Snap
  • Mama
  • familie
  • vriendinnen
  • #bestevriendinnen
  • Vriendloos

Koos vriendloos

Omdat ik eerder een blog over verloren vriendschappen schreef en ik veel berichten ontving van herkenning. Ik schrok ervan hoeveel meiden en vooral (jonge) mama’s zich eenzaam voelen. 

Zelf merk ik dat het vanaf een bepaalde leeftijd lastiger wordt om nieuwe vrienden te maken want ja waar leer je deze kennen. Veel meiden hebben een vriendengroep waar ze al jaren bijhoren en daar kom je niet zo snel tussen. Ik bedoel.. niet snel dat iemand je uit zal nodigen om je bij die groep te voegen.

Soms voel ik me hier extra onzeker door want ben ik dan niet leuk genoeg om bij een vriendengroep te horen? Moet ik me anders gedragen? Moet ik me anders kleden? Hoe gaan mensen mij dan wel leuk vinden?

Ik weet dat door de dingen die ik mee heb gemaakt, de vriendschappen die ik ben verloren ik als mens veranderd ben wat het allemaal misschien nog wel moeilijker maakt. Ik ben harder geworden tegen over anderen maar ook tegenover mezelf. Ik deed altijd alles voor anderen maar kreeg er weinig voor terug, ik stel me moeilijker open en wil dat anderen mensen meer moeite voor me doen. Hoe bedoel je, maak het jezelf even moeilijk. 

Anderen mensen hebben daarbij soms makkelijk praten. Ahg je hebt geen vrienden nodig of ehh.. maak gewoon nieuwe vrienden. Maar hoe en waar maak je die, als jij de tip hebt vertel het me!

Dit alles betekend niet dat ik ongelukkig ben want ik heb alles wat mijn hartje begeerd maar het betekend niet dat ik me soms eenzaam voel of jaloers kan zijn op mensen die ik met hele groepen naar feestjes zie gaan. Want dansen is mijn leven, muziek is waar ik vrolijk van wordt en ja dat wil ik dan dus ook.

Als moeder zijnde ben je toch wat meer beperkt in je vrijheid wat mij betreft. Wat vaker aan huis gekluisterd voor de slaapjes of onderweg met je kleintje. Wil ook niet voor elk wiezewasje oppas regelen en dus gaat het maken van nieuwe contacten wat moeizamer. 

Snap

En tuurlijk ben ik niet helemaal alleen. Heb een hele lieve vriendin die niet om de hoek woont maar waarvan we wel weten wat we aan mekaar hebben en hele lieve familie en schoonfamilie. Maar ondanks dat is het soms toch een gemis.

Helaas dus voor veel mensen herkenbaar. Hoe gaan jullie hier mee om?

4 jaar geleden

Heel herkenbaar....

4 jaar geleden

Kijk eens op de (nog vrij nieuwe) fb groep mamavriendinnen. Een groep voor (eenzame) moeders die allemaal opzoek zijn naar een vriendin, luisterend oor of zomaar iets gezelligs. Misschien zit er wel iemand bij bij jou in de buurt ☺️

4 jaar geleden

Ik zie mezelf ook helemaal in jou verhaal! En ik snap dus ook heel goed hoe jij je voelt! Zelf mama (29) van een meisje van bijna 6 en een jongen van bijna 3 en daarbij thuisblijf mama omdat Mn man eigen garage heeft en ik lichamelijk na de Zwangerschappen niet al te best ben, daarom bewust daarvoor gekozen en voornamelijk ook voor de rust van de kids. Maar ben daarom ook wel veel vaak ( eigenlijk altijd ) alleen (met de kids) (ook vaak savonds) en komt veel ( alles thuis en betreft de kids) op mijn schouders te liggen. Ik wil ook eigenlijk absoluut niet klagen want voel me gezegd dat in deze tijd het financieel mogelijk is en kan om het zo te doen, en voel me schuldig soms omdat mijn man ontzettend hard werkt (eenmanszaak) om het allemaal ook zo rond te krijgen... tuurlijk heb ik wel wat vriendinnen maar wonen niet om de hoek of hebben natuurlijk hun werk. En je maakt wel wat contact met mama’s op school maar dat is vaak oppervlakkig/hoi en doeg of alleen wat bij ophalen van speelafpraakje soms en dat zijn vaak de ouders van een kind die mijn dochter dan uitzoekt om mee te spelen en betekent vaak niet dat ik dat heel leuke mensen vind waar ik een klik mee heb ofzo... dus tja idd ik zit met hetzelfde in Mn hoofd als jij en weet er voor nu ook geen oplossing voor dan gewoon met de flow mee te blijven gaan. En te hopen dat er opeens iets (iemand) op je pad komt Ben daarbij idd ook onzeker en altijd bang van wat een anders vind... dus dat maakt het idd niet heel veel makkelijker...

4 jaar geleden

Jaa heel herkenbaar, ik ben zelf 19 en mijn zoontje is nu 10 maanden. Iedereen zei aan het begin wel dat ze het zo leuk vonden, maar heb Niks meer gehoord. Ik start na de zomer met een nieuwe opleiding op het HvA, misschien zitten daar meer studerende moeders dan op de mbo school waar ik tot vorige week op zat :)