog over een voor mij persoonlijk, heel gevoelig onderwerp. Ik vind het altijd een lastig onderwerp om aan te snijden, voel mezelf een zemel, een geitenwollen sokken figuur, een zeikerd, iemand die altijd moeilijk doet, iemand die te veel over alles nadenkt, iemand die...tja, ik weet het eigenlijk niet, ik denk dat ik gewoon mezelf ben en dat dat vele nadenken over alles, maar dan ook echt álles, bij mij hoort. Dus ook over dit onderwerp; schermtijd.

Schermtijd houdt bij ons in; televisie kijken, filmpjes kijken of spelletjes doen op laptop of telefoon, maar dus ook liedjes "luisteren", zoals de kinderen het noemen als ik een afspeellijst op YouTube selecteer en we samen meezingen terwijl ze naar een schermpje staren. Muziek vind ik belangrijk in de ontwikkeling, maar dit had ik niet voorzien. Een gewone CD of radio luisteren vinden ze maar lastig te accepteren. Maar een uur lang naar de bijbehorende filmpjes kijken vind ik dan weer onzin. En zo ben je aan het discussiëren met je kinderen van 3 en 4. Oke, dat wil ik dus ook niet. Ze hebben maar gewoon te accepteren dat het niet mag! Waarop na die uitspraak mijn gedachten meteen weer gaan naar; "of moet ik dan zelf iets meer de teugels laten vieren?" Oe, lastig, en dan hebben we het nog over een onschuldig "liedjes luisteren". Nog van Christelijke aard ook?.

Wat is dan je probleem met meer dan een bepaald aantal minuten (max. 60) schermtijd per dag zou je denken hè? Nou, ik kan het je vertellen. Als er hier in huis één ding is waar de kinderen vervelend van worden, dan is het filmpjes kijken. Of beter gezegd, filmpjes uit doen. Als het schermpje uit moet is het drama, als het schermpje uit is, is het drama, als het schermpje niet aan mag is het drama. Maar hé, als het schermpje aan mag is het lekker rustig, dat geef ik toe. En als je het schermpje maar lang genoeg aan laat staan, komen ze vanzelf wel van die bank af, dat weet ik inmiddels ook en is dus ook wel eens gebeurt. Vorige week zondag nog toen wij toch wel iets langer konden slapen na een wel heel gezellig feestje en hele korte nacht. Dan zet zelfs ik een schermpje aan voor de kids. En vorige week nog, een van de eerste dagen met regen, veel regen. Na een paar spelletjes, een eind fietsen, een to-do list die maar niet korter werd en mijn geduld die op begon te raken, koos ik toch ook maar weer voor de makkelijke weg, die voor iedereen wel beter is op zo'n moment; een schermpje. Maar mijn gevoel keurt het gewoon niet goed.

En dan Mats, die is echt verslavingsgevoelig als je het mij vraagt. Als je hem ook maar één ochtend een filmpje laat kijken, staat hij werkelijk waar, minstens 3 ochtenden daarna om 6.00u, het liefst nog eerder, naast je bed met de vraag of hij een filmpje mag kijken. Dat kan niet de bedoeling zijn en proberen we dus echt te voorkomen. Wanneer hij 's ochtends wakker is, kan hij boekjes gaan lezen of gaan kleuren of spelen op z'n kamer (wel na onze goedkeuring natuurlijk, anders kan zomaar zijn dat we om 6uur wakker worden van pianospel van Mats). Dan gaat alles zoveel relaxter.

De afgelopen twee weken was het weer drama. De hele dag door werd er om filmpjes gevraagd, er werd niet gespeeld en heel veel gehuild. Mats was weer naar school en vindt het na schooltijd, begrijpelijk, lekker om even te zitten, het liefst dus achter een schermpje. Ted moet weer wennen aan het feit dat Mats naar school is en hij dus alleen moet spelen (denk ik) en vraagt de hele dag door om, je raadt het al; een schermpje. Ik heb de koe bij de horens gevat, heb er even met de botte bijl doorgejast (lees: ben even heel boos geweest en heb benoemd dat ze weer moeten leren spelen en vragen om schermpjes echt niet meer werkt) en probeer nu iedere keer als ze vragen om een schermpje, of liever ben ik het voor, samen met de jongens, een andere activiteit te bedenken. Na schooltijd een boekje lezen is voor ons allemaal leuk! Knutselen, kleien of kleuren is altijd een goeie optie. Het speelgoed opnieuw ontdekken door het uit te zoeken ging afgelopen week super goed. Maar buiten spelen is toch de beste manier om schermpjes te vermijden! En als ze dan na een paar uur buiten te zijn geweest binnen komen tegen etenstijd. Ja, dan mag dat schermpje wel even aan.

In mijn ogen zijn die max. 60 minuten per dag zo dus echt prima te doen voor kinderen van deze leeftijd (Mats en Ted zijn 3 en 4). Het vraagt misschien wel iets meer inzet en creativiteit van mij (of jou) als ouder, maar aan de andere kant; vervelen stimuleert weer de creativiteit van de kids. Dus zo erg is het ook niet als ze zich even vervelen. Hoe irritant ook?

Misschien wordt miijn gedachte hierover wel anders wanneer vanuit school meer vraag komt naar educatie via schermpjes o.i.d. En misschien ook niet en vervangen we "Blaze en de monsterwielen" door "Squla". (Over welk programma ze kijken zou ik trouwens ook wel een blog kunnen schrijven ..)

Ik ben er i.i.g. uit, wij houden het voorlopig bij het streven van max. 60 minuten per dag!

(zonder regel geen uitzondering)

Ik heb er helaas nog geen tastbaar meetinstrument voor. Ik denk dat dat wel duidelijkheid zou geven voor de kinderen zelf en misschien zorgt voor minder "discussie". Daar ben ik dus al langer over aan het denken. Ik zie een stuk hout voor me, met een balkje die je kan verschuiven tot het aantal minuten dat ze mogen kijken en iedere keer na een periode van schermtijd verschuiven we dan samen het balkje. Dus als je een idee hebt, of meer geduld in je creatieve uitwerkingen dan ik? Ik houd me aanbevolen als proefpersoon!?

Even een laatste stukje tot besluit; al staat je tv de hele dag aan, kijkt je kind 6 uur per dag naar een scherm, allemaal helemaal prima, zolang een ieder zich er maar goed bij voelt. Ik schrijf niets omdat ik iets goed- of af wil keuren. Wetenschappelijk iets onderbouwen kan ik al helemaal niet. Ik wil alleen vertellen wat mijn gevoel en idee ergens bij is en wil hier evt. gerust over sparren. (Liever niet, want dan moet mijn hoofd weer te veel denken en die gaat al zo hard?) Maar bovenal; doe waar jij je goed bij voelt!