Snap
  • Mama

Later als ik groot ben word ik...

Kleuter komt geregeld thuis met een vriendenboekje. Eén van de standaard vragen die voorbij komt is 'Later wordt ik....

Het antwoord van Kleuter varieert van brandweerman tot échte piloot in een groot vliegtuig tot politieagent die stoute boeven vangt. Onlangs kreeg ik van mijn theezakje een zelfde soort vraag gesteld:

Wat wilde je worden toen je klein was?

 

Ik dacht meteen terug aan de periode dat ik ook van de vriendenboekjes invulde. Ik kan mij herinneren dat mijn antwoorden altijd iets met zorgen voor een ander waren. Schreven mijn vriendinnetjes op dat ze later beroemd wilde worden of prinses, ik schreef meestal dat ik juffrouw, verpleegster of mama wilde worden.

Juffrouw is me niet gelukt. Tenminste, nog niet. Na mijn havo wilde ik best naar de 'juffenschool', maar iets hield me tegen. Geen idee wat. Als ik eraan terugdenk dan heb ik stiekem wel eens spijt dat ik het niet gewoon gedaan heb. Al ben ik wel cum laude geslaagd voor de opleiding die ik wél heb gedaan en heb ik een mooi HBO diploma op zak. Enkele jaren na het behalen van mijn HBO diploma begon het juffenschap me toch weer te trekken. Ik ben naar verschillende open dagen geweest en heb me goed laten informeren naar de verschillende mogelijkheden. Ik was dolenthousiast. En de leraren aan de pabo ook. En toch.... heb ik het niet gedaan. Ik kreeg op dat moment een mooie baan aangeboden en die kans wilde ik met beide handen aangrijpen. Studeren kon daarna ook nog wel. Inmiddels ben ik zeven jaar verder en komt het idee om juf te worden toch weer eens boven water. Wie weet....

Verpleegster is me ook niet gelukt. Tenminste, ik heb geen verpleegstersopleiding gedaan. Wel heb ik jarenlang in de zorg gewerkt. Als voedings- en afdelingsassistent op een PG afdeling. Dit bijbaantje vond ik geweldig. Ik genoot van de gezelschap van de mensen, voelde me op mijn gemak bij hen. Urenlang heb ik verhalen gehoord die me een glimlach op het gezicht bezorgden. Ook al had ik het verhaal al honderd keer gehoord, ik vond het geweldig. Ik vond het ook geen straf om te werken. Na mijn studie had ik geen tijd meer voor dit baantje en stiekem miste ik het wel. Inmiddels werk ik een paar uurtjes per week bij de thuiszorg. Omdat ik het leuk vind om onder de mensen zijn. Ze te helpen en naar ze te luisteren. Want echt luisteren, dat doen (of kunnen) veel mensen niet meer. En dat vind ik jammer. Ik merk dat mijn cliënten het fijn vinden dat ik oprecht naar ze luister en vragen stel.

En dan mama, dat is me wél gelukt! En hoe! Ik ben mama van een geweldige zoon van bijna 5 jaar. En mijn lieve Diva. Ik ben zo trots op mijn kindjes. En eigenlijk ook wel trots op het feit dat ik mama ben van deze twee kanjers. Ik heb ze allebei toch maar mooi 9 maanden bij me gedragen en op de wereld mogen zetten. Mama zijn ben je niet voor even, mama zijn ben je voor altijd. En ik heb er nog nooit een seconde spijt van gehad. Ik draag de titel Mama met grote trots en doe er alles aan om dit met de grootste zorg en liefde te doen. Voor altijd.

Wat ik wel ben geworden? Tekstschrijver / journalist / redacteur. En hoewel ik dat nooit in vriendenboekjes heb geschreven, zat het er wel al heel vroeg in. Als we op school een verhaal moesten schrijven, dan schreven klasgenootjes een bladzijde vol. Ik wist van geen ophouden en bleef maar schrijven. Hoofdstuk na hoofdstuk. Werkstukken maken? Geweldig! Ik schreef bladzijden vol, voorzien van mooie plaatjes. En mijn boekverslagen? Dat waren net mini-boeken. Heerlijk die schrijfopdrachten. Ja, als ik zo terugdenk dan vind ik dat ik het niet zo slecht heb gedaan. Ook al kloppen mijn antwoorden van toen niet helemaal met wat ik op dit moment echt geworden ben, ik had toen toch al wel behoorlijk goed door welke kant ik op wilde gaan.

Oh ja, niemand uit mijn klas is ooit prinses geworden. Beroemd...? Dat niet, maar ik heb inmiddels wel een paar bekende klasgenootjes van vroeger.

En jij? Ik ben wel heel benieuwd of jij geworden bent wat je vroeger graag wilde worden.

Wat leuk zeg! Hopelijk mag je nog heel lang dit mooie beroep uitoefenen.

Wat goed dat je je plek hebt gevonden in de fysiotherapie. geniet ervan!

Wat een leuke en verschillende baantjes heb je gehad. En nu de mooiste baan die je je maar wensen kunt. Een baan voor de rest van je leven ;-). Veel geluk in de toekomst, er komt vast iets moois op je pad.

Mama is de mooiste (en ook zwaarste) baan die er bestaat. En ik ben blij dat ik mama ben :-)!