kraambedpsychose, tussen waan en realiteit

Ik ben bang, angstig, in paniek zelfs. Waarom? Ja daar is geen duidelijke reden voor.

Ik ben niet veilig, maar ik kan niet vluchten. Want vluchten voor je eigen lichaam, dat kan niet. Ik vertouw mezelf niet meer. Die vrouw die ik zie in de spiegel, dat ben ik niet. Ik durf het eigenlijk niet, maar toch doe ik het: In elke spiegel die ik voorbij kom, kijk ik naar haar ogen. Ze zijn groot en zwart. En dat kan maar 1 ding betekenen, IK WORD GEK.

Een week geleden heb ik een kind gebaard. Mijn 2e kindje. Een zoon. Hoe heet hij ook alweer? Zie je wel dat ik gek ben, ik ken niet eens op de naam van mijn kind komen.

Of mischien... Moet hij nog geboren worden? Ik voel aan mijn buik, nee geen baby meer.

Ik heb een beetje rare gedachten, Ja dat weet ik heus wel. Maar ligt dat niet gewoon aan de hormonen? Ik voel mezelf nu heel sterk en spiritueel. Want ik voel gebeurtenissen aankomen. Zoals net, ik voelde aan mijn lijf dat er een teken zou komen van boven, en toen ging de telefoon. Dat kan geen toeval zijn. Ook voel ik het wanneer mensen 'slecht' zijn, ik krijg dan rillingen over me rug. en de persoon in kwestie, durft mij niet aan te kijken, kijkt telkens weg als ik recht in zijn ogen kijk. Want: de ogen zijn de spiegels van de ziel, als iemand mijn blik probeerd te ontwijken, dan moet het wel de duivel zijn.

Het is een spelletje, waar ik in zit. Die angstige gevoelens, afgewisseld met intense blijdschap. Maar wat is nou het doel ervan? Dat weet ik eerlijk gezegd niet. Nog niet. Want ik zal er wel achter komen hoor. Misschien krijg ik een psychose, of zit ik er al in?

Rillingen over mijn rug. Die gedachte maakt mij zo bang, en paniekerig. Nee geen psychose toch? Ik ben zo spiritueel, dus het zal wel geen psychose zijn.

Wat is een psychose eigenlijk? Hoelang duurt dat, Hoe begint dat, Hoe weet je of je psychotisch bent, Kom je daar ooit nog uit, of ga je dan dood, als je een psychose krijgt?

Het woord 'Psychose' krijg ik niet meer uit mijn hoofd. Het maakt me doodsbang en razendnieuwschierig tegelijkerdtijd. Want een psychose, misschien is dat wel zoiets als een 'badtrip' of een 'rebirthing'.

'Medicijnen mag je niet, die schoppen het proces in de war'. Oh, dus ik zit in een proces. Wat voor proces dan? De stem in mijn hoofd zwijgt. Was het een stem, of waren het mijn gedachten? Het is nu zo akelig stil in mijn hoofd. En ik moet een antwoord hebben. Dus dan moet ik het antwoord buiten mezelf zoeken, dat lijkt me logisch. Hoe? Ik pak een boek, ik vraag aan 'god' : geef mij het antwoord. Jahoor Kaya, je gelooft niet eens in een god. Nee dat is waar ook, en toch denk ik nu dat hij bestaat, ik kan wel zeggen van niet, maar dan heeft de duivel gewonnen. Ik open het boek, en lees een stukje tekst. Slaat dit op mij? Ik snap er niet veel van. Ik doe het boek weer dicht, en vraag het nog een keer: God, geef mij het antwoord.

Na de 3e keer vragen, leg ik het boek terug. Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig?