Laat het los

Toen ik wist dat we een meisje zouden krijgen, was het eerste wat ik zei: ik hoop dat ze niet te veel op mij lijkt. Dat klinkt natuurlijk raar, want de meeste moeders vinden het heerlijk. Tuurlijk vind ik het leuk als Lily een beetje op mij lijkt, maar er zijn bepaalde karaktereigenschappen die ze misschien beter niet kan overnemen van haar moeder.

Als persoon was ik nooit heel erg flexibel. Alles liep volgens planning en ik heb altijd moeite gehad met spontane acties. Sinds mijn vriend en ik samen zijn (al 12 jaar inmiddels), gaat dit steeds iets beter, maar structuren helemaal loslaten zou ik nooit doen.  Ik ben onwijs perfectionistisch en netjes. Al voordat ons dochtertje geboren was, vond ik het belangrijk om alles strak te organiseren en te plannen. Het eten voor de hele week wordt op zondagochtend gepland en de boodschappen worden voor de hele week gedaan. Het huis moet er altijd netjes uitzien: de was moet zodra het droog is worden afgehaald en gestreken, afwas moest na elke maaltijd gedaan worden. Het bed moet 's morgens opgemaakt worden (logisch, maar het moet echt strak liggen en niet half gedaan zijn). Alles in de kasten moet goed recht staan, zoals ik dat wil, want anders word ik er onrustig van. 

Mijn vriend is helemaal niet zo. Hij doet zijn best, maar heeft er geen last van als er een keer een glas blijft staan, of als er overal losse dingen liggen. En ik baal ervan dat hij dat niet ziet.

En toen kregen we een kind en kwam er een hoop aan andere spullen in huis. Mocht je denken: 'O jee, chaos' dan snap je mijn karakter nog niet helemaal, want alles heeft uiteraard een vaste plek. Ik heb vaste plekken voor de flessen, spuugdoekjes, wipstoel en ja zelfs de knuffels. Ik heb vaste dagen voor wanneer het bed verschoond wordt, wanneer de flessen en spenen worden uitgekookt, wanneer er wassen gedraaid worden, maar ja al die andere dingen moeten ook gedaan worden...

Ondanks mijn verlof merk ik dat ik af en toe tijd tekort kom om alles naar mijn zin gedaan te krijgen.  Een baby doet misschien niet veel, maar toch ben je de hele dag ermee in de weer. Tot Lily geboren was, begreep ik nooit waar al die moeders het zo druk mee hadden, maar echt waar...ik snap het nu!

Zelf probeer ik het allemaal iets los te laten, maar het kost mij veel moeite. Als het niet allemaal gedaan is volgens planning, geeft mij dat een onrustig gevoel. Mijn moeder noemde het altijd autistische trekjes. Ik vaar het best bij ritme, regelmaat en structuur. Dit is tegelijkertijd een sterke, maar ook zwakke eigenschap van mij.

Vind ik het leuk als Lily later op mij lijkt? Absoluut! Moet zij alles ook strak willen plannen en organiseren en net zo perfectionistisch zijn als haar moeder? Alsjeblieft niet, een beetje mag, maar niet te veel! Let it go, laat het los!

Je kunt mij ook volgen op Instagram: instagram.nl/mama_blogger_kim