Maeve is weer thuis!

Afgelopen zaterdag dag mocht onze lieve Maeve alweer lekker mee naar huis! Eerder dan gepland en oh zo fijn! 

De nacht op de intensive care was heel erg goed voor Maeve. Ze heeft eigenlijk heerlijk liggen slapen en werd echt heel goed in de gaten gehouden. Ik zag enorm op tegen deze nacht, maar eigenlijk voelde het veilig.

 Een klein nadeeltje was dat er eigenlijk niemand kon blijven slapen. Aangezien ik niet van plan was om Maeve alleen te laten mocht ik wel op een stoel slapen. De stoel ik wel in ligstand, maar echt lekker liggen.. 

Daarnaast waren er 2 kleine baby's op de afdeling en deze lagen wel zonder ouders en daar hadden ze het moeilijk mee. De verpleging had het natuurlijk druk met van alles en konden niet de hele tijd bij de baby's zitten dus huilde ze veel. Ik vond dat lastig om te horen. Zo klein nog en dan helemaal alleen en al zo ziek dat ze op deze akelige afdeling moeten liggen. Ik wilde ze gaan troosten maar wist dat dat nogal ongepast zou zijn dus probeerde het te negeren. Het gehuil zorgde er ook voor dat ik even terug moest denken aan Janou. Zij ademde niet bij de geboorte en moest toen naar de neonatologie high care. Wij mochten daar ook niet blijven slapen en omdat ik toen nog niet zo ervaren was al dat ik nu ben heb ik dat laten gebeuren. Een week lang waren we van 8 uur tot 23 uur in het ziekenhuis bij haar en 's nachts sliepen we thuis. Het gehuil nam me mee terug naar die tijd, en dan naar de nachten dat ik er niet was. Zou ze ook zo hebben liggen huilen? Zou de verpleging toen ook op haar hebben gemopperd? Was haar infuus in haar voet misschien gesneuveld omdat ze zich zo druk had gemaakt? Nou je begrijpt het al, ik werd er behoorlijk emotioneel van. Slapen die nacht is dan ook niet echt gelukt. Met Janou gaat het trouwens nu helemaal goed! Ze bleek was meconium te hebben ingeademd tijdens de geboorte en ze herstelde snel. Gelukkig heeft ze er nooit meer last van gehad in haar verdere ontwikkeling.

Om half 3 kreeg ik ook nog een super leuk berichtje. Een vriendinnetje van mij was bevallen! Ik was wakker en kon dus gelijk even terug appen, zo leuk!

Vanaf 6 uur kreeg Maeve ineens meer pijn en gaf de epiduraal (ruggenprik) aan dat de druk hoog was. De was de vorige keer ook gebeurd en toen hebben ze 2 uur lang gekeken of het vanzelf weer weg zou gaan. Dit keer wilde ik gelijk actie! Dus de zaalarts werd gelijk gehaald en zij haalde de anesthesist erbij. Er zat inderdaad iets niet goed bij het filter. Precies als de vorige keer, hoe dan?! Maar goed het was gefixt en de pijn trok bijna meteen weg. Om 11 uur mocht ze terug naar haar eigen kamer. Heel fijn! 

De woensdag had Maeve het wel moeilijk. De pijn medicatie is flink omhoog gezet, maar er was ook wat verhoging en veel ongemak. Zo zielig! Jef en ik hangen een beetje rond op de kamer en proberen haar zo goed mogelijk te helpen. 

De nacht gaat wel goed! Ze slaapt veel. Donderdag lijkt het ook wel wat beter te gaan. Ik spreek af met mijn moeder dat ze even langs komt met de kinderen en dat Jef dan daarna mee naar huis gaat om weer thuis te slapen. Maeve wil niet veel van hem hebben en dat is natuurlijk vreselijk! Je wil je kind helpen maar ze laat het niet toe.. Maeve heeft het moeillijk als ze komen. Ik laat haar even een uurtje achter bij mijn moeder zodat ik even met mijn andere kindjes kan spelen en bijkletsen. Dan terug naar de kamer waar we gedag zeggen tegen de andere kindjes en tegen papa, zij gaan lekker naar huis. Opa en Oma halen nog even McDonalds voor ons! Je wilt er niks van maar toch doet het je goed. gelukkig! Je eet wel wat Mais en later op de avond bak ik nog 2 eieren voor je in de ronald mcdonald huiskamer, deze eet je bijna helemaal op. Heel fijn! 

Vrijdag ochtend beslist de pijnspecialist met de chirurg dat de ruggenprik een proefstop gaat maken. Als het goed gaat mag de ruggen prik en de katheter eruit! Wat zou dat fijn zijn! Alles verloopt goed en net als de vorige keer voel je wel veel ongemak gelijk aan alle draadjes dus besluiten we alles er uit te gaan halen. Dit gaat goed, maar jij reageert hier echt heel erg heftig op! Je gilt het uit. Je hebt al de hele tijd gezegd dat je dit als het ergste zag van de vorige keer en ik denk dat je angst zo is opgebouwd dat het toch een beetje traumatisch is geworden.. Vreselijk! Wanneer het allemaal achter de rug is verwacht ik dat je snel opknapt, want dit gebeurde de vorige keer. Nu gaat het anders. Je hebt pijn en voelt je eigenlijk helemaal niet goed. We krijgen bezoek van papa, de kindjes en Oma. Je vind dit allemaal maar niks. Je zit niet lekker in de rolstoel en je hebt duidelijk last. Dan wil ik je op de bank leggen in het ronald mcdonald huis zodat we daar met zn alle kunnen eten, maar dat vind je ook niet fijn. Je wil eigenlijk dat iedereen gaat en jij en ik samen op bed gaan liggen. Maar ik wil graag even eten met elkaar. Ik leg je toch op de bank met Oma. Je roept me steeds en jammert. Ik kook en eet met papa en de andere kinderen. Daarna eten we nog wat cake op de kamer zodat Maeve gewoon in haar bed kan liggen. Ze krijgt ook gelijk nog wat paracetamol, maar maakt zich zo druk dat ze alles uitspuugt. Arm meisje. Iedereen vertrekt. Slapen gaat ook niet zomaar. We kijken samen nog een film en pas rond half 11 gaat het licht uit. Je hebt moeite me een goeie houding, en we slapen dus slecht. 

Zaterdag ochtend de chirurg komt binnen wanneer we ons aan het klaar maken zijn om beneden wat te gaan ontbijten. Maeve is goed wakker geworden. Weinig pijn en zin in eten, goed zo! Ze vraagt Maeve hoe het gaat met haar en Maeve antwoord goed geen pijn. En dan zegt de chirurg, wat doe je dan nog hier? Ik voel voorzichtige hoop. Ze gaat door, durf je al naar huis te gaan? Ja! Durft mama al naar huis te gaan? Uh ja!! Dan zie ik geen reden om jullie hier te houden. Wat een goeie woorden! Yes Yes Yes! Geen echo dit keer?  Nee niet nodig! We bellen papa en gaan feestelijk ontbijten. Jef komt ons halen en mijn moeder gaat versieren. Dat heeft ze heel serieus genomen want ik denk dat alle ballonnen nu op zijn in den haag. Wel precies zoals ik had gehoopt! Er is een heel welkomstcomité wanneer we thuis aan komen en er is taart. Maeve wil alleen maar liggen en heeft eigenlijk een beetje moeite met de drukte. Toch geniet ze er ook van. We versieren die middag nog cakejes en We zijn zo blij dat we  lekker weer met zn alle zijn! 

Janou heeft 's avonds een voorstelling van een vriendin en ze gaan daar met een groepje vriendinnen heen fietsen. Haar eerste avond stappen! Ze wordt zo groot! Ze heeft een geweldige avond en is nog helemaal hyper als ze thuis komt. Ik niet, ik wil naar bed, maar probeer nog heel even mee te gaan in haar blijdschap. Dan naar mijn eigen bedje. Maeve ligt bij mij en Jef in haar bed. Ik ga liggen en zij begint te draaien. en te draaien. en nog meer te draaien. De hele nacht gaat dit door. Ze slaapt dus weer slecht. Wel zie ik dat ze makkelijker beweegt. 

Zondag ochtend ga ik met mijn moeder wandelen met de honden. We lopen naar het stand en drinken koffie in de warme zon. Zo daar was ik even aan toe! We kletsen over alles wat er is gebeurd en gaan terug in de tijd, dit keer naar toen ik 13 was en een scooter ongeluk kreeg. Mijn moeder was toen hoog zwanger en moest mij verzorgen. Ik voel nu hoe zwaar het is om volledig in dienst te staan van je zieke kind en zeg mijn moeder dat het voor haar vreselijk moet zijn geweest ook in die tijd. Dat was zo. Ze verteld een beetje hoe ze dat ervaren heeft. Heftig! Wel heel fijn om even te praten hier over. Thuis maak ik lekker lunch ( fritata) en ik heb nog over dus app mijn bevallen vriendinnetje of ze er trek in heeft. Dat heeft ze en ik mag het even komen brengen. Dat hoopte ik al! Een uur knuffel ik met mijn vriendin en met de lieve baby June. Lief klein baby popje. Dat blijft toch denk ik wel het allerfijnste gevoel wat er bestaat, knuffelen met een pasgeboren baby. Dan weer snel terug naar huis want er staat een watergevecht op het programma. De jongste 2 hebben er al zin in! Janou is nog dansen in Rotterdam ( gebracht en gehaald door mijn ouders, wauw wat zou ik zonder jullie moeten!) Zelfs Maeve doet nog hele even mee. Wat een lol! Dan is het tijd om eten te koken. Iedereen eet goed en dat is fijn om te zien. De kleinste gaan in bad en ik lees extra lang voor vanavond. Ze vallen heerlijk in slaap. Maeve blijft nog even op en eet als een malle! Top! Wanneer we naar bed gaan begint het. Eigenlijk wilde ik dat Maeve weer in haar eigen bed zou gaan slapen, maar nee dit ging niet. Ze is dus uiteindelijk weer bij mij gaan slapen en Jef weer in Maeve der bed. Mijn moeder heeft me geappt een half uur geleden dat ze voor de deur staat. oeps niet gemerkt. Ze kwam vertellen dat de moeder van Remco is overleden. Ze was echt heel ernstig ziek. Maar dat verzacht niet het feit dat ze een moeder was en ook een oma. En deze kinderen en kleinkinderen moeten verder zonder haar. Bah. Morgen even een kaartje kopen. Kaartjes helpen. Dat hebben we zelf gemerkt de afgelopen tijd! We hebben zo onwijs veel lieve kaarten en berichten, appjes,  zelfs cadeautjes en de mooiste ballonnen. Daar zijn we enorm dankbaar voor! 

Nu zijn we weer bij maandag. Maeve heeft weer heel onrustig geslapen. Misschien verwerken? Ik breng de kindjes naar school. Maeve blijft lekker thuis. Ze voelt zich geloof ik best wel oke. We gaan vandaag lekker rustig aan doen en misschien wel even wat leuks. 

Het grote wachten is wel begonnen. Wat gaat de uitslag zijn? En belangrijker het vervolg van het plan? Hoe heftig gaat het worden? bestraling? extra chemo? het spookt door mijn hoofd. Ik krijg het niet meer getemd. De vorige keer kalmeerde ik mezelf door steeds te herhalen dat de kans groot was dat het niets was. Maar dat bleek onzin. Donderdag staat de bel afspraak gepland voor de uitslag om 18:00 uur. En ze belt eerder als er eerder nieuws is.