Koude zomers, hete winters dl 2

Ik pak mezelf bij elkaar, ik dwing mijn benen om zijn kant op te lopen.
"Het is nog net geen 8 uur" zeg ik van een afstand.
Zijn blik pakt die van mij en weer raak ik verward. Mijn lichaam reageert heel heftig naarmate ik dichterbij hem in de buurt kom.
Ik begroet hem met 3 kussen.  Waar kwam dat ineens vandaan Trijn? Dat doe je nooit!! Hallo,desperate much? denk ik bij mezelf? Maar wanhopig ben ik helemaal niet. Want stiekem ben ik best content alleen.
Ik hoef niet perse een nieuwe relatie. Want in mijn eentje vind ik het ook echt wel prima.
Ik geniet er van dat ik kan kijken op tv wat ik wil. Ik hou er van dat ik kan gaan en staan waar ik wil zonder dat ik dat maar hoef te overleggen. Ik vind het heerlijk dat ik aan niemand verantwoording hoef af te leggen.

We lopen richting de kroeg en hij houdt de deur voor mij open.
We nemen in eerste instantie plaats aan de bar.
Het gesprek komt redelijk snel op gang. Wanneer hij mij aankijkt lijken zijn ogen te lachen en recht door me heen te gaan.
Op sommige momenten weet ik me even geen houding te geven.
Na een poosje besluiten we even ons nicotine gehalte nieuw leven in te blazen.
Wat zal er nu gebeuren? Zal hij besluiten nu afscheid te nemen en naar huis te gaan of wat?
Nee, we gaan weer terug naar binnen. Deze keer zoeken we een iets intiemer plekje.
Het licht boven het tafeltje schijnt vel waardoor je de indruk krijgt dat je in een verhoorkamertje zit.
Het licht zorgt er wel voor dat ik hem deze keer eens goed kan bekijken.
Hij is knap, dat had ik wel al opgemerkt. Maar in dit licht kan ik alles pas echt goed zien.
Zijn bruine ogen hebben iets bijzonders. Ze stralen liefde uit, maar het zijn ook de ogen van iemand die behoorlijk wat heeft meegemaakt.
Nadat ons gesprek een diepere vorm aanneemt, blijkt dat ik gelijk heb.
Gek genoeg blijken we enorm veel overeenkomsten te hebben. En moeten we elkaar eigenlijk van eerder kennen.
Maar echt herinneren doe ik hem niet.Ergens vaag lijkt mijn brein wel iets te willen uitspugen maar het gaat niet.
Toch is er dat gevoel van herkennen. Dat gevoel wat ik had toen ik hem zag staan.
Alsof mijn ziel de zijne herkende. 
Ik denk bij mezelf dat ik mijn verstand aan het verliezen ben. Hoe kan je ziel nou iemand herkennen die je nog nooit bewust ontmoet hebt. Toch blijft er een gevoel hangen die wat dieper gaat.

Na onze tweede nicotine pauze gaan we nog eens naar binnen. 
Inmiddels slaat de klok al bijna middernacht. Rond een uur of half 1 besluiten we beide dat het wel eens tijd is om naar huis te gaan. Hij loopt met me mee naar de parkeergarage. Daar sta ik te prutsen met mijn parkeerkaartje.
Als twee pubers staan we ongemakkelijk bij elkaar. Help! wat is het protocol voor dit moment denk ik bij mezelf.
Waarom kun je online niet vinden hoe een date voor dertigers verloopt tegenwoordig!
Mijn hersenen werken op volle toeren. "Kus hem!" zegt mijn hart, "Niet doen" zegt mijn brein.
"Laat hem de eerste stap zetten. Je weet niet eens of hij je leuk vind." Dat is waar, ik kan moeilijk peilen met hoe zulke ogen hij mij bekijkt. We nemen afscheid op dezelfde manier als we elkaar ontmoeten en ik loop richting mijn auto,
Nou ja lopen?? Het had net zo goed zweven kunnen zijn.
Trijn!? Waar ben je nu mee bezig? Hellooooo earth calling! Dit ben jij niet. Dit overkomt jou niet. Jij geeft je nooit direct helemaal en liefde op het eerste gezicht bestaat NIET!. Maar op mijn gezicht verschijnt een glimlach die ik niet kan onderdrukken en in mijn buik zijn vlinders zich aan het vormen.

In een roes rij ik naar huis. Eenmaal thuis stuur ik een appje.
"Ben thuis hoor, het was gezellig moeten we eens overdoen"
Gespannen wacht ik op antwoord.
Mijn telefoon licht op, het was inderdaad gezellig. We spreken snel af.
Tevreden vertrek ik naar bed. 
Wanneer ik mijn ogen weer open doe pak ik mijn telefoon.
"Goedemorgen schoonheid" staat er.
Een glimlach van oor tot oor verschijnt. Hm er zit dus toch wel iets.
Op een roze wolk kom ik de dag door. Mijn telefoon niet uit het oog verliezend.

Rond de middag is het tijd om mijn dochters uit school te halen.
Zij zijn dit weekend bij mij. Iedere ochtend word ik met dezelfde woorden op de app gewekt.
"Goedemorgen schoonheid, lekker geslapen?"
Beter kan ik de dag eigenlijk niet beginnen.
Onze gesprekken via de app hebben diepgang en de connectie die we hebben is duidelijk voelbaar.
De vlinders beginnen steeds meer vastere vorm aan te nemen.
Maar ik ben niet verliefd hou ik mezelf voor, want dat gebeurd mij niet.
Dat soort dingen heb ik altijd enorm goed onder controle. Dus nu ook gewoon!!
Maar er is geen vechten tegen en als mijn kinderen weer naar papa gaan spreek ik weer met hem af.

Deze keer een filmpje bij hem thuis.
Wanneer ik binnenkom geeft hij me bloemen. Wat attent.
Kus hem!! Schreeuwt mijn hart weer. En op dat moment besluit ik gewoon toe te geven aan mijn gevoel.
Ik kus hem en hij kust terug. Het voelt vreemd, maar zoooo goed.
Zijn lippen zijn zacht en teder. Zijn handen ruig en mannelijk.
Wauw dit is iets van een ander kaliber. Ik open mijn ogen en staar omhoog naar die van hem.
In zijn wangen vormen zich kuiltjes door een ondeugende glimlach.
En ik? Ik verdrink. 

Wil je precies weten wanneer het nieuwe deel van koude zomers,hete winters online komt de staan?
Volg dan de Facebookpagina .