Kleine man wat word je toch groot !

De tijd vliegt voorbij. Over 2 maanden is ons zoontje alweer anderhalf. En wat gaat zijn ontwikkeling ineens hard.
Het lijkt wel weer of hij een sprongetje heeft gemaakt de laatste dagen. Vandaag kwam dat besef hoeveel hij de laatste tijd weer heeft bijgeleerd en hoe zelfstandig hij aan het worden is. Mijn kleine mannetje wordt groot !

De afgelopen weken gaat hij steeds meer buiten lopen. Meneer is dan ook het liefste de hele dag buiten. 's Ochtends staat hij al in zijn pyjama bij de buitendeur te wijzen dat hij naar buiten wilt. Lukt dit niet dan pakt hij zijn schoenen om het wel duidelijk te maken! En oh wee als je dan nee zegt. Dan komt de ware peuter pubertijd naar boven. Want ja het is een schatje en ja ik geniet volop, maar oh wat kan hij driftig zijn, hihi. 
Als we dan eindelijk naar de supermarkt gaan mag hij lopend mee. Dit gaat hartstikke goed. De buggy gaat nog wel mee want de terugweg is altijd nog wat teveel van het goede.
Vandaag gingen we ook weer even samen op pad. Meneer trekt veel bekijks en iedereen lacht wel of zegt gedag. En wat loopt hij stoer. Trots dat hij zelf aan het wandelen is en wat is er veel moois te zien. Mama loopt er trots naast. 

We gingen naar de apotheek en daar moesten we even wachten. Meneer vond het wel wat om daar op de stoeltjes te zitten wachten. Daar zat hij dan hoor, mijn grote kerel , trots op een grote stoel te wachten. 

Thuis zie ik hem ook steeds zelfstandiger worden. Hij staat al te trappelen bij het aanrecht als ik zijn brood aan het klaar maken ben. Als ik dan zijn bordje geef loopt hij hier heel voorzichtig mee naar de tafel om vervolgens hier te gaan eten. 

Na zijn luier verschonen zegt hij al bah. Ik geef hem zijn luier en hoppakee daar gaat de luier zo de prullenbak in! 
Draaidoppen zijn ook niet meer veilig want hij draait het zo open. Net als de kraan, handen wassen is dan nu ook een favoriete bezigheid.

Hij zegt amper een woord, maar hij probeert dit de laatste dagen steeds meer woordjes na te zeggen. De 'L' klanken hoor je de hele dag door. Maar echt woordjes, nee dat lukt nog niet. Des te meer begrijpt hij. Hij weet goed duidelijk te maken wat hij wilt en als ik dan het juiste zeg wat hij wilt dan volgt er een luide schaterlach en wordt er wild getrappeld met de benen. 

En dan het oh zo leuke "ik ga je pakken" spelletje. Meneer staat me al met wiebelende vingertjes op te wachten om me te kietelen. Hij is me dan echt aan het uitdagen. Zodra ik maar zijn kant op kom rent hij hard schaterend weg. Heerlijk! 

Ik ben zo van hem aan het genieten, maar wat gaat de tijd toch ongelooflijk hard !