Leef bij de dag! Verjaardag overleefd!

Ik heb het erop aan laten komen. Ik heb geleefd bij de dag en ineens was het vrijdag. De dag voor het geplande verjaardagsfeestje. De dag waarop ik een appje van de gastouder kreeg dat de kleine man wat traagjes was en na temperaturen 38,9 bleek te hebben en ik mijn werkdag toch af moest maken. Gelukkig heb ik een lieve gastouder die er geen probleem van maakte dat hij bleef omdat hij verder niet superziek was. 

’s Avonds op de bank vroeg ik me af of we het nu door moesten laten gaan, de verjaardag. Omdat we de familie pas vanaf de middag uit hadden genodigd hebben we nog even afgewacht. Toch ging ik de taart nog niet maken. Want stel dat het niet doorging!

Zaterdagochtend had de kleine man een wat vlekkerig gezichtje en leek hij ook wat rode plekjes op zijn lijfje te hebben. De koorts was weg en hij was redelijk happy. Misschien dan toch de vijfde ziekte? We hebben besloten het feestje gewoon door te laten gaan. Alleen werd wel gebeld naar mensen met kleine kinderen, en na een check bij mijn schoonzusje bleek dat zij het niet in de agenda hadden staan. Het zou een verjaardag worden met de opa’s en oma’s en één oom. Helemaal zo gek nog niet voor ons niet zo fitte ventje.

Ik mocht gaan doen wat ik zo leuk vind: taart maken. Die ochtend in bed had ik besloten voor botercrème te gaan en daar een ster mee te maken. Na het bakken begon de grootste klus: de taart spuiten. Uiteindelijk was ik best blij met het resultaat. Niet perfect, maar wel mooi en feestelijk. En zelfs het meptaartje was gelukt.

Misschien was de verjaardag voor dochterlief nog wel het allerleukst. Ze weet nu hoe het werkt en was de hele dag al uitgelaten blij dat we slingers gingen ophangen en ballonnen mochten opblazen. Ze heeft ‘geholpen’ met de slingers en de ballonnen. Vooral dat laatste werd door manlief nou niet direct in dank afgenomen. Allemaal afgelebberde ballonnen… De slingers en ballonnen kwamen gewoon van de grote hoop –want geen voorbereiding-, behalve dan de letterslinger die ik had gemaakt met een template van internet.
De laatste uren voor het bezoek heeft dochterlief regelmatig starend uit het raam en roepend ‘oma waar ben je’ doorgebracht. Ik was als een malle bezig met taart klaarmaken en manlief was zijn kerstcadeautje aan het opbouwen.

Toen opa en oma boot daar waren en de kleine man gekleed werd ons door de kleine party organizer opgedragen ‘nu gaan we lang zal hij leven zingen’. Dit hebben we gedaan tot groot enthousiasme van de kleine man die niet genoeg van het ‘hoera’ kon krijgen. Daarna de taart. Wat heb ik genoten van de kleine man die zijn meptaartje vol aanviel, minutieus ontleedde en vervolgens als klei kneedde.

Hoewel het maar een klein groepje was, was het echt een feestje. De kleine man is verwend met cadeautjes en de cash voor de ‘grote autostoel’. En het leukste is, er volgen nog meer cadeautjes!

Nog drie dagen. Dan is de kleine man écht 1 en heb ik officieel geen baby meer in huis. Een beetje gek is het wel.