4 jaar geleden
Loedermoeder to the max?!
Ik ben er dus zo eentje die het liefst in een hutje op de hei gaat zitten als haar kinderen ziek zijn... alleen, zo ver mogelijk van iedereen vandaan!
Iedereen heeft vast weleens de opmerking gehoord als zijn of haar kind ziek is " konden we het maar van ze overnemen hè "
Ik doe dan mijn best, pers een glimlach op mijn gezicht en zeg iets wat ik bijna niet over mijn lippen kan krijgen, nou inderdaad konden we het maar van ze overnemen..
Diep van binnen denk ik, nou echt niet. Tuurlijk vind ik mijn kinderen zielig als ze ziek zijn, maar overnemen? Nee alsjeblieft niet. Ik vind het al moeilijk om voor ze te zorgen als ze ziek zijn, laat staan dat ik het moet overnemen. Daarbij wij moeders kunnen toch niet ziek zijn? Hier draait het huishouden gewoon door hoor, hoe moet dat als ik ziek ben? Laat ik vooropstellen dat mijn man heus wel taken van mij overneemt maar echt niet zomaar lastminute een vrije dag op kan nemen als ik plotseling ziek wordt.
Ik heb het in bovenstaande stukje over buikgriep, normale griep kan ik prima handelen maar bij alleen het woord buikgriep schiet ik al op slot. Sinds mijn pubertijd heb ik een overgeeffobie, en nee niet een klein beetje maar iets wat in volle heftigheid aanwezig is. In combinatie met het moederschap is dit niet altijd even makkelijk. In het verleden heb ik hier therapieën voor gehad maar helaas zonder het gewenste resultaat.
Zodra de herfst begint ga ik op standje " overleven " de dettol wordt weer in huis gehaald, mijn ogen zijn altijd naar de stoep gericht want stel dat je opeens ergens instapt, als mensen alleen maar zeggen dat ze buikpijn hebben ga ik liever meteen weg, en zodra ik thuis kom was ik mijn handen grondig. Voor mijn man niet altijd makkelijk, regelmatig moet hij me weer eens moed in praten omdat ik zogezegd al weet dat 1 van de kids ziek gaat worden.
Afgelopen herfstvakantie was het weer raak, Mas begon snachts met spugen, de volgende ochtend leek er niks meer aan de hand maar toen het eenmaal middag was kwam het weer in volle glorie terug. Fijn, standje overleven staat nog meer op scherp, ik bevries, de emmers dettol zijn niet aan te slepen, de pompjes zeep trouwens ook niet en de rest van het gezin houd ik nauwlettend in de gaten. Als iemand me op zo'n moment zou zeggen konden we het maar van ze overnemen hè, dan denk ik mens je weet niet waar je over praat. Na een week dacht ik dat het besmettingsgevaar wel weer was geweken maar helaas pindakaas ik zat fout.
Afgelopen week was ik zelf aan de beurt, thank god op het moment dat ik dat net had overleefd begint zoon nr 2. Je zou denken ach mens je hebt t nu zelf al gehad dus stel je niet zo aan, maar nee hoor standje overleven weer op scherp, kiezen op elkaar en de emmers met dettol maar weer vullen.
Gelukkig is het weekend en is mijn lieve zorgzame man thuis die de taken een beetje van me kan overnemen, maar een leven zonder overgeeffobie had toch wat makkelijker geweest ;)
Hoe gaan jullie om met zieke kindjes? Nemen jullie het liever van ze over of denk je ook laat dit mij alsjeblieft bespaard blijven?
Vinden jullie het leuk om meer uit ons dagelijkse leven te zien? Volg me dan op Instagram :)
www.instagram.com/mama.van.drie
Liefs,
Marjolein
Kimzstr
Ik ben het deels met je eens, toen onze zoon vorig jaar een onschuldige buikgriep had, maar daar bijna dood aan ging had ik het maar al te graag overgenomen. Maar toen ie van de zomer om de week oorontsteking had niet, want ik moet wel in staat zijn voor hem te zorgen. En ik begrijp je wel, als je echt zo'n fobie hebt is t gewoon t ergst wat er is en als de een begint, volgt de rest vaak ook.
Futuremom90
Herkenbaar hoor. Mijn zoontje had laatst de griep met hoge koorts etc. Ja ik vind het onwijs sneu hoe die alles bij elkaar hoest en onwijs hangerig is en alleen maar wil knuffelen(dat laatste vind ik stiekem wel fijn, normaal wil hij dat niet) Maar overnemen, nee want als ik de (buik)griep krijg dan functioneer ik niet meer en wil ik alleen maar liggen op bed. En met rust gelaten worden. En dat wordt lastig met een 1jarige om mij heen. Ernstige ziektes is denk ik een ander verhaal.