Kop vol snot en andere ellendige zaken

Gistermiddag voelde ik mijn hoofd al vollopen. Met toch wel een vrij leuke en essentiële brainstormsessie voor de boeg gooide ik mij vol met mandarijnen, druiven en een rode paprika. En voor de zekerheid nog een handvol chemische vitamine C. Een vitamineboost moest mij door de dag heen helpen. Eenmaal 's avonds thuis stortte ik als een slappe vaatdoek in elkaar en wilde eigenlijk alleen maar naar bed. 

Daar verheugde ik mij enorm op, want slapen en ik zijn BFF's. Zeker als ik niet helemaal fit bent is het heerlijk om in bed te stappen en ik lekker kan nestelen. Tot zover ging het goed en ik viel ook vrij snel in slaap. Toen ik wakker werd had ik het gevoel al wel 8 uur te hebben geslapen tot ik met geknepen oogjes naar de wekker keek en zag dat het nog maar 1.12 uur was... En toen voelde ik het; kop vol snot, keelpijn en spierpijn in spieren waarvan ik het bestaan niet wist. Als kers op de taart moest ik ook nog hoesten. Ken je dat gevoel? Hoesten terwijl je keelpijn hebt? Alsof topkok Gordon Ramsey met vlijmscherpe messen een uitje snippert. In je keel. 

Totaal niet uitgerust wordt ik rond een uur of 7 wakker en wil ik eigenlijk gewoon de boel de boel laten en mij nog een keer omdraaien. Maar dat gaat niet. Nu niet meer. Vroeger wel. Vroeger kon ik dagenlang leven op een paar glaasjes appelsap, viel ik minstens 5 kilo af en kon ik daarna weer gewoon dagenlang in de kroeg witte wijn met ijs drinken. Nu ik moeder ben is dat toch wel iets anders. Vanochtend was eerst de hond aan de beurt, daarna worden Sara en Iris uit bed getrokken, aangekleed en voorzien van ontbijt en als laatste kom ik toe aan een kop koffie. Om vervolgens tot de conclusie te komen dat het kwart over 8 is en ik samen met Sara over 15 minuten op de fiets moet zitten om naar de peuterspeelzaal te gaan. Dus amper 1,5 na het wakker worden heb ik het gevoel dat de dag er alweer bijna op zit. 

Eenmaal weer thuis stort ik in, grabbel Iris uit de box om samen met haar lekker in bed te gaan liggen. Boef bedenkt zich niet en nestelt zich naast ons. Voor de zekerheid een wekker zetten omdat we Sara ook weer op moeten halen. Binnen 4 seconden ben ik vertrokken en slaap even heerlijk. Met de nadruk op 'even' want Iris vind het maar wat gezellig zo in bed. Ze klauwt in mijn gezicht en helpt me herinneren dat ik haar nageltjes weer moet knippen. Toch dommelen we daarna samen even weg. Ruim voor de wekker word ik wakker en zie dat Iris nog lekker ligt te slapen. Boef draait zich om en vleit zich heerlijk tegen Iris aan. Ik ga heel zachtjes uit bed en maak een kop koffie. Maar omdat de slaapkamer aan de keuken grenst en het koffieapparaat een immense herrie maakt wordt ook Iris toch wakker. Dan maar het spul inpakken en naar de peuterspeelzaal lopen.

Alsof mijn kleine lieve schattige peuter het aanvoelt trekt ze zonder drama haar jas aan en gaat tegen alle verwachtingen in zomaar in de buggy zitten. Even voor de beeldvorming... Normaal gesproken duurt jas aantrekken ongeveer een minuut of 10 waarna ik bezweet en frommelig haar in de buggy of wandelwagen probeer te zetten. Dit gaat gepaard met enige 'planking' van Sara's kant en met 1 hand hou ik haar tegen terwijl ik de gordel probeer om te doen. Zoiets dan. Maar nu zonder problemen en kunnen we heerlijk in het zonnetje naar huis toe lopen. 

Inmiddels is het bijna 14.00 uur en ik hoor dat Iris niet langer van plan is om te gaan slapen. Ook Sara is druk en is mijn huis al voorzien van versiering met toiletpapier, heeft ze Boef al minstens 3 koekjes gegeven en heeft ze de post door de versnipperaar geduwd. 

Ik ga iedereen maar mobiliseren voor een wandeling naar de supermarkt. Voordat het gaat regenen. Ik hoop vurig op een meewerkende peuter, een gezellige baby en een goed luisterende hond. Mijn kop vol snot kan niet al teveel ellende hanteren vandaag. Als ik de bestuursvergadering van de peuterspeelzaal overleef ben ik blij als ik straks mijn bed in kan. En dan hoop ik vurig dat ik beter slaap dan afgelopen nacht. Morgen ga ik voor een kop zonder snot en weer een beetje stem hebben. Kan ik gewoon weer naar mijn peuter schreeuwen als ik boos ben.