Leven zonder kinderen.

Vandaag 20 august mis ik mijn kinderen weer heel erg. Elke keer in mijn maandelijkse periode is het moeilijk uit te houden.

Ik heb mijn kinderen weggegeven aan hun vader. Je mag je kinderen nog net niet op marktplaats zetten, maar weggegeven is geen probleem. Er wordt geen tests gedaan niks gecontroleerd en ik ben ze voorgoed kwijt.

Ik voelde mij genoodzaakt om dit te doen, omdat ik en de kinderen absoluut geen bescherming kreeg van hun vader. 

Het rare is dat wanneer ik verhaal vertel over aar de vader mee bezig is aan psychologen, huisarts, poh en "blijf van mijn lijf"-instanties zeggen ze dat hun vader nog steeds huiselijk geweld gebruikt. Vertel je het aan de politie, de rechtbank en RvdK je ziet hun medelijden in hun ogen en zij zien ook dat het allemaal fout is, maar ze moeten aan de wet houden en dan mag de vader mij helemaal geestelijk kapot maken en mij bedreigen. Want er zijn kinderen in het spel en vader moet in contact komen met ze. Ook al gaat het ten kosten van de moeder en de kinderen. Ik vind dat vader en moeder een voorbeeld functie hebben en absoluut niet in nabijheid of er buiten elkaar kapot moeten maken. Jammer genoeg telt dit niet.

Ik was zo intens moe van geworden dat zijn vrienden mij compleet negeren en met boze gezichten naar mij staren. Dat de juf van mijn jongste mij behandelde of ik een  kwaad persoon was die mijn kinderen en de vader niet goed behandelde. Het begon langzaam te komen dat een klasgenootje van mijn jongste niet met hem mocht spelen. Het klasgenootje werd snel weggetrokken en in nabijheid van mijn jongste gezegt dat ze niet bij ons mocht komen spelen. Jammeer genoeg was ik er niet bij toen dit werd gezegt. Mijn hart breekt als moeder als ik zoiets hoor. Uiteraard is dit veroorzaakt door de vader.

Hij is zeer goed in manipuleren van mensen om zo zijn zin te krijgen. Hij heeft veel ervaring met het kapot maken van vrouwen. En kan zeer goed gedrag van zijn slachtoffers kopieren zodat het lijkt dat zijn exen fout bezig zijn, maar het is dus andersom. Ga maar voor de rechter staan en probeer dit maar uit te leggen. Je komt over als een idioot!

Zijn vrienden horen maar een kant van het verhaal en nemen niet de moeite om mijn kant te horen, terwijl ze mij goed kennen.

Een keer in de maand mis ik mijn kinderen zo erg. Ik zie de ouders rondlopen met hun eigen kinderen. Ik ben zo kwaad en verdrietig dat dit heeft kunnen gebeuren. Jammer genoeg ben ik niet de enige. Er zijn genoeg moeders die hun kinderen hebben weggedaan. Vaak omdat -net zoals met de vader- deze een geestelijke beperking hebben.

Heel simpel is dit op te lossen dat de vader hulp zoekt bij een profesioneel iemand, zoals psycholoog of een psychiater. En eventueel bijpassend medicatie krijgt. Mijn ex,de vader, heeft een geestelijke beperking en (een vorm van) authisme. Hij kan als alles niet gaat zoals hij wil agressief worden. Dan heeft hij een waas voor de ogen en is hij iemand anders. Hij heeft dit nooit laten uitzoeken en de enige manier hoe hij hiermee omgaat is altijd iemand anders de schuld geven als hij wat fout doet. Ook het kopieren van anderen, zodat het lijkt dat hij de juiste emoties gebruikt en de juiste keuzes maakt.

Als ik geweten had dat hij zoveel macht heeft om de kinderen van mij weg te houden. En als ik poging doe om ze te zien dat hij mij geestelijk weer kapot maakt. Als ik dit had geweten had ik nooit kinderen met hem genomen. Dit is niet goed voor de kinderen dat ze nu zonder moeder opgroeien en niet voor mij. Ik heb 9 maanden met een dikke buik gelopen. Ik heb mijn leven op het spel gezet om ze te baren. Telt allemaal niet meer mee.

Ik hoop in de toekomst een kleine te krijgen en zonder vader. Ik ben echt afgekikt om ooit kinderen te krijgen met een partner. Ik hoop via een donor een kind te krijgen en eindelijk weer moeder te zijn.