Lockdown it is

Zes weken geleden zaten we nog met zijn vier en de hond in quarantaine omdat moeders, ik dus positief was getest op een of ander corona virus, grr. De nasleep is nog steeds voelbaar, maar thank god ben ik weer begonnen met werken, wel een paar uurtjes per week en rustig opbouwen maar het begin is er. Althans was er. Tot dat premier Rutte de second lockdown aankondigde. Mijn instelling was meteen, niet stressen, positief blijven (niet letterlijk natuurlijk, been there done that) en per dag maar zien wat we er van maken samen. We hebben spelletjes in huis, kunnen lekker gaan wandelen, de speeltuin in, komt wel goed. Maar holy moly I was wrong. Herstellend zijn van corona, dus sneller moe zijn en hoofdpijn hebben en thuis werken met twee kids van vijf en twee jaar is gewoon eigenlijk niet te doen. Hoe lief ze ook zijn en goed hun best doen mama te helpen.

Telefoneren, klanten te woord staan, mail beantwoorden, rapportages verwerken, factureren met een twee jarige die niet snapt waarom mama aan de eettafel zit achter twee beeldschermen, die schaamteloos roept mama ik moet poepen!! terwijl mama een klant aan de telefoon heeft (natuurlijk best grappig, nu achteraf, niet op dat moment).

Er is ook nog iets wat huishouden heet, lieve Dino de Franse Bulldog die aandacht nodig heeft en dan nog het huiswerk na de vakantie die zoonlief dient te maken. Al maak ik me daar geen zorgen over, hij vind school erg leuk en huiswerk maken ook, benieuwd tot welke leeftijd hij dit leuk vind. Maar het is veel. Het besef dat bijna heel Nederland hiermee te maken heeft en in hetzelfde schuitje zit geeft wel meteen het gevoel dat je er niet alleen in staat en we deze tijd ook wel weer doorkomen. Een tip van mij; ga iedere dag lekker naar buiten, ook al heb je geen puf, het zal je goed doen en de kids ook en je bent zo weer een uur verder. Goals.

Zet hem op allemaal, nog maar drie weken te gaan ( help).