Snap
  • Mama

Laat ons meisje alsjeblieft nog even blijven zitten.

De gynaecoloog belt mij thuis omdat ze vaak aan ons denkt en denkt dat de bevalling heel binnenkort begint. Heel spannend allemaal.

Als ik 28 weken zwanger ben, gaat mijn telefoon over.  Ik ben alleen met Hidde thuis. Marius is aan het werk. Het is een onbekend nummer. 

Als ik opneem is het onze gynaecoloog die alle echo's maakt. Ik schik hier wel van. Ze heeft ons nog nooit thuis gebeld. We spreken elkaar alleen tijdens de echo's. 

Ze zegt dat ze vaak aan ons heeft gedacht. En dat ze zich afvraagt hoe het met mij gaat. Ik vertel haar dat het iedere dag zwaarder wordt. Dat ik steeds meer last van mijn rug krijg. Waar ik nu ook voor bij de fysiotherapeut loop om een beetje verlichting te krijgen. En dat ik weinig slaap, omdat ik erg veel pijn heb in mijn zij en rug. En heel slecht kan liggen.

Ze zegt dat ze voor een dag later een afspraak heeft gemaakt voor ons met de kinderchirurg en de neonatoloog. En dat ze het gevoel heeft dat we de afspraak die we een week later hebben staan bij haar voor een echo niet meer redden. Ze denkt dat onze dochter er dan al is.

Ze wenst ons alle goeds en heel veel succes. Erg lief dat ze me persoonlijk even belt. Maar ben als ik ophang helemaal van slag. Gelukkig komt Marius 10 minuten later thuis van het werk. We zijn even helemaal in de war. Maar worden al snel weer rustig. Eigenlijk wisten we dit al wel, maar om het weer even echt te horen van iemand die er echt verstand van heeft is toch weer even schikken. Dan zou ze voor 29 weken geboren worden. Ja mijn buik is echt enorm daar heeft ze wel gelijk in. 

Marius heeft een foto van mijn buik gemaakt. In precies dezelfde pose en kleding als bij Hidde met 41+2 weken. En ja ik ben nu met 28 weken dikker als toen. Ik heb een foto bij blog toegevoegd van beide buiken met 41+2 en met 28 weken.

De volgende dag hebben we eerst een gewone controle echo bij de gynaecoloog.  Dit keer een andere. Een oudere nuchtere gynaecoloog. Hij is wat optimistischer en zegt dat alles nog dicht is. Als het echt gaat beginnen moeten er wel eerst weeën activiteit of vruchtwaterverlies zijn en daar ziet het er nu nog niet naar uit. En wanneer dat wel begint kan volgens hem niemand voorspellen. Hierdoor worden wij ook weer iets rustiger.

We moeten 3 uur wachten op het gesprek met de kinderchirurg en de neonatoloog.  Marius en ik kopen een kaart spelletje in het ziekenhuis winkeltje en doen wat spelletjes en lunchen even gezellig.  We proberen er ondanks alle zorgen een gezellige dag van te maken. Hidde is bij Marius zijn moeder dus we kunnen even genieten van elkaar en van de rust. Misschien hebben we over een paar dagen onze dochter wel. Heel fijn om haar natuurlijk te zien maar wil liever dat ze tot 40 weken blijft zitten. Maar ik weet ook dat mijn lichaam dat niet zal trekken.

Die middag hebben we een fijn gesprek met de kinderchirurg en de neonatoloog. Ze kwamen ons samen uit de wachtkamer ophalen. We waren erg verbaast om 2 vlotte jonge vrouwen te zien. Dit hadden we niet verwacht. Erg leuk om te zien dat onze verwachtingen zo bijgesteld worden.

Ze vertelden wat ze allemaal denken aan te treffen bij onze dochter. En hoe de eerste uren er ongeveer uit gaan zien. Sowieso wordt ze direct na bevalling bij ons weggehaald. Ook Marius mag er niet bij zijn. Dat is voor ons geen probleem. Als ze we haar daarna maar mogen zien als ze stabiel is.

Ze moet waarschijnlijk in de eerste week geopereerd worden aan haar slokdarmatresie. 

En dan wordt er ineens iets genoemd waar wij nog nooit van gehoord hadden. Ze denken namelijk ook sterk aan galgangatresie.  Dit betekend dat de galgangen niet goed aangelegd zijn. En dat ze snel hevige geelzucht gaat ontwikkelen. Hier moet ze ook direct aan geopereerd worden  zodat ze haar lever sparen. Want met deze ziekte moeten kinderen meestal in ieder geval 1 x een lever transplantatie in hun leven ondergaan.

Bam!!!Weer iets erbij. Houdt het nou echt nooit op. Maar toch hebben de artsen veel goede hoop. Deze operaties worden vaak uitgevoerd. En vaak zonder complicaties.

En ook kan er nog portoatresie zijn. Dit betekent dat er bloedvaten richting de darmen missen. Dit vermoeden ze ook al op de echo's. Maar is niet te zeggen. Pas na de geboorte. En dan komt ze te overlijden. Maar hier gaan ze niet vanuit. 

Een heftig gesprek. Ik vraag nog of ik mijn borstvoeding wel mag gaan afkolven om het aan onze dochter te geven. Dat vinden ze heel fijn dat ik dat vraag. Want borstvoeding is juist voor haar heel belangrijk. En ik vond het voeden van Hidde het aller mooiste wat er was dus dat doe ik dit keer ook graag. Ook al zal ik het de eerste maanden zelf moeten kolven. Dan krijgt zij het met slangetje of infuus. Dat voelt heel fijn dat ik dat voor haar kan doen.♡