Kraamvrouw zonder baby’tje - crematie

Alles maar dan ook alles was tot in de puntjes perfect geregeld, ik ben dankbaar dat ik de tijd heb gekregen en genomen alles zo goed te kunnen regelen voor ons meisje. ‘Ze was zo welkom en haar zal niks ontbreken’. Nu dus ook niet! Kennen jullie het liedje van Nick en Simon- Welkom? Dat dus..

“Mijn leven staat stil. Alles gaat in slowmotion”

De dag begon met een zonnetje maar het was erg fris, Féline was nog eventjes bij ons thuis, voor de laatste paar uurtjes. Rosa-Lynn liet haar kamertje zien, zong een liedje, leerde in een oefenschriftje wat letters te schrijven en deed zoek de 5 verschillen, even “samen” met haar zusje op de kamer, op haar mooie prinsessen bed. Wij lieten Féline haar wiegje naast ons bed zien, de stoere kamer van haar broer en gingen daarna weer naar beneden. Beneden in de huiskamer mocht Féline in haar kistje op de eettafel, mooi met bloemetjes en een brandend kaarsje. De kindjes keken wat tv en speelde met speelgoed. Mijn vriend zat er verlaten bij op de bank, maar genoot zichtbaar van onze lieve kindjes.

Ik at nog even wat aan de eettafel “samen” met Féline. Mijn leven staat stil, alles gaat in slowmotion. Vanaf vandaag zal ik een kraamvrouw zijn zonder baby. Alles erop en eraan, van lekkende borsten tot vrouwenverbandjes vol bloed, van huilbuien tot stilte, maar geen baby in mijn armen die ik kan sussen, kussen, vertellen dat ik van haar houd of troosten aan de borst, nee geen baby meer die wij kunnen aanraken, alleen nog maar in ons hart kunnen sluiten en haar prachtige foto’s bekijken.

Wij hebben prachtige foto’s laten maken door stichting Still na de bevalling, van Féline alleen, van Féline met haar zus en broer, met papa en mama, opa en oma en prachtige gezinsfoto’s. Op dat moment was ik zo trots op mijn mooie gezin en verdrietig te gelijk, al wist ik nog niet wat ik nu zal voelen, want nu is alles 10x zo verdrietig. Toen leefde ik nog in een roes en overlevingsstand, nu is dat even helemaal weg en is er alleen maar plaats voor verdriet en ellende, ik voel mij alles behalve happy.

“Met de engelen mee op reis”

Op de dag van de crematie kwam er een fotografe die thuis nog mooie foto’s gemaakt had van ons allemaal en tijdens de dienst van de crematie. Kostbare foto’s zijn dit en kijk ik nog dagelijks naar!

Na het maken van de foto’s moesten we naar de auto, richting het crematorium. Féline ging mee met de begrafenisondernemer, eerste keer dat ik haar moest afstaan, het echte afscheid nemen is begonnen, al zal ik haar zo weer zien. Het moeilijkste aan dit moment was kleine Nathan, hoe stil hij al die dagen was geweest hoe verdrietig hij was op dat moment, hij riep erg hard op straat “neee bij mama blijven”, hij zei wat ik voelde, wat wilde ik Féline graag bij mijn houden. Ze hoort bij ons.... en dit was even een halfuurtje zonder haar, na de uitvaartdienst voor altijd :(

Wat mis ik jou lieve Féline, mijn hart huilt, mijn leven staat stil, mijn hoofd doet zeer, ik huil hardop en in stilte.. Hoe moet ik verder zonder jou?

Ik moet verder voor de andere kinderen, ik ben ook hun mama en houd met heel mijn hart van hen en doe alles maar dan ook alles voor mijn kindjes, alleen dan…. zonder jou. Want nu ben ik een kraamvrouw zonder baby’tje.

Lieve Féline :

Met de engelen mee op reis naar het eeuwige paradijs ben je zomaar gegaan, zo ver weg hier vandaan en wij roepen: kyrieleis.

Met de engelen meer op reis naar het eeuwige paradijs: het ga je goed, lieve kind.

Wees voor altijd bemind, in de hemel kind aan huis.