Mag ik alstublieft even een momentje voor mezelf?

Woensdag waren mijn man en ik allebei vrij. Vaak hebben we dan eindelijk de gelegenheid om samen iets gezelligs te doen en dit had ik in eerste instantie ook bedacht. De binnenspeeltuin staat al heel lang op mijn to-do lijst. Elfa haar favoriete bezigheid is namelijk spelen in de speeltuin. Het leukste toestel is de glijbaan of de abaa zoals zij hem noemt. In elk object met een lichte curve ziet ze een glijbaan. We hebben een heel schetsblok vol waarin volgens eigen zeggen tientallen glijbanen staan afgebeeld. En haar pop en haar beer heten, glijbaan en schommel. Om maar even een beeld te schetsen van de obsessie van onze dreumes. Dus binnenspeeltuin, succes gegarandeerd. Het leek me leuk om met zijn drieën te gaan. Maar mijn man had eigenlijk gepland om te gaan klussen. Het handigste zou zijn dat ik met Elfa naar de speeltuin zou gaan, dan kon hij lekker zijn gang gaan. De planning was rond en met dit idee ging ik dan ook slapen. 

Rond half 8 werd ik wakker door een klein, menselijk alarm. Normaal gesproken wacht ik even af of ze weer in slaap valt maar ik wist dat er een mogelijke explosie had plaatsgevonden in haar luier. En ja hoor, een mooie, volle luier waarvan duidelijk was dat het uit niet heel gezonde darmpjes kwam. Maar met frisse moed zette ik haar onder de douche. Een dreumes heeft wel vaker wat last van de darmen, geen reden om een hele dag om te gooien. Aan de ontbijt tafel werd duidelijk dat ze toch echt niet lekker was. Geen hap kreeg ik er in. Dit werd hem niet, ze was echt niet fit genoeg voor een ochtendje glijden. Gelukkig had ik nog niks gezegd dus de teleurstelling bij Elfa was er niet. 

Een uurtje later kwam mijn man uit bed en ik vertelde hem maar meteen dat we niet zouden gaan vandaag. Hij had echter zijn kluskleren al aangetrokken en was "ready to go". Ik had net mijn knutselspullen van stal gehaald omdat er nog twee kaartjes lagen te wachten om gemaakt te worden en Elfa was ondertussen op jengelstand. Daar zat ik aan tafel, eigenlijk wilde ik douchen, maar Elfa was nog wakker en mijn man stond te schilderen. Ik deed ondertussen alsof ik heel veel zin had om kaartjes te maken maar het was een grote puinzooi. Elfa wilde kleuren, maar niet kleuren, dus alles werd op de grond gekieperd. Pfff, tijd om naar bed te gaan dus. 

Eindelijk had ik haar in bed en wilde net richting badkamer toen mijn man vroeg of ik nog even wilde helpen. Nou ja, vooruit dan, maar daarna ga ik echt douchen. Ik stonk inmiddels aan alle kanten, na verschillende explosie luiers verschoond te hebben en zelf ook niet helemaal fit, dus het zweet brak me al snel uit. Maar na even te hebben geholpen kwam er een oorverdovend gegil uit de slaapkamer. Madame had na een dutje van 10 minuten haar energie hervonden. Maar echt, een bonk energie. Ik snapte echt niet waar ze het vandaan haalde. Mijn douche avontuur moest ik dus nog heel even uitstellen. 

Ondertussen stond mijn man zo lekker te schilderen dat hij in al zijn concentratie vergat dat hij het verfbakje nog vast had en de verf droop over de vloer. Gelukkig is dit de oude vloer, maar toch erg fijn is het niet. Terwijl ik Elfa probeerde weg te houden bij het schilder gebeuren hadden we ook nog een kat die het maar wat interessant vond. Hij presteerde het om die dag tweemaal over het pas geverfde kozijn te lopen met als gevolg overal witte pootafdrukjes op de vloer. Gelukkig waren we zo alert om hem zo snel mogelijk op te pakken en weg te houden bij ons nieuwe vloerkleed. Maar wat een stress. Na een tweede incident moest hij maar even op de trap, het was niet anders. 

Elfa was ondertussen weer wat moe aan het worden dus ik besloot  haar wederom op bed te leggen. Eindelijk tijd om te douchen! Naakt en in afwachting van de douche die op temperatuur zou komen zag ik een bel in de doucheslag die groter en groter werd en klapte bijna uit elkaar. Zo snel mogelijk sloot ik de kraan weer en trok mijn stinkende badjas weer aan. We hadden nog ergens een andere doucheslag met kop liggen, maar waar? Na wat gezoek, kwam ik tot de conclusie dat hij dan waarschijnlijk in de balkonkast zou liggen. Met een hand hield ik mijn badjas dicht (het koord was zoek, het zal ook eens niet) en met de andere zocht ik in de kast. Hopend dat mijn badjas niet open zou waaien en ik mijn buren zou flashen vond ik de douchekop met slang. Nog voordat ik de laatste draai met de waterpomptang deed hoorde ik dochterlief alweer brullen. Poepluier drie was gevuld en ook die moest weer even verschoond. 

Ik zette even Nijntje aan via Netflix en Elfa leek gebiologeerd, dus ik kon snel even onder de douche. Eindelijk een momentje voor mezelf. Ik was doodop en had nog helemaal niks gedaan die dag. Nou ja, op poepluiers verschonen na dan. Dat ik de douchekop niet kon ophangen nam ik maar even voor lief en genoot van het momentje voor mezelf. Met mijn ogen dicht hoor ik kleine voetstapjes richting de douche lopen. seconden later wordt het douchegordijn opzij getrokken en zie ik een ondeugend hoofdje om de hoek gluren, stralend roept ze: "Hallo!" Ik glimlach en zeg: "Hallo, lieverd" en probeer mijn man te roepen. We hebben laatst namelijk afgesproken dat als we onder de douche staan en de ander is thuis, de douche een dreumes vrije zone is. Ik geef me gewonnen en kom onder de douche vandaan. Snel afdrogen en dan stap ik op de fiets om een nieuwe doucheslang te kopen. Elfa ligt inmiddels weer op bed, nu ligt ze echt te slapen gelukkig. 

Als ik thuis kom ruimen we eerst een beetje alle schilderzooi op en daarna gaat mijn man douchen. Ik maak alvast maar een begin met het avondeten en pak de diepvriesspinazie uit de vriezer. De genadeklap, het blijkt een blok te zijn, in plaats van deelblokjes. Grommend vraag ik mijn man waarom hij in hemelsnaam geen deelblokjes heeft gehaald en hoe ik dit moet gaan oplossen. Wederom denk ik f*ck it en gooi de hele mik in de magnetron. Dan maak ik zelf wel deelblokjes, de rest gaat in de kliko. Dat mag best voor een keertje. Ik had besloten makkelijk te koken voor Elfa omdat ze toch last had van haar buik. Dit had ik goed ingeschat want na een paar happen was het klaar en wilde ze naar bed. 

Snel maakte ik ons eten en dit lukte verrassend goed. Het was niet de meest culinaire maaltijd, maar na zo'n dag verwacht je allerminst verbrande frietjes of beschimmelde tomaten. O ja, die waren er wel, maar dit mocht de pret niet drukken. Het grote genieten kon beginnen. Ik had namelijk nog een hele avond voor me liggen, vol mogelijkheden en rust aan mijn hoofd. 

Rust, ja rust....rust ....rust .....zzzzzzz 

Ik sliep in als een blok en werd om 23:45 nogmaals vriendelijk verzocht om op de slaapkamer verder te slapen, door mijn verkoudheid lag ik de avondrust flink te verstoren met mijn gesnurk. Oeps!