Lief kind met je mooie blauwe ogen

Lief kind met je blauwe ogen, wat straal je, nog mooier dan de zon.
Je bent zo heerlijk eigenwijs, met je eigen boefje streken en prachtige karakter.
De manier waarop je kijkt, als je het gordijn pakt en eigenlijk wel weet dat het niet mag.
Zo lief, hoe je je knuffelmuisje bijna opeet als we hem aan je geven of als je gaat slapen.
Te grappig, hoe ik mijn complete hoofd kan afdrogen als ik een kusjesaanval van jou krijg met kwijl en al erbij.
Hilarisch als je voor me uit tijgert door de kamer omdat ik je probeer te pakken.
Super trots ben ik wanneer papa vraagt: waar is mama, en je kijkt meteen naar mij!
En ook wanneer ik zing en jij op jouw manier met me meezingt.
Stiekem best wel grappig als je boos wordt omdat je iets niet mag, wat ik toch best wel logisch vind.
Wat je namelijk niet mag en wel wil:
- papier opeten
- de kat opeten
- mama haar haren uit het hoofd trekken
- spelen met stekkers
- aan de gordijnen trekken
- je van het bed af laten rollen op de grond
- met batterijen spelen
- mama haar schoolboek kapot scheuren
- papa zijn bril vasthouden
- knijpen

En dat wat je wel mag, maar zelf niet wil:
- slapen! ;-)

Ik had nooit verwacht dat ik half 6 in de ochtend als uitslapen zou bestempelen. Dat ik trots kon zijn op een boer of een scheet, of een hele vieze poepbroek! Dat ik tranen in mijn ogen zou krijgen als je opeens iets zelf kan of wanneer je huilt omdat je pijn hebt. Als jij lacht, lach ik ook en als jij huilt, huil ik van binnen mee.

Kindje met je prachtige blauwe ogen, je straalt, nog mooier dan de zon.
Wat ik al helemaal nooit geweten heb, is dat ik zoveel van iemand houden kon.