Kinderarmoede in ons land

Onderstaand artikel las ik net op www.nu.nl en maakt behoorlijk wat indruk op mij. Vandaar dat ik dit even met jullie deel:

 

700 reacties kinderarmoedemeldpunt

Ongeveer vijfhonderd kinderen hebben hun verhaal achtergelaten op het meldpunt voor kinderen in armoede van kinderombudsman Marc Dullaert.

Ook ongeveer tweehonderd ouders en mensen die via hun werk met kinderen in aanraking komen hebben een reactie achtergelaten, meldt de kinderombudsman maandag.

Het meldpunt ging drie weken geleden van start en sluit dinsdag. Opvallend is dat veel kinderen schrijven over het ontbreken van een goede maaltijd, een warm huis en kleding, aldus Dullaert. "Dat zijn zaken die voor Nederlandse kinderen vanzelfsprekend zouden moeten zijn."

Schamen

Veel kinderen schamen zich voor hun situatie, zo blijkt volgens Dullaert verder uit de verhalen. "Zo lees ik verhalen van kinderen, die na een schoolvakantie verhalen verzinnen over wat voor leuke dingen ze hebben gedaan. Of kinderen die geen vriendjes mee naar huis nemen om te spelen, bang dat ze zullen zien hoe de situatie thuis is."

Volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau leeft een op de negen Nederlandse kinderen in armoede. Dat zijn er in totaal 377 duizend.

 

Vooral het laatste stukje raakt me echt. Wat vreselijk dat er in Nederland zoveel kinderen zijn die niet onbezorgd kunnen genieten, maar zich schamen voor de thuissituatie. Ik kan me nog herinneren dat toen ik op de basisschool zat, sommige kinderen niet mee konden op schoolreis, omdat hun ouders het niet konden betalen. Het is al 30 jaar ge leden, maar dat vergeet ik niet meer.

Zulke berichten doen je wel beseffen hoe goed wij het hebben! Onze kinderen hebben genoeg eten en drinken, kunnen op zwemles, dragen mooie kleding en mogen af en toe een dagje met ons weg. Het volle pond betalen we meestal niet, maar met de uitverkoop en andere  acties kom je al een heel eind.

Natuurlijk ligt in een aantal gevallen het probleem bij de ouders. Soms zie je op tv mensen met dure telefoons en gigantische flatscreens aan de muur die geen geld hebben voor eten of kleding voor de kinderen.Ik heb het idee dat het prioriteitsprobleem echt iets is van deze tijd. Het lijkt wel of veel mensen zich aan elkaar willen meten door dure telefoons, Ipads en merkkleding te kopen.

Toch zijn er in deze crisistijd dus genoeg gezinnen die echt in armoede leven.Vaak is het domme pech: scheiding, werkeloosheid, het huis niet kunnen verkopen.Het zou leuk zijn als deze mensen een soort voedselbank kunnen gaan, maar dan ook terecht kunnen voor andere dingen zoals: gratis naar de kapper,gratis materiaal om een kinderfeestje te geven, gratis een gezellig dagje uit of cadeautjes voor de kinderen. Zulke dingen maken het leven van een kind onder de armoedegrens een stuk aangenamer en misschien nog wel belangrijker: zo krijgen zij het gevoel dat ze ook mee tellen.