Laatste verlofweek; volop genieten van Norah

Laatste verlofweek; volop genieten van Norah

Norah is zo’n vrolijk, gezellig meisje. Ze speelt elke dag op haar nieuwe speelmat waarbij de spiegel en het getrappel tegen de bogen favoriet zijn. Dit houdt ze vaak zo’n halfuurtje vol. Ze tovert dan weer veel lachjes op haar gezicht, maar vooral ook op de onze. Norah slaapt al een tijd hele nachten door en wordt vaak vrolijk wakker. Zo niet, dan heeft ze direct flinke honger en laat ze dit ook goed horen door hard te schreeuwen. Vooral heerlijk als je de babyfoon aan hebt staan, want dat echoot zo lekker..

Norah begint steeds meer een eigen karaktertje te ontwikkelen en laat goed merken hoe ze iets wil of juist niet. Maar bovenal is ze vrolijk en begint ze al lekker te kletsen. Wat kunnen wij toch genieten van dit meisje.

Afgelopen week is ze flink aan het oefenen met omdraaien. Van de rug naar de buik, en andersom. Van de buik naar de rug is nu één keer gelukt en dat maakt ons al super trots. Wie had dat zo snel gedacht, bij een meisje met down. Norah laat super veel wilskracht zien en baalt dan ook flink als het weer even niet gelukt is met omdraaien. En dan, hup nieuwe poging tot haar energie op is. Ze moet hierin echt wel geremd gaan worden want ze wil al zoveel ontdekken zoals staan en draaien. Ze wil alles van de wereld mee krijgen en is super nieuwsgierig. Het gevoel van onzekerheden is bij ons op de achtergrond gaan staan omdat ze het boven verwachting goed doet en ze zo’n bikkel is! Toch blijven de onzekere gedachten wel aanwezig en zullen deze nooit verdwijnen. Maar was dit anders met een ‘normaal’ kind? Vast niet.. Je weet nooit hoe een kind zich ontwikkeld, wat ze wanneer leren en je bent sowieso al trots op elke stap die ze maken in de ontwikkeling. Bij ons is die onzekerheid misschien iets meer aanwezig omdat de kansen groter zijn dat ze achter gaat lopen. Maar voor nu: wij zijn al mega trots.

Vorige week waren we bij de fysiotherapeut in het ziekenhuis voor controle en daar werd ze uiteindelijk gewoon als ‘Schoolvoorbeeld’ gebruikt omdat ze weinig kinderen met down zagen die zo sterk waren en zich al zo goed ontwikkelen. Norah zat zelfs op de gemiddelde lijn van een ‘normaal’ kind. Onze downie die gewoon ff laat zien dat het ook anders kan!

Volgende week is het weer tijd voor mij om aan het werk te gaan. Ritme en regelmaat in het leven. Maar dat betekent ook drie keer in de week afscheid nemen van Norah en drie hele dagen zonder haar.

Wat zal ik blij zijn om haar na een werkdag weer op te mogen halen. Ik weet dat zij het in elke omgeving prima gaat doen en de opa’s en oma’s volop van haar genieten naast één dag kinderopvang. Maar ergens zie ik er ook wel tegenop. Toen ik mijn verlof in ging heb ik ook meerdere malen gezegd: “laat dat verlof maar snel voorbij gaan en laat mij maar weer een normaal leven leiden.” Maar de verlofperiode is voorbij gevlogen. Ik heb nooit gedacht dat ik zo kon genieten van deze periode en mij zo goed zou vermaken. Ik geniet van de bankhang momenten, de momenten met vriendinnen en familie en vooral van het knuffelen met Norah.

Nu is het straks weer tijd voor werken waarin ik andere gezinnen mag gaan begeleiden met de zorg rondom hun eigen kind(-eren). Vanaf nu is het goed mogelijk dat ik mij als een andere hulpverlener ga ontwikkelen. Dit omdat ik mij nu nog beter kan verplaatsen in de zorgen rondom een kind, een onzekere periode of de kwestie van om hulp vragen. Ik ben zelf erg benieuwd wat mij dit gaat brengen en wat voor toegevoegde waarde ik mag zijn voor gezinnen. Ergens heb ik daar dus wel veel zin in..