Laten we gaan babyzwemmen....

Met 10 kilo aan m’n ene arm en voor mn gevoel ook 10 kilo aan mijn andere arm loop ik het pand binnen. Uhm waar is mijn pasje? Onderin de tas, handig. Mees op de grond, pasje gepakt, ons aangemeld. Waar is Mees gebleven? Kruipt richting Monkey Town, verkeerde afslag maat. Vervolgens loop ik naar de kleedhokjes die gelukkig wat groter zijn dan die éénpersoonsdingen. Ik sluit ons op en kleed me mega snel om want Mees wil er alweer vandoor en geduld heeft hij ook niet echt. Badpak thuis al aangedaan, scheelt ook weer wat gesjouw. De grond is al nat dus met Mees aan m’n ene arm en onze tas in mijn andere arm loop ik als een pakezel naar het bad.

Sinds een paar weken vind Mees het verschrikkelijk om daar op de commode te liggen dus ik kleed hem zittend om. Niet heel handig maar anders krijst meneer alles bij elkaar. Uitkleden, zwemluier, zwembroek en bandjes aan. Dan een half uurtje babyzwemmen. Vervolgens kijk ik op de klok en zie ik het steeds later worden. Als het half uur voorbij is begint het gehannes pas echt. Toen Mees nog niet echt op pad kon, ging ik altijd eerst met hem douchen. Nouuu dat kan ik nu wel vergeten hoor. Doe hem thuis wel in bad. Terwijl ik hem vast heb trek ik zijn zwemluier, zwembroek en bandjes uit. Ik leg hem op de commode, doe snel bij mezelf een handdoek om want tja anders is het dweilen met de kraan open, letterlijk.

Ik pak zijn kleren, die meestal al helemaal zeiknat zijn geworden -tip; neem extra kleding mee voor je kleine- en probeer hem zo snel mogelijk af te drogen. Luier aan, dat is goed lastig bij een kind dat 30x schreeuwend (lees; eigen willetje) omdraait omdat hij blijkbaar liever zo naakt het pand uit loopt.

Als hij zijn romper eindelijk aan heeft kom ik erachter dat hij tegen mij aan heeft geleund en dus romper weer uit, nieuwe romper aan. Op dikke afstand zodat hij droog blijft trek ik zijn broek aan. Sokken doe ik straks wel. Ik pak zijn spullen bij elkaar, gooi het zo in de tas en sjouw hem aan mijn andere arm weer mee naar het kleedhokje. Ik leg mijn handdoek op de grond, zet Mees erop die zeker niet blijft zitten. Oke, zijn broek nat, nieuwe broek aan. Terwijl ik me afdroog en probeer aan te kleden zie ik Mees met zijn lidmaatschap pasje zwaaien. Geen probleem opzich, totdat ik erachter kom dat ie met dat pasje onder het hokje doorkijkt naar de mensen naast ons en ermee begint te zwaaien, zo van; HALLOOO ZIEN JULLIE MIJ?? ‘Nee Mees, dat is niet netjes maat’. Huilende Mees die het belachelijk vind dat dit niet mag probeer ik te vermaken terwijl ik me nog omkleed. Oke, zijn we klaar? Snel alle spullen pakken en doorlopen. Op dat moment zie ik er niet op mn best uit, een echte ma flodder met een knot op m’n kop. Sloeber kleren aan want die zijn wel het makkelijkst om aan te trekken na het zwemmen, kind aan mn ene arm, zwemspullen aan m’n andere arm. Blij dat we hier maar weer doorheen zijn gekomen deze ochtend, loop ik met hem richting de auto. Vandaag is het weer gelukt vriend!

Maar goed, echt, geloof me.. als je twijfelt om te gaan babyzwemmen dan zeg ik; gewoon doen! Ik merk dat het echt goed is voor Mees en dat hij er blij van wordt. Mees moet iedere week onder water zwemmen en dan komt hij boven water alsof hij 5 uur geen adem heeft gekregen. Dat is dus niet zijn favoriete bezigheid. Maar het is wel goed voor hem om dit nu al te oefenen.

Het is echt een heel gedoe en ik snap het als er mama’s zijn die twijfelen, maar toch raad ik iedereen aan om hier lekker vroeg (met 3 of 4 maanden) al mee te beginnen. Ik heb het er echt wel voor over! En zeg nou zelf; blije baby -tijdens het zwemmen dan hè- is toch een blije mama??